Η Απεύθυνση

Κύριε διευθυντά,
παρά το ότι συμφωνώ με το πνεύμα και τις θέσεις άρθρου υπογραφόμενου με τα αρχικά γράμματα “Στ.Γ.Κ.” και ανηρτημένου στη δεύτερη σελίδα του φύλλου της έγκυρης εφημερίδας σας της Πέμπτης, 14ης Μαρτίου 2019, διαφωνώ με την αρνητική και απαξιωτική στάση του αρθρογράφου του ως προς την λέξη “απεύθυνση”, την οποία χρησιμοποίησε σε ομιλία του ο πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας και η οποία εξελήφθη κακώς -και γενικώς- ως εσφαλμένη ενώ είναι εντελώς σωστή αφού σύνθετα ρήματα συγκερασμένα με πρόθεση (από, κατά, διά, εκ κ.λπ.) και το ρήμα-ρίζα ευθύνω, σχηματίζουν το ουσιαστικό τους με την κατάληξη -εύθυνση, όπως δια + ευθύνω = διευθύνω > διεύθυνση, κατά + ευθύνω = κατευθύνω > κατεύθυνση, εκ + βαθύνω = εκβαθύνω > εκβάθυνση κλπ εξ ου και από + ευθύνω = απευθύνω > απεύθυνση.
H λέξη “ἀπεύθυνσις” μαρτυρείται στην Ελληνιστική (ή Αλεξανδρινή) Γραμματεία καθώς και από τον Φλάβιο Αρριανό (95 μ.Χ. – γύρω στο 180 μ.Χ.), Ελληνα το γένος, Ρωμαίο πολίτη, συγγραφέα και ιστορικό και, μετέπειτα στο έργο “Ιατρικά” του Παύλου Αιγινήτη (Ἐπιτομῆς ἰατρικῆς βιβλία ζ΄, 6. 92) του 7ου Αιώνα μ.Χ  με την έννοια της αναφοράς προς πρόσωπο/α και καταστάσεις (Αγγλ. address, Γαλ. dressage).
Στο Λεξικό τής Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας των Liddell & Scott, πληροφορούμαστε στο λήμμα «ἀπεύθυνσις» ότι η λέξη σημαίνει «adjustment, setting» ή όπως αποδίδεται στο ελληνικό συμπλήρωμα τού Liddell-Scott (από τον Παναγιώτη Γεωργούντζο) «τακτοποίησις, διόρθωσις, προσαρμογή», στο δε εξίσου έγκυρο Σύγχρονο Λεξικό τής Αρχαίας Ελληνικής τού Franco Montanari, το ίδιο λήμμα αποδίδεται ως «διευθέτηση, τακτοποίηση».
Σε επίρρωση των προαναφερόμενων ισχυρισμών μου, παραθέτω την αναφορά σ’ αυτήν τη λέξη του Λεξικού της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών.
Κωνσταντίνος Φουράκης