Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ: ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
Στα «Χελιδόνια του μοναχού» ο Βαγγέλης Κακατσάκης αναδεικνύει την Αριστοτελική συνιστώσα της ποίησης του: «Ευανάγνωστον είναι το γεγραμμένον και εύφραστον».
Mε την προσθήκη ότι η διεισδυτική ποιητική ματιά του δημιουργεί ωραίες παραπομπές στον όποιο κοινωνό του έργου του.
Μερικές ένιωσα και εγώ, όπως στα παρακάτω ποιήματα του:
1) Αγγελία: Στην κατάληξη «ζητείται βοσκός» η απάντηση είναι «δεν χρειάζεται», γιατί ο δημιουργός έπλασε τα πάντα με ισοδύναμη αγάπη και ομορφιά.
2) Ο γυμνός άγιος: Στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, στην αριστερή θύρα του τέμπλου, υπάρχει η ολόσωμη εικόνα του Αγίου Φανουρίου κρατώντας μία υπόμνηση – προτροπή που γράφει: «Την του ενός χιτώνος εντολήν υπερβέβηκας ω πάτερ».
3) Οι μοναχοί και τα περιστέρια: Η κατάληξη του ποιήματος πηγάζει από τη φιλοσοφία του Ηράκλειτου: «Ταναντία ταυτά».
4) Αναφορά στον Νίκο Καζαντζάκη: Υπόμνηση μιας ρήσης του Αγίου Ειρηναίου του Κρητός (παππού Γαλανάκη) που μου είχε πει σε μία εκδήλωση για τον Καζαντζάκη: «Γιώργο ήταν κι ο Καζαντζάκης χριστιανός με το δικό του τρόπο».
5) Μετέωρος: Η φιλοσοφία του Θαλή του Μιλήσιου. Πρωταρχική ουσία του κόσμου το νερό και ο αέναος κύκλος του.
6) Τα σπουργίτια του μοναστηριού: Έντονη η παρουσία του Ξένιου Διός της Μινωικής Κρήτης. Θεμελιακός συνεκτικός κρίκος του ανθρώπινου πολιτισμού.
7) Η Παναγία της Υπαπαντής: Η Παναγία σαραντίζει το Χριστό. Κορυφαία υπόμνηση μητρότητος. Δυστυχώς την καταργήσαμε και ως σχολική εορτή στα πλαίσια του πηθικίζοντος εξαμερικανισμού μας της καταναλωτίτιδος.
Ο λανθάνων τίτλος του έργου του είναι: «Τα αηδόνια του μοναχού».
Έδειξε όμως ότι το σπουργίτι και το αηδόνι είναι δίδυμα ισάξια αδέρφια του δημιουργού της αγάπης του σύμπαντος κόσμου.
Αγαπητέ φίλε Γιώργο,
εκπλήττομαι πώς με διέφυγε και δεν διάβασα εγκαίρως το ανωτέρω σπουδαίο κι απίστευτα όμορφο και λιτό δοκίμιό σου και αφορά, βέβαια, την ποιητική συλλογή του φίλου μας Ευάγγελου Κακατσάκη. Προσωπικώς, γνωρίζω την απλή κι όμορφη γραφή σου, που την πλουτίζεις, ωστόσο, με διαμάντια σοφίας, σύνεσης και βαθιάς γνώσης των κοινωνικών πραγμάτων κι ένας απόκρυφος λυρισμός που τη διαχέει και στήνει χορό στα απώτατα βάθη των ανθρώπινων συναισθημάτων. Όμως, φίλε, οφείλεις να βρεις παραπανίσιο χρόνο, για ν’ απολαύσουμε και τη λογοτεχνική σου δημιουργία. Να είσαι πάντα δυνατός και χαιρόμαστε με την επικοινωνία σου. Φιλικά Γιώργος Καραγεωργίου, συντχος νομικός, κοινωνιολόγος, ΧΑΝΙΑ.