Η αρνητική και η θετική έκφραση…

Έκφραση εννοείται: Ένα σύνολο σκεπτικών συναισθημάτων, με τα οποία αποκαλύπτεται ή εξωτερικεύεται με ειδική συμπεριφορά, ο εσωτερικός κόσμος, για οποιαδήποτε εκδήλωση, είτε λόγων, είτε πράξεων, είτε συναισθημάτων, αφού εμφανιστεί και αφού επεξηγηθεί.
Τα σκεπτικά δε συναισθήματα, με τον λεκτικό τρόπο προφοράς και προσφοράς τους, συνοδεύουν, φανερώνουν και εκπέμπουν είτε δια λόγου, είτε δια ειδικής εικόνας του προσώπου, ακόμα και δια διαφόρων χειρονομιών , την αρνητική ή τη θετική έκφραση του εσωτερικού κόσμου του ατόμου.
Η αρνητική δε έκφραση εκπέμπεται, είτε δια υβριστικής ,είτε δια λαϊκίστικης, είτε δι’ αντιδραστικής εντάσεως και φανερώνεται με ποικίλα συναισθήματα όπως , απογοήτευσης, θλίψης, άγχους, φόβου, αποδοκιμασίας, απόγνωσης, θυμού, οργής, ντροπής, λύπης κλπ.
Η Θετική έκφραση διαχέεται είτε δια επαινετικής διαθέσεως, είτε δι ευγενούς τρόπου, είτε δια θαυμασμού και άλλων θετικών αποδείξεων. Αποδεικνύεται δε με χαροποιά συναισθήματα όπως: Ευτυχίας, χαράς, αγάπης, ευγνωμοσύνης, καλοσύνης, ικανοποίησης, αισιοδοξίας, αποδοχής, θάρρους, επιτυχίας, επιβράβευσης, επιδοκιμασίας ευαισθησίας κ.ά.
Ο θετικός ή αρνητικός τρόπος έκφρασης επηρεάζει είτε την προσωπική επικοινωνία, είτε την προσωπική άποψη, την οποία άλλοι έχουν σχηματίσει για το άτομο της έκφρασης.
Ακόμη ο τρόπος έκφρασης δημιουργεί στον εκφραζόμενο πολλές φορές προβλήματα στην περαιτέρω σχέση του με άτομα, ή υπηρεσίες με τις οποίες συναλλάσσεται.
Η μετέπειτα δε συνδιαλλαγή ή συναναστροφή τους θα είναι προβληματική ίσως και αδιάφορη ,αφού ο ένας εκφράστηκε αρνητικά στα λόγια ή στις πράξεις του άλλου και η μεταξύ τους κριτική ανάλογη των εκφρασθέντων συναισθημάτων .
Βέβαια ο τρόπος έκφρασης στον άνθρωπο εξαρτάται, εν πολλοίς και από τον τύπο του χαρακτήρα του, αφού χαρακτήρας ονομάζεται το σύνολο των, εκ φύσεως, οργανικών, ψυχολογικών ή πνευματικών ιδιοτήτων με τις οποίες αντιδρά και εκφράζεται στις διάφορες εξωτερικές επιδράσεις. Βέβαια οι ιδιότητες αυτές ,που τον χαρακτηρίζουν και τον ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους, καθορίζονται από πρωτογενείς και δευτερογενείς παράγοντες.
Πρωτογενείς δε παράγοντες είναι τα γονίδια της οικογενειακής κληρονομιάς και δευτερογενείς είναι η ανατροφή, το περιβάλλον, το οποίο επιδρά και τα διάφορα βιώματα που αποκτά κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής.
Το πάθος είναι ατομικό, προσωπικό χαρακτηριστικό των ενδιαφερόντων του καθενός και πρέπει να το εκφράζεις στις δικές στου υλικές και πνευματικές δράσεις, χωρίς να το εκδηλώσει για τις πράξεις των άλλων .
Ευχής έργο θα είναι να προσπαθήσουμε όλοι διορθώνοντας την αρνητική έκφραση που πιθανόν ελλοχεύει μέσα μας, να μην κάνει την εμφάνισή της σε οποιαδήποτε εξωτερική ενέργεια λόγων ή πράξεων, με εκνευρισμούς και κακές διαθέσεις, αλλά να εκφραστεί-αποδειχθεί με ένα γελαστό πρόσωπο, με ευαίσθητες κινήσεις προσώπου και χεριών και με τον δικό μας εύσχημο θετικό τρόπο να μεταδώσουμε, ό,τι θέλουμε να επισημάνουμε ή να επιτύχουμε είτε κριτική είτε απόρριψη.
Ο θετικός δε τρόπος έκφρασης ενεργεί στον ανθρώπινο οργανισμό όπως το φάρμακο, που υποδεικνύει ο θεράπων ιατρός σε κάποια οργανική πάθηση και όπως αυτό ευεργετικά ενεργεί έτσι και μια μετέπειτα αυτοκριτική θα ενεργήσει.
Δεν θα πρέπει να διαφεύγει ότι ο οργανισμός είναι μια μηχανή, της οποίας όλα τα όργανα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και η κάθε κίνηση τού ενός επηρεάζει και τα υπόλοιπα όργανα, η οποία πολλάκις καταλήγει σε όχι ευχάριστα νέα άλλων οργάνων.
Μια δηλαδή συμπεριφορά ΕΙΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ… ΕΙΤΕ ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ…, όταν εφαρμόζεται προς επίλυση διαφόρων θεμάτων, είτε πνευματικών είτε υλικών, κάλλιστον παντός άλλου είναι, μια ειλικρινή ενότητα και ορθή συνύπαρξη, μια αλληλοβοήθεια και αλληλοκατανόηση προς όφελος της τεχνικής ή πνευματικής προόδου και ανύψωσης ατόμων και κοινωνιών, αποδεικνύοντας έτσι την ευφυΐα ως προς τη συμβολή της θέλησης, που όταν αυτή υπάρχει όλα τα δύσκολα μετατρέπονται σε εύκολα.