Καμιά φορά πρέπει να γράφουμε για θέματα που μας ξεβολεύουν, που μας αποσταθεροποιούν, που μας ενοχλούν, που μας γεμίζουν οργή. Να γράψουμε για τη σκόνη που κρύβεται κάτω από το χαλί.
Αφορμής λοιπόν δοθείσης από τις προγραμματισμένες ενεργειακές έρευνες, και τις εξορύξεις που θα ακολουθήσουν, στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης αλλά και στο Ιόνιο, θα ήθελα να κάνω τη σύζευξη των συνεπειών τέτοιων ενεργειών με το παγκόσμιο θέμα της κλιματικής κρίσης. Η αλήθεια πολλές φορές είναι καλυμμένη ή ακόμα οι άνθρωποι δεν αντέχουν να την αντιμετωπίσουν. Θέτω λοιπόν το ερώτημα:
Ως πότε ιδιώτες θα παίρνουν τις θάλασσες, τα νερά, τα δάση, τα ορυκτά, και αντί αυτών θα χτίζουν εμπορικά κέντρα, ιδιωτικές κλινικές, κολέγια, για να μας έχουν μια ζωή στο χρέος και την ανημποριά; Και το κυριότερο θα ασεβούν έναντι του περιβάλλοντος.
Στο θέμα των ορυκτών καυσίμων οι εταιρίες έχουν κάνει «εξαιρετική δουλειά», κάνοντας κάθε είδους περιβαλλοντικές ανησυχίες να φαίνονται ελιτίστικες. Δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι η μείωση χρήσης πετρελαίου για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, θα κάνει δυσκολότερη τη μείωση της φτώχειας. Γνωστή δε πετρελαϊκή εταιρία, γνώριζε για την κλιματική αλλαγή εδώ και δεκαετίες, και ηθελημένα οδήγησε σε προσπάθειες αποκλεισμού μέτρων για τη μείωση των εκπομπών.
Κι όμως οι πλούσιες χώρες, λόγω αυξημένης κατανάλωσης, είναι αυτές που συμβάλλουν περισσότερο στην ρύπανση. Είναι αυτές που εξακολουθούν να έχουν “χρέος εκπομπών ρύπων” σε άλλες χώρες, λόγω της κύριας ευθύνης τους για την αλλαγή του κλίματος. Θα πρέπει όχι μόνο να μειώσουν τους ρύπους τους, αλλά και να εκπληρώσουν υποσχέσεις χρηματοδότησης και τεχνολογίας για να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να αναπτυχθούν, απαλλαγμένες απ’ τη χρήση άνθρακα. Κρύβοντας ποιοι είναι πραγματικά υπεύθυνοι, παρέχουμε πολιτική κάλυψη σε αυτούς που θυσιάζουν “ανεκτίμητες αξίες” προκειμένου να συνεχίσουν να βγάζουν “αδιανόητα ποσά”.
Σήμερα η ζωή μας είναι γεμάτη από δράσεις ψηφιακές, όμως σαν πρότυπο αγώνα, οι συνεχείς διαδηλώσεις στο δρόμο, έχουν σαφώς μεγαλύτερο αντίκτυπο, αποσταθεροποιούν, και γι’ αυτό με τον άλφα ή βήτα τρόπο περιορίζονται.
Ομως η υγειονομική κρίση σε καιρό παγκόσμιας πανδημίας, έχει αποκαλύψει ακόμα περισσότερο την κοινωνική κρίση. Το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει. Ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο στον πλανήτη γη, περνάει από το χέρι του καθένα, που δεν μπορεί να λέει ότι δεν καταλαβαίνει, παραμένοντας αμέτοχος.
Η ασέβεια έναντι του περιβάλλοντος και της κοινωνίας
Δημοφιλή άρθρα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος στον πλανήτη που να μην αναγνωρίζει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία του ,αν θέλουμε να υπάρχει και στο μέλλον ζωή όπως την ξέρουμε.Διαβάζοντας στο άρθρο σας για τις “αιτίες του κακού” και το τι μέλλει γενέσθαι βλέπω ότι η ζυγαριά έχει πρόβλημα.΄Εχουμε ζωγραφήσει τον “δαίμονα” στον τοίχο που κατά την γνώμη σας είναι μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία.Εμείς οι παλαιότεροι που ζήσαμε τα έργα και τις ημέρες τις καρακρατικοδίαιτης Σοβ.Ενώσεως και δεν μιλάμε μόνο για την κορυφή του παγόβουνου το Τσερνόμπιλ,της επίσης κρατικοδίαιτης Κίνας που δεν μπορεί να αναπνεύσει άνθρωπος,η της Κούβας που υπάρχουν θάλασσες της που δεν μπορείς να πλησιάσεις ούτε με αντιασφυξιογόνα μόσκα από την ευωδίες και τα παχύρευστα υγρά…..Τούτων δοθέντων η ευθύνη είναι συνολική χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους όπου θα μπορούν να κρίβονται κάτι δήθεν ευαίσθητοι και να ενθυλακώνουν πακέτα από τα διάφορα προγράματα κουνώντας στην κοινωνία το δάκτυλο ,κάτι σαν τους μοναχούς του Ροϊδη.Τούτη την κρίσημη πράγματι ώρα για τον πλανήτη μας η ζυγαριά πρέπει να είναι ακριβοδίκαιη να ζυγίσει επ΄ακριβώς τις ευθύνες των πάντων και να αποδώσει “τα του καίσαρος τω καίσαρι”….Με εκτίμηση.