Η αντίθετη άποψη

Καθημερινά παρακολουθούμε με θλίψη και αγωνία τη μεταστροφή των κατοίκων των νησιών που, ενώ πριν λίγες εβδομάδες έσωζαν και βοηθούσαν τους πρόσφυγες, σήμερα τους θεωρούν επικίνδυνους για τη δική τους ασφάλεια και φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις με επιθέσεις εναντίον τους αναγκάζοντας τα ΜΑΤ να τους απωθούν.
Το ερώτημα που θα πρέπει όλους μας να μας απασχολεί είναι πώς οι άνθρωποι αυτοί ουσιαστικά (μεταλλάχθηκαν) και πολύ πιθανόν με μία εύκολη προσέγγιση να θεωρηθούν “ρατσιστές”.
Χρησιμοποιώντας μάλιστα και το επιχείρημα πως η χώρα μας είναι μία χώρα προσφύγων.
Φυσικά δεν αναφέρουν πως οι πρόσφυγες που ήρθαν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή ήταν Ελληνες πολίτες με κοινή γλώσσα και θρησκεία.
Σήμερα που δυστυχισμένοι πολίτες από την Ασία και την Αφρική, θέλοντας να γλυτώσουν από την πείνα και τους πολέμους έρχονται στη χώρα μας, κουβαλούν τα δικά τους ήθη, έθιμα και κουλτούρα που δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας και δυστυχώς πολλές φορές συγκρούονται. Η θέση παράδειγμα της γυναίκας στη δική τους κουλτούρα δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας που θεωρείται ισότιμη σε αντίθεση με τη δική τους όπως επίσης οι διαφορές μεταξύ των προσφύγων ως προς την ερμηνεία της δικής τους θρησκείας τους οδηγεί σε αιματηρές συμπλοκές και το χειρότερο μαθαίνουμε ότι στους καταυλισμούς των προσφύγων δημιουργούνται τεράστια προβλήματα από κακοποιά στοιχεία που έχουν εισχωρήσει ανάμεσά τους.
Είναι πολύ απλοϊκή και επικίνδυνη λογική το να κατηγορούμε σαν ρατσιστές ανθρώπους που προβληματίζονται εάν και κατά πόσο μπορούν να αφομοιωθούν άνθρωποι από διαφορετικές εθνότητες με μας.
Μπορεί να εγγυηθεί ο οποιοσδήποτε πως δεν θα αντιμετωπίσουμε στην Κρήτη τα ίδια προβλήματα εάν ο αριθμός των προσφύγων είναι μεγάλος και εάν δεν διασφαλίζεται (κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα στα νησιά που φιλοξενούνται) η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών; Το λυπηρό και επικίνδυνο είναι πως τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. δεν αναφέρονται στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, αλλά μόνο στις αντιδράσεις των κατοίκων.
Είναι πολύ εύκολος ο λαϊκισμός στο θέμα αυτό από τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. που με δυσκολία επιτρέπουν την αντίθετη άποψη φοβούμενοι μήπως χαρακτηρισθούν (ρατσιστές). Στη δημοκρατία και σε θέματα που άπτονται μελλοντικών πιθανών σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων είναι αναγκαίως ο αντίθετος λόγος, έστω και εάν κάποιοι κακόβουλοι “υπερευαίσθητοι δημοκράτες” θεωρήσουν τον υποφαινόμενο “ρατσιστή”.