Aπό μικρό παιδί ο Μάρκος άκουγε με προσοχή τόσο τους γονείς του όσο και τους δασκάλους του.
Πήρε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να επιβιώσει σε τούτη την σκληρή πόλη. Ήταν λίγο καταπιεστικά όλα αυτά μα στο τέλος του είχαν βγει σε καλό. Μορφωμένος, οικογενειάρχης με καλή δουλίτσα.
Τι άλλο να θέλει κανείς…
Τις ανεκτίμητες αυτές πληροφορίες φρόντιζε και τις μετέφερε στα παιδιά του και όλα βρίσκονταν σε μια ατάραχη ισορροπία.
Η δε συνάντησή του με εκείνο τον ξεδοντιάρη ζητιάνο της οδού Φιλλίπου, θα ήταν άνευ λόγου αναφοράς αν δεν λάμβανε μια περίεργη τροπή. Δεν έφτανε η επιμονή του να του δώσει λίγα ευρώ, ήθελε και κουβέντα ο άπλυτος. Και σε κείνη την κουβέντα, πως το πήγε από δω, πως το γύρισε από εκεί, κατέληξαν να μιλούν για κείνες τις ανεκτίμητες πληροφορίες του Μάρκου!
– Σου έδωσαν πληροφορίες χρήσιμες για την ζωή σου ή σου έμαθαν πως δεν ζεις χωρίς πληροφορίες;
Άκου τι του είπε ο άπλυτος!!
Δεν φτάνει που τον πρόσβαλε με τα λεγόμενα του αλλά είχε και ένα απαξιωτικό βλέμμα που τον εκνεύρισε αφάνταστα. Του μιλούσε χωρίς καν να τον κοιτάζει κι αντί αυτού ασχολούταν με τον ψωριάρη το σκύλο που είχε δίπλα του !
Μού ‘φαγε και το δίευρο, σιγομουρμούριζε ο Μάρκος καθώς απομακρυνόταν από τον ζητιάνο.
Η αλήθεια είναι πως είχε μια αναστάτωση όχι τόσο από το ίδιο το συμβάν αλλά από το γεγονός πως η κουβέντα του ζητιάνου επανερχόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο μυαλό του.
Πράγματι η ερώτηση που του έκανε υπήρχε εσωτερικά, μέσα του, ως ερώτημα, αλλά βρισκόταν διαρκώς σε μια λανθάνουσα κατάσταση ύπνωσης. Δηλαδή δεν την έβγαλε ποτέ στην επιφάνεια για να την μελετήσει και ίσως, γιατί όχι, να την απαντήσει κιόλας.
Πάντως είχε παρατηρήσει πως όλη του την ζωή οι κινήσεις του αναπτυσσόταν γύρω από πληροφορίες και οδηγίες που πάντα του τις έδιδαν άλλοι. Πρέπει αυτό, πρέπει εκείνο, πρέπει το άλλο. Οδηγίες στην δουλειά, οδηγίες στην οικογένεια οδηγίες στην κοινωνική του συμπεριφορά.
Στην προσπάθεια του να σκεφτεί μια απόφαση που έχει λάβει μόνος του, έχοντας την ανασύρει από τα βάθη των θέλω του, χωρίς να επηρεαστεί από τις «ανεκτίμητες πληροφορίες/οδηγίες» που είχε, θυμήθηκε μόνο την ξύλινη σφεντόνα που αγόρασε στην Σίφνο το προηγούμενο καλοκαίρι.
Χαμήλωσε το βλέμμα του σαν θυμήθηκε πως κι αυτή την είχε αγοράσει με την δέουσα ντροπή..
Την θέλω για δώρο στον ανιψιό μου, είναι γερή;
Ετσι είχε πει στον μαγαζάτορα…
Την επόμενη μέρα περνούσε ξανά την οδό Φιλλίπου.
Πουθενά ο ξεδοντιάρης ζητιάνος.
Ο Θεός ξέρει που θα κείτεται πεινασμένος , σκέφτηκε..
Αυτόν βρήκα να προβληματιστώ; Αν ήξερε το σωστό δεν θα βρισκόταν σ’ αυτήν την κατάσταση !
Στην φάση της ψυχολογικής του απελευθέρωσης χτύπησε και το κινητό.
«Έλα Λευτέρη εσύ είσαι; Μα δε σου είπα πως θα σε ψηφίσω; Έχω μιλημένους και άλλους δέκα !! Ναι άλλους δέκα !! Να μην ανησυχείς Λευτέρη μου, αφού ξέρεις ότι λέει ο Μάρκος είναι συμβόλαιο !»
E-mail: eurohania@yahoo.gr
