Η ανθρώπινη διάσταση της απώλειας του Μανούσου Βολουδάκη επισκιάζει κάθε πολιτική σκέψη. Ένας νέος άνθρωπος χάθηκε, ένας σύζυγος, ένας πατέρας τριών μικρών παιδιών.
Κι αυτός ο πόνος της οικογένειας, δεν απαλύνεται ό,τι και να σχολιάσει κανείς για την προσφορά και το έργο του, ως είθισται άλλωστε μετά τον θάνατο ενός πολιτικού άνδρα.
Υπάρχει όμως ένα σημείο που ξεχώρισε στην πολιτική διαδρομή του Μανούσου Βολουδάκη και αξίζει να επισημανθεί.
Πολιτεύτηκε ως Χανιώτης· με έναν τρόπο διαφορετικό απ’ αυτόν που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους περισσότερους βουλευτές της ελληνικής επαρχίας. Χωρίς υποσχέσεις, με ξεκάθαρες και ειλικρινείς γραμμές.
Κι ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, άπαντες αναγνωρίζουν τη διεκδικητικότητα που επεδείκνυε για τα θέματα των Χανίων, είτε όταν βρισκόταν η παράταξή του στην κυβέρνηση είτε όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Στους πολιτικούς αντιπάλους του, μένει η ανάμνηση της αξιοπρέπειας, όπως τονίζεται στα δεκάδες συλλυπητήρια μηνύματα. Στους Χανιώτες, μένει μια ξεχωριστή παρακαταθήκη, ένα βαθύ πολιτικό αποτύπωμα.
Στην οικογένεια, στους φίλους, σε όσους “ξέκλεψαν” δυο προσωπικές κουβέντες μαζί του, μένει μαζί με όλα τα παραπάνω, το πιο σημαντικό· η άσβεστη ανάμνηση του ανθρώπου.
Η ανθρώπινη απώλεια και το πολιτικό αποτύπωμα
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
