Διανύοντας ταχέως τις πρώτες στιγμές του 2019, υφιστάμενοι μεγάλες ανακατατάξεις και ανατροπές στο κοινωνικοοικονομικό πεδίο, όχι μόνο οι Eλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους από τις ασκούμενες σφικτές οικονομικές πολιτικές.
Πολιτικές που έχουν αλλάξει άρδην τη ζωή τους, μεταβάλλοντάς την στο έπακρο και κάνοντας όλους να εκλιπαρούν για τα περασμένα μεγαλεία, να αναπολούν στιγμές προσχηματικής ξεγνοιασιάς, τότε που οι τράπεζες ζέσταιναν τις μηχανές τους, προσφέροντας αφειδώς πλαστικό χρήμα με αντάλλαγμα τη μόνιμη υποδούλωση ανθρώπων που προσκυνούσαν αποκλειστικά και μόνο τον υπερκαταναλωτισμό.
Η απόρροια όλου αυτού του δόλιου σχεδιασμού δεν είναι παρά η ανεργία του σήμερα, η υποαπασχόληση και οι μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Όλα αυτά που φαινομενικά οι πολίτες δεν περίμεναν και που προσδίδουν πλέον μια άλλη διάσταση στην καθημερινότητα, όλα αυτά καλούνται να τα βιώσουν χωρίς πολλές αντιρρήσεις γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να τους δώσει σαφή απάντηση.
Θα κερδηθεί άραγε κάποτε το στοίχημα μετά τις άνισες μάχες; Θα μαζέψουν άραγε όλοι τα κομμάτια τους και θα πορευθούν με διαφορετική πυξίδα; Οι προφήτες τη σημερινή εποχή έχουν εκλείψει. Απομένει μόνο ο αυθορμητισμός των μαζών και η ευθυκρισία τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, η αποτίναξη του νέου δόλιου σχεδίου υποδούλωσης που ακούει στο όνομα παρατεταμένη λιτότητα.
