Γράφει ο Γιώργος Μηλιαράς
Η λέξη «δήµαρχος» ηχεί στα «ώτα» των πολιτών µε διαφορετικό τρόπο στον καθένα. Στα δικά µου πάντως αυτιά και στα «ενδότερα» της σκέψης µου φτάνει µε την έννοια, του κατ’ ιδίαν επιλογή, «υπηρέτη των πολιτών».
Και έτσι πρέπει να αισθάνονται όλοι από την ώρα που παίρνουν την απόφαση να υπηρετήσουν την αυτοδιοίκηση και των δύο βαθµών. Οι περίπλοκοι δρόµοι της πολιτικής περιλαµβανοµένης και της αυτοδιοίκησης µπορεί στην πορεία (ενίοτε και από την αφετηρία) να εκτρέπονται της χάραξης που προσδιορίζουν νόµοι και θεσµοί αλλά καθ’ οδόν ενδηµεί πάντοτε η βούληση των πολιτών και σύµφωνα µε τους απαράβατους όρους της δηµοκρατίας, οι εκτροπές αµοίβονται αναλόγως… (τηρουµένης της ισορροπίας της γνωστής κρητικής µαντινάδας για τη σχέση δηµάρχου – ψηφοφόρου).
-Ανεξάρτητα όσων «έκαστος κατά διάνοιαν έχει», στη δική µου στη συνείδηση ο θεσµός της αυτοδιοίκησης , κυρίως στην ´ύπαιθρο χώρα´, ήταν και παραµένει «ιεραποστολή». Νοµίζω ότι οι «Άγιοι» που διακόνησαν και διακονούν το θεσµό κατανοούν απόλυτα τι εννοώ…
-Με αυτή την έννοια είναι φανερό πως η ετήσια µάζωξη σε Γενική Συνέλευση ,των πρώην και νυν δηµάρχων της Κρήτης που συµµετέχουν στην ΕΝΩΣΗ ∆ΗΜΑΡΧΩΝ ΚΡΗΤΗΣ (ΕΝ∆ΗΚ), σύλλογο που ιδρύσαµε το 2016 µια οµάδα ιεραποστόλων δηµάρχων, µπορεί να ονοµάζεται και «Σύναξις δηµάρχων Κρήτης».
-Έγινε πρόσφατα (28-2-25) µια τέτοια Σύναξις στα Χανιά, στους υπέροχους χώρους του Ιστοτικού καφέ «ΚΗΠΟΣ» όπου ο επίτιµος πρόεδρος των παραδοσιακών καφέ της Ευρώπης Βασίλης Σταθάκης, φιλοξενεί πληθωρικά κάθε χρόνο, την καθιερωµένη εκδήλωση για την κοπή της βασιλόπιτας του συλλόγου .
Ήταν όλα εξαιρετικά και απολαύσαµε συζητήσεις, αναµνήσεις, προβληµατισµούς, σχεδιασµούς, προτάσεις, κριτικές, παρεµβάσεις, αλλά κυρίως τη µεταξύ µας ψυχοθεραπευτική επικοινωνία µε το παρελθόν το παρόν και το µέλλον της αυτοδιοίκησης που κάλυψε εν πολλοίς τις επικοινωνιακές αυτοδιοικητικές έµφυτες ανάγκες όλων των ιεραποστόλων της που παραβρέθηκαν.
-Παρέµεινε όµως να πλανάται στην ατµόσφαιρα της παρέας το ερώτηµα :
– Πότε η αυτοδιοίκηση λειτουργούσε καλύτερα ; Τώρα ή παλιότερα;
Και εδώ όµως υπερέχει νοµίζω η άποψη: « ότι έκαστος κατά διάνοιαν έχει …»!
