Η Αβαρία

Μουπ’ επιχειρηματίας ότι θλίψη έχει μεγάλη
γιατί διώχνει υπαλλήλους που δουλειά δε θα βρουν άλλη
επειδή τυχαίνει να΄χουν τη μεσαία ηλικία
και το βλέπει ότι είναι μια κατάφορη αδικία
αλλ΄αν δε σχολάσει δέκα η δουλειά θα φαλιρίσει
και τους άλλους ενενήντα μες στους δρόμους θα αφήσει.
Κι εγώ του΄πα, καλά κάνεις που συμπάσχεις και λυπάσαι
όμως είσ΄ο καπετάνιος και θα πρέπει να θυμάσαι:
Όταν βούλιαξε το πλοίο κάνανε την “αμαρτία”
και στη θάλασσα πετούσαν ζώα , ανθρώπους και φορτία
που΄ταν η εσχάτη λύση και την λέγαν αβαρία
και θυσία των ολίγων στων πολλών τη σωτηρία.
Και ακόμα πως δε φταίεις που μια τέτοια δίνεις λύση
γιατί φταίν ΄οι κυβερνώντες κι “η καταραμμένη κρίση”