ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ το αποτέλεσμα στο πρόβλημα του λεγόμενου Σκοπιανού (ή “Μακεδονικού”) από τη στιγμή που η “πρώτη φορά” αριστερά κυβέρνηση, ή μάλλον μέρος αυτής, επεδίωξε να το «λύσει» όπως-όπως.
ΓΙΑ δικούς της προφανώς ιδεολογικούς λόγους. Διαφορετικά θα έπρεπε να υπάρχει μια διαρκής διακομματική Εθνική Επιτροπή που θα προτείνει λύσεις ή μη λύσεις, ώστε να αποφεύγουμε τη «διπλωματία» του ενός ανδρός (Τσίπρας -Ζάεφ).
ΧΑΡΙΣΑΜΕ, λοιπόν, και με την υπογραφή της κυβέρνησής μας, το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Αν η γειτονική χώρα θα ονομάζεται «Βόρεια», «Νέα», ή «Ανω» Μακεδονία, δεν αλλάζει σε τίποτε την ουσιαστική χρήση του ουσιαστικού (Μακεδονία) που, όσα επίθετα και να του προσθέσουμε, θα παραμένει τελικά μόνο του. Και, όσο καθησυχαστικοί κι αν προσπαθούν να είναι σήμερα οι κυβερνώντες, όσο κι αν ισχυρίζονται ότι «έλυσαν» ένα χρονίζον πρόβλημα, ο λαός με το αλάνθαστο κριτήριό του αντιλάμβάνεται πως μπαίνουμε σε νέες περιπέτειες.
ΧΑΡΙΣΑΜΕ, λοιπόν, και με την υπογραφή μας ένα όνομα για το οποίο πάρα πολλοί Κρήτες αγωνίστηκαν θυσιαζόμενοι για να ξαναγίνει ελληνικό, στις αρχές του περασμένου αιώνα («Μακεδονικός Αγώνας»).
ΚΙ αφού το όνομα μιας χώρας σημαίνει την ταυτότητα και την Ιστορία της, κάθε άλλη «κοπτορραπτική» (περί παλιάς και νέας «ιστορίας» της Μακεδονίας, περί παλαιάς και νέας χρήσης του επιθέτου «μακεδονικός»), για μας είναι εκ του πονηρού.
ΜΠΟΡΕΙ κάθε σοβαρή πολιτική να επικεντρώνεται στην αποδοχή και πραγματοποίηση του «εφικτού», όμως αυτό -το εφικτό- αφορά διαπραγματεύσεις «εμπολέμων». Αντίθετα, εμείς προκαλέσαμε μια άκαιρη συζήτηση, πιθανόν αφόρητα πιεζόμενοι έξωθεν! Όμως, δεν πάει κανείς σε μια εθνική διαπραγμάτευση χωρίς ερείσματα (λαός και Βουλή), χωρίς τον βασικό όρο ότι το όνομα Μακεδονία είναι εκτός. Απλά, οι Σκοπιανοί επέβαλαν τους όρους τους και πήραν ό,τι ήθελαν: Και όνομα και ταυτότητα και γλώσσα (Μακεδονία/μακεδρονικός).
ΕΤΣΙ, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα μάλλον τα πράγματα χειροτερεύουν. Οι Σκοπιανοί μπαίνουν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., με το όνομα που θέλουν και με τις ευλογίες μας! Εφεξής, εμείς θα έχουμε ένα γείτονα που θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Oσο για μας, δεν ξέρω αν θα τολμούμε διεθνώς να ονομαζόμαστε πια… Μακεδόνες, χωρίς να προκαλούμε τη θυμηδία ή την έκπληξη των ξένων!
ΑΛΛΑ, το έλεγε προφητικά ο Οδ. Ελύτης (στο «Εκ του πλησίον»): «Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της Ιστορίας, επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια». Κι εμείς τ’ αφήσαμε να μεγαλώσουν ανόητα για χρόνια, έτσι που σήμερα η «Ιστορία» κατασπαράσσει κι εμάς και την αλήθεια.
