Η ανθρωπότητα πριονίζει το κλαδί που κάθεται

Είναι γνωστό πως για να προκύψει το ανθρώπινο είδος πάνω στον πλανήτη μας προηγήθηκαν μια σειρά από εξελικτικά στάδια και αυτό έγινε αφού η ποικιλομορφία έφθασε στα ανώτατα στάδια έξαρσης της.
Η επιστημονική παραδοχή είναι πως όσο πιο πλούσια είναι η βιοποικιλότητα, τόσο πιο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες για να αναπτυχθεί το ανθρώπινο είδος.
Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα με την ανθρώπινη παρέμβαση του ανθρώπινου είδους στη διαχείριση του περιβάλλοντος ???
Η ανθρωπότητα πριονίζει το κλαδί που κάθεται.
Σε αυτό το συμπέρασμα δυστυχώς κατέληξε πρόσφατη έκθεση αξιολόγησης του ΟΗΕ, η οποία επικυρώθηκε από τους αντιπροσώπους 132 χωρών
Ο άνθρωπος αλλοιώνει με τέτοιο δραματικό τρόπο τα φυσικά τοπία του πλανήτη και το φυσικό περιβάλλον, ώστε 1 εκατομμύριο είδη από τα 8 εκατομμύρια είδη του φυτικού και ζωικού βασιλείου απειλούνται με αφανισμό τα επόμενα χρόνια.
Παράλληλα οι ανθρώπινες δραστηριότητες απειλούν το σύνολο των οικοσυστημάτων από τα οποία άμεσα εξαρτάται η ανθρώπινη επιβίωση.
Ο κόσμος δεν θα γίνει απλά λιγότερο πολύχρωμος και όμορφος , αλλά θα γίνει επικίνδυνος για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η βιοποικιλότητα στο βάθος των εκατομμυρίων ετών του παρελθόντος της, γνώρισε 5 μαζικούς αφανισμούς και αναδημιουργήθηκε.
Όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι προκλήθηκαν από τεράστιες φυσικές καταστροφές.
Ο 6ος μαζικός αφανισμός προς τον οποίο οδεύουμε, αν δεν τον αποτρέψουμε, θα οφείλεται στον άνθρωπο και όχι στις φυσικές καταστροφές.
Η βιοποικιλότητα και πάλι θα αναδημιουργηθεί, αλλά το ζήτημα είναι πως πλέον μέσα σε αυτή δεν θα υπάρχει ο άνθρωπος
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για αυτό, πως πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορές και τρόπους διαχείρισης των φυσικών πόρων.
Η ευδαιμονία του ανθρώπινου είδους δεν είναι ευδαιμονία και των υπολοίπων ειδών. Άλλωστε είναι πρόσκαιρη και μακροπρόθεσμα σε βάρος του.
Ο πλανήτης δεν είναι πλανήτης του ανθρώπου, αλλά πλανήτης των ειδών.
Ο υπερπληθυσμός του πλανήτη, η γεωργία που αφανίζει δάση για να μετατραπούν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η υλοτομία, η υπεραλίευση, οι ασύστολες εξορύξεις, η καταστροφή των βουνών μας από την κομπίνα της αιολικής λαίλαπας που τα οικονομικά συμφέροντα και οι κυβερνήτες – υπηρέτες τους βάφτισαν πράσινη ενέργεια και πράσινη ανάπτυξη, είναι μερικοί από τους κύριους παράγοντες που μας οδηγούν σε αυτό.
Ημέρες εκλογών παράλληλα και συχνά πυκνά ακούμε από τους μνηστήρες της εξουσίας να επαναλαμβάνουν τις λέξεις, ανάπτυξη – ανάπτυξη – ανάπτυξη.
Ένα δόγμα που οι επιστήμονες επισημαίνουν πως μας οδηγεί στο αδιέξοδο, καθώς ο ανταγωνισμός των οικονομιών και των συμφερόντων επιβάλει πιο ληστρική διαχείριση των πόρων του πλανήτη, αδιαφορώντας για το αύριο και το μέλλον
Ένα δόγμα που πρέπει να εγκαταλειφθεί και στη θέση του να εδραιωθεί το δόγμα, ποιότητα ζωής.
Δημιουργήσαμε έναν αδηφάγο τεχνολογικό πολιτισμό (γιατί δεν είναι πολιτισμός), που πλέον τρώει τον ίδιο του τον εαυτό και τους δημιουργούς του, κάνοντας πιο επίκαιρο από ποτέ τον μεταστάντα νου του Στήβεν Χόκινγκ.
Πως οι αναπτυγμένοι πολιτισμοί είναι καταδικασμένοι να αυτοκαταστρέφονται.
Πως τα επόμενα 200 χρόνια θα κρίνουν αν στο μέλλον θα υπάρχει ανθρώπινο είδος ή όχι.