Οι άρχοντες της Αυτοδιοίκησης

Ο Άρχων Καποδίστριας βρήκε τον Καλλικράτη,
μαζί να διοικήσουνε του Κράτους μας τα πλάτη.
Δήμους Κοινότητες μαζί τσι κάμανε χαρμάνι,
έτσα θα καταργούσανε το μέγα χαρτομάνι.
Μ’ αντί να βελτιώσουνε τα μαύρα τους τα χάλια,
μαζί τα κάμανε θαρρώ, ούλα χουμά κουτάλια.
Μάταια πολεμούσανε να μπει νερό στ’ αυλάκι.
Το μόνο που κατάφεραν, ήταν ο λαός να πεί,
«ετσούρισε το τέντζερι κι ηύρηκε το καπάκι».
Τον πρώτο οι αρμόδιοι, ανεπαρκή θεωρήσαν,
και τον επάψανε νωρίς, στην άκρη τον αφήσαν.
Ο Καποδίστριας έφυγε, κι ο Καλλικράτης μόνος,
κουβάληε τα προβλήματα,  όπως ο γέρος όνος.
Πολλά χωριά του δώκανε νάχει στην κεφαλή του,
πέρ’ από τσι δυνάμεις του κι από την αντοχή του.
Έτσα τον καταπλάκωσαν οι έγνοιες κι οι σκοτούρες,
πρέπει πως τον κουζούλαναν του κόσμου οι μουρμούρες.
Γι αυτό πάλ’ οι αρμόδιοι  θέλουνε να αλλάξουν,
ετούτονε το σύστημα και να τον απαλλάξουν.
Λένε, ο νέος άρχοντας, πως θάν’ ο Παυσ ΑΝΟΙΑΣ,
με δεύτερο συνθετικό να είναι το…. «ΑΝΟΙΑΣ»…..
Θάναι καλός; Θάναι κακός; Ο χρόνος θα το δείξει.
Όμως ο κόσμος βλέπει τον, το σκώτι να του πρήξει .
Τι όμορφα που ήτανε τότε εις τα χωριά μας!
Με Πρόεδρο και  Γραμματικό πάντα νάναι κοντά μας!
Τότε ήτανε άμισθοι οι πρόεδροι στα χωριά τους.
Τους έφτανε μόνο η τιμή, που ήταν και χαρά τους!
Τα χρειαζούμενα χαρθιά, οι αθρώποι δίχως κόπο,
τάβγαζαν πολύ εύκολα, στον ίδιο τους τον τόπο.
Δε χρειαζόταν τότεσας μακριά να ταξιδέψεις,….
για νάβρεις το Γραμματικό και χρήμα να ξοδέψεις….
Θεέ μου σε παρακαλώ, φώτισε αυτούς που πρέπει,
να βλέπουν τ’ είναι το σωστό, και τι ότι δεν πρέπει!!