Οι ανθυποστιγμές του χρόνου

Κοιτώ το ρολόι. Οι δείχτες τρέχουν, των δευτερολέπτων και των λεπτών. Μαζύ με τις ανθυποστιγμές και τις στιγμές, ο χρόνος έρχεται και φεύγει, άλλοτε κάνοντάς μας να χαμογελούμε κι άλλες φορές να κλαίμε.
Το Γενάρη, μ’ αρχιχρονιάτικη φορεσιά ντύνονται οι πόλεις. Αποκριάτικα και για το καρναβάλι στολίζονται με κλαδιά μυγδαλιάς κάθε Φλεβάρη.
Την Εθνική Παλιγγενεσία και –  πιο παλιά – την Ανεξαρτησία το Μάρτη, από συνήθεια, τιμούμε. Ο Απρίλης είναι ο μήνας των Παθών και της… Ανάστασης, αν είσαι Χριστιανός. Στις εξοχές τρέχει ο κόσμος για τα Μαγιάτικα λουλουδοστέφανα.
Τα πανεπιστήμια και την είσοδο στην κοινωνία κυνηγάνε τα λυκειόπαιδά μας, κάθε Ιούνη, με ψυχοφθόρες εξετάσεις… Τον Ιούλη, σε ατρικύμιαστη θάλασσα  ψυχοσωματική ψάξε γαλήνη να βρεις….
Τα σταφύλια του Αυγούστου τον ουρανίσκο τέρπουν με γλυκύ κρασί. Ξανανοίγουνε, αρχές Σεπτέμβρη, τα σχολεία και λήγουν οι άδειες των υπαλλήλων, αρχίζει και το κλωτσοσκούφι.
Το ΟΧΙ το λέμε άκριτα συχνά, αλλά στις 28 Οχτώβρη το γιορτάζουμε κιόλας! Νοέμβρη, τα κεφάλια όλων μέσα στη δουλειά, το μάζεμα των ελιών ζήλο,  αν ζεις εκτός πόλεων, περισσό θέλει…Και φτάσαμε στα Χριστούγεννα, που κάθε Δεκέμβρη, έθιμο παλιό, κοσμούν…
Πολλά τα όσα μηχανεύεται τ’ ανθρώπου ο νους, πολλά τραγούδια λέει, πολλά ρούχα φορά, για να κρύψει όλ’ αυτά που την ψυχή και τη ζωή του ταλαντεύουν ή, αν είναι από τους λίγους και τυχερούς, να τα ελέγχει…
Και κάθε νύχτα, τη στιγμή που για ύπνο πέφτει, να ψάχνει είθισται στην οπλοθήκη για τις επόμενες ημέρες, τις ίσως πιο δύσκολες – ίσως πιο εύκολες, κανείς δεν ξέρει πλην του Θεού, ασπίδες για ν’ αμύνεται και δόρατα να επιτίθεται σ’ ό,τι απέξω θάρθει… Τροχός, λένε κάποιοι, γυρίζει διαρκώς κι ασταμάτητα η ζωή μας, όσο κι αν μοιάζει απαρασάλευτη ρουτίνα ή έλος χωρίς τέλος;
Με ρόφημα μήπως, όμως, θα ‘ναι καλύτερα να την παρομοιάσουμε, τη μια με γλυκύ γάλα να μοιάζει και την άλλη με πικρό καφέ;
Κοιτώ το ρολόι. Οι ανθυποστιγμές έρχονται και φεύγουν. Στήσε τα αφτιά σου και άνοιξε τα μάτια σου. Ό,τι έχουν να σε διδάξουν άκου και ιδέ. Πριχού είναι αργά…