«Γιατί μέλλει να έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του Πατέρα του, μαζί με τους αγγέλους του και τότε θα ανταμείψει καθένα σύμφωνα με το ότι έκανε».
( Ματ.16-27 )
Ο ορισμός του καλού και του κακού ανθρώπου δεν είναι ούτε σχετικός, ούτε υποκειμενικός, αντίθετα είναι πολύ συγκεκριμένος και πολύ ξεκάθαρος. Αυτό ισχύει και εδώ στη γη αλλά και στον ουρανό ή όπως ονομάζουμε το μετά από αυτή τη ζωή. Γνωρίζουμε και από την Αγία Γραφή ότι η ζωή κάθε ατόμου παραμένει μαζί του και μετά τον θάνατο. Σε πολλά ιερά βιβλία αναφέρεται ότι ο άνθρωπος θα κριθεί και θα ανταμειφθεί σύμφωνα με τις πράξεις και τα έργα του. Στην άγνοια αυτού του γεγονότος οφείλεται το ότι οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτό που είναι κακό, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι η κατάσταση τους μετά τον θάνατο εξαρτάται από τη ζωή τους σε αυτόν τον κόσμο. «Ιδού έρχομαι γρήγορα και φέρω μαζί μου την ανταμοιβή μου, για να αποδώσω στον καθένα σύμφωνα με το έργο του. Αποκ.22-12». Τα έργα και οι πράξεις μας, λοιπόν, είναι που θα μας κρίνουν. Έργα και πράξεις, όμως, δεν σημαίνει έργα και πράξεις απλώς όπως εμφανίζονται εξωτερικά, σημαίνει επίσης τον τρόπο που αυτές είναι εσωτερικά. Όλοι μας πραγματικά αναγνωρίζουμε ότι κάθε έργο και κάθε πράξη προέρχεται από την πρόθεση και τη σκέψη ενός ανθρώπου. Αν δεν είχε αυτήν την προέλευση, θα ήταν μόνο μια κίνηση από ομοιώματα και μηχανές. Έτσι λοιπόν καθορίζεται ανάλογα η ποιότητα τους. Εάν η σκέψη και η πρόθεση είναι καλές, τότε οι πράξεις και τα έργα είναι καλά, ενώ εάν η σκέψη και η πρόθεση είναι κακές, τότε οι πράξεις και τα έργα είναι κακά, παρόλο που τα δύο αυτά είδη μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους στην εξωτερική τους μορφή. Μπορεί χίλιοι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, τόσο παρόμοιο που δεν μπορούμε να τον ξεχωρίσουμε στην εξωτερική μορφή. Αλλά κάθε συγκεκριμένη πράξη είναι διαφορετική, αν τη δούμε από μόνη της, επειδή προέρχεται από μια διαφορετική πρόθεση. Εάν κάποιος συμπεριφέρεται τίμια και δίκαια στους συμπολίτες του, μπορεί να το κάνει για να φαίνεται τίμιος και δίκαιος για χάρη της φήμης του, ένας άλλος για χάρη αυτού του κόσμου και για το κέρδος, ένας άλλος για την αμοιβή και τη διάκριση, ένας άλλος για να διατηρήσει μια φιλία, ένας άλλος γιατί φοβάται τους νόμους, ένας άλλος για να προσελκύσει άτομα παρόμοια και στη συνέχεια να τους εξαπατήσει, ένας άλλος για να κερδίσει μια κοινωνική θέση κ.λπ. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται μέσα από τις πράξεις τους καλοί, κανένας από αυτούς δεν υποκινείται από το καλό. Τόσο μεγάλη διαφορά έχουν λοιπόν οι άνθρωποι κρινόμενοι από τις πράξεις τους. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι η πρόθεση κάνει τον άνθρωπο. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι η αγάπη κάνει τον άνθρωπο, με την πίστη να τον κάνει μονάχα στον βαθμό που προέρχεται μέσα από την αγάπη, και με τις πράξεις και τα έργα να προέρχονται μόνο από αυτό το ζεύγος. Δεν υπάρχει πίστη διαχωρισμένη από την αγάπη. Όλα τα έργα που γίνονται χωρίς αγάπη είναι και χωρίς θεμέλια. Είναι έργα θανάτου και όχι ζωής. Αυτός είναι ο πνευματικός θάνατος, αυτός είναι ο θάνατος που συντελείται μέσα μας, ενώ νομίζουμε ότι είμαστε ζωντανοί. Η αποστολή των καλών ανθρώπων είναι ταυτόχρονα και η σφραγίδα μιας ζωής που ξεκινά εδώ αλλά είναι αιώνια. Γιατί μετά τον θάνατο, είμαστε μόνο η αγάπη και η πρόθεση μας και αυτά δεν μπορούμε να τα κρύψουμε μέσα από καμιά καλή πράξη.
