Η ανθοφορία της τσουνάτης ελιάς “θύμα” της κλιματικής αλλαγής;

Για άλλη μια χρονιά στις νότιες  ελαιοκομικές περιοχές στο Δήμο Καντάνου Σελίνου η ανθοφορία της Τσουνάτης ελιάς έπεσε στη «γένεσή»  της «θύμα»  της ενσκύψασας για τα καλά κλιματικής  αλλαγής.
Και δεν γίνεται λόγος για τους ελαιώνες που λόγω υπερπαραγωγής και καθυστέρησης της ελαιοσυλλογής «διανύουν» τη φάση της παρενιαυτοφορίας.
Είναι γνωστό πως στον παραπάνω Δήμο επεκτείνεται χρόνο με το χρόνο η ελαιοσυγκομιδή με ραβδισμό. Στις περιοχές λοιπόν, όπου οι ελιές «ραβδίζονται»  ή όπου την περασμένη ελαιοκομική περίοδο βρισκόταν σε παρενιαυτοφορία παρατηρείται σε ετήσια βάση μια υπολογίσιμη ελαιοπαραγωγή. Τη φετινή ελαιοκομική περίοδο κάτι τέτοιο είναι «άπιαστο όνειρο». Κι αυτό γιατί  ο  νοτιάς και η αφρικάνικη σκόνη, που για πολλές μέρες κυριαρχούσαν σε συνδυασμό και με τη βροχόπτωση  είχαν σοβαρές επιπτώσεις στην τελική εξέλιξη της ανθοφορίας. Συγκεκριμένα στις ελαιοκομικές περιοχές, στις οποίες μόλις άρχιζε η έκπτυξη των ανθοταξιών η ανθοφορία καταστράφηκε ολοσχερώς. Την ίδια τύχη είχαν και οι ανθισμένοι λόγω πρωιμότητας ίουλοι.  Η υψηλή θερμοκρασία, η αφρικάνικη σκόνη που υπερκάλυψε τα ελαιόδεντρα και ιδιαίτερα η μαγματοποίηση της γύρης  από τη βροχόπτωση παρεμπόδισαν παντελώς την καρπόδεση. Το γεγονός ότι σε προφυλαγμένα μικρά τμήματα μερικών ελαιόδεντρων εμφανίζονται «μικρονησίδες»  ανθοφορίας πείθει και τον πιο άπιστο για την ζημιά που έχει προκληθεί στην ανθοφορία από τα παραπάνω αίτια.
Αντί λοιπόν να εκμαιευτεί και πάλι η γνωστή απάντηση  «ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν προβλέπει αποζημίωση από τέτοια φαινόμενα», είναι καιρός πια να αλλάξει ο κανονισμός του ΕΛΓΑ και να προβλεφθεί η άμεση αποζημίωση  για κάθε είδος καταστροφής. Κι αυτό υπαγορεύεται  από την «κλιματική αλλαγή», που «στρογγυλοκάθισε» για τα καλά  στη Μεγαλόνησο και απειλεί  χωρίς έλεος το εισόδημα του μικρομεσαίου ελαιοκαλλιεργητή.