«Μας αιχμαλώτισαν,
μας έρριξαν στη φυλακή:
εμένα μέσα στα τείχη,
εσένα έξω απ’ τα τείχη.
Ασήμαντη υπόθεση η δική μας.
Το χειρότερο είναι
να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:
συνειδητά, ασύνειδα…
Ετσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,
τίμιους, καλούς, προκομμένους ανθρώπους,
κι άξιους ν’ αγαπηθούν όσο εγώ αγαπάω εσένα…»
Ναζίμ Χικμέτ, 1945 (1)
Στις 15 Απρίλη, η γερμανική αστυνομία συνέλαβε επτά γνωστά μέλη της ΑΤΙΚ, σε μια ταυτόχρονη επιδρομή.
Η επιχείρηση επεκτάθηκε στη σύλληψη ενός ακόμα αγωνιστή στην Ελβετία, ενός άλλου στη Γαλλία και τεσσάρων -παρακαλώ- στην Ελλάδα.
Η επιχείρηση αυτή βασίστηκε στους “αντιτρομοκρατικούς” νόμους 129α και 129β της Γερμανίας που ψηφίστηκαν με πρόσχημα τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους κατ’ επιταγήν των Η.Π.Α. κι επιβλήθηκαν στην Ευρώπη και αλλού. Νόμοι τρομοκρατικοί με στόχο τη γενικευμένη επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη.
Η ΑΤΙΚ είναι οργάνωση Τούρκων μεταναστών εργατών αρχικά στη Γερμανία κι από το 1986 κι εντεύθεν λειτουργεί ως ομοσπονδία μαζί με άλλες εργατικές οργανώσεις στην Ευρώπη. Είναι μια οργάνωση που δρα εξ ολοκλήρου σε νόμιμη και δημοκρατική βάση χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι τώρα, στις χώρες τις οποίες δραστηριοποιείται. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι πολιτικοί πρόσφυγες, ζουν επί δεκαετίες στην Ευρώπη, όλοι με γνωστό στις αστυνομίες τον τόπο κατοικίας τους και χωρίς να έχουν παραβεί κάποιον νόμο των χωρών που τους φιλοξενούν. Ούτε Τράπεζα λήστεψαν, ούτε σφάξανε κανέναν, μήτε κατείχαν όπλα ή εκρηκτικά. (Η μόνη αναφορά – απάντηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Γερμανίας είναι ότι, κάποιοι απ’ αυτούς είναι μέλη του TKP/ML και ότι είχαν… φυλακιστεί δεκάδες χρόνια!). Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουν φυλακιστεί από 10 ίσαμε 20 και, χρόνια έχοντας αποφυλακιστεί με ανήκεστη βλάβη λόγω των βασανιστηρίων και των μακροχρόνιων απεργιών πείνας.
Ας πάμε όμως λίγο πιο πίσω, στη χούντα του Εβρέν, για να θυμηθούμε και τις δικές μας προκοπές, κακό δεν κάνει. Το 1980 λοιπόν 800.000 και πλέον Τούρκοι αγωνιστές, κύρια νεολαίοι, συλλαμβάνονται στην Τουρκία. Χιλιάδες χάσανε τη ζωή τους από τους βασανισμούς. Δεκάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό για να γλυτώσουν. (Πρόσφατα μάλιστα, 120 περίπου άνθρωποι μέσα κι έξω από τις φυλακές χάσανε τη ζωή τους, στις απεργίες πείνας μέχρι θανάτου, ενώ χιλιάδες έμειναν ανάπηροι ή τρελάθηκαν!)
Τότε, λοιπόν, παλιοί αριστεροί αγωνιστές, δημοκράτες και προοδευτικοί άνθρωποι στη χώρα μας δραστηριοποιήθηκαν για δύο τουλάχιστον δεκαετίες εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους. Ολοι θυμόμαστε μάλιστα την αποκοτιά κάποιων αγωνιστών από την Ελλάδα που εκφράσανε την αντίθεσή τους στη δικτατορία του Εβρέν μέσα στο ίδιο του το ψευτο-κοινοβούλιο -ανάμεσά τους και ο συμπολίτης μας κομμουνιστής Κωστής Νικηφοράκης.
Αντίστοιχα και τώρα, οφείλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας, να σώσουμε τη ζωή των συλληφθέντων αγωνιστών, να μην επιτρέψουμε την απέλασή τους στην Τουρκία ή στη Γερμανία ή όπου τους ζητούν.
Είναι φανερό ότι οι συλληφθέντες ακτιβιστές και μέλη της ΑΤΙΚ συνελήφθησαν κατόπιν κρυφών συνεννοήσεων μεταξύ του Γερμανικού και του Τουρκικού φασιστικού κράτους.
Ηδη το Συμβούλιο των Εφετών μας αποφάσισε την απέλαση του Ντενίζ Πεκτάς προκειμένου να δικαστεί (άγνωστο γιατί) στη Γαλλία.
Η ΑΤΙΚ είναι μια αντιιμπεριαλιστική και αντιμιλιταριστική οργάνωση που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων κάθε τουρκικής μειονότητας στην Ευρώπη, μα και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τους αγώνες των εργαζομένων των χωρών φιλοξενίας, μέσα από κοινές δράσεις.
Είναι ενάντια στην καταπίεση των γυναικών και των παιδιών. Υπερασπίζεται τα δικαιώματα της νεολαίας και αγωνίζεται ενάντια στον εθισμό των ναρκωτικών.
Η ΑΤΙΚ αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού, εθνικισμού και σοβινισμού.
Είναι ενάντια στις δολοφονικές συμμορίες τύπου Αλ-Κάιντα, Αλ-Νούσρα, ISIS, Μπόκο Χαράμ και σε οργανώσεις της σαρία.
Επίσης, είναι ενάντια στις σφαγές των χριστιανών και των γιαζίντι στη Συρία. Είναι στο πλευρό των Παλαιστινίων καταδικάζοντας τις σφαγές και το εμπάργκο από το κράτος του Ισραήλ.
Εχει καταδικάσει ανοιχτά τη σφαγή των Κούρδων από το τουρκικό κράτος όπως και τη σφαγή των Ελλήνων και την εκδίωξή τους, τη γενοκτονία των Αρμενίων και την αφομοίωση των Αράβων.
Φαίνεται, λοιπόν, πως όλα αυτά τα -αστικοδημοκρατικά θα έλεγα- προτάγματα, που μέχρι πρότινος υποτίθεται ότι αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο στη φιλοσοφία της Ευρώπης, είναι αρκούντως ενοχλητικά για το ολοκληρωτικό γκρέμισμα του “κοινωνικού κράτους”. Φαίνεται ότι “χαλάει τη σούπα” στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, είναι και… κακό παράδειγμα!
Μολαταύτα, πάνω από 1.000 διαδηλωτές στη Φρανκφούρτη σε δυναμική πορεία. Επίσης στη Στοκχόλμη, τη Βιέννη, την Άγκυρα, την Κων/πολη, τη Σμύρνη, την Ατάκεια, Προύσα και αλλού, αλλά και στην Αθήνα. Διαμαρτυρίες και στη Γαλλία, το Μεξικό, την Ελβετία.
Να μην επιτρέψουμε, λοιπόν, την απέλασή τους.
Ν’ απαιτήσουμε την απελευθέρωσή τους.
Ν’ ανταποκριθούμε στο κάλεσμα αλληλεγγύης στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς Χανίων την Τρίτη το απόγευμα.
Οσοι τουλάχιστον εξ ημών “τίμιοι, καλοί και προκομμένοι άνθρωποι” δεν κουβαλάμε ακόμα τη φυλακή μέσα μας. Διότι, αντιθέτως, η φυλακή, μας χωρά για να μας… κουβαλήσει.
Η Ευρώπη, καθώς φαίνεται, δεν ήταν, ούτε είναι, το “σπίτι των λαών”. Είναι μια απέραντη φυλακή για τα “ανήσυχα παιδιά που έχουν… αϋπνίες!”.
«Ρήγμα στα ύφαλα,
οι σκλάβοι σπάνε τα δεσμά.
Φυσάει πουνέντες,
θα ρίξει σε ξέρα το σκάφος
Αυτός ο κόσμος, αυτό το πειρατικό, θα βουλιάξει,
θα βουλιάξει, που να σκάσει ο διάολος.
Και θα χτίσουμε έναν κόσμο λεύτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα,
σαν το μέτωπό του, Πιραγιέ μου…» (2)
Ναζίμ Χικμέτ, 1945
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Από “Τα ποιήματα των 9-10 μ.μ.” Ναζίμ Χικμέτ, εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, μετ. Π. Μάρκαρης.
Ο Ναζίμ Χικμέτ, είναι βραβευμένος Τούρκος ποιητής, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, πολύ γνωστός στη χώρα μας για τα διεθνιστικά και φιλελληνικά του αισθήματα. Εχει διωχθεί με μακροχρόνιες φυλακίσεις από τα φασιστικά καθεστώτα της γείτονος για τους αγώνες και τις πεποιθήσεις του.
(2) “Πιραγιέ” είναι το όνομα της συζύγου του.
