Ο Νίκος Καζαντζάκης όντας στο Παρίσι, είχε μιλήσει στον Γάλλο δημοσιογράφο, PierreSipriot, στις 6 Μαΐου, 1955.
Ανάμεσα σε άλλα είχε σημειώσει:
«Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι.
Έχουν την περηφάνια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους.
H πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή.
Χάρη σ’ αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί.
Όμως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν.
H Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».
Θεωρώ ότι μία σημαντική παράμετρος που υποβοηθάει στα πολλά διαδοχικά θαύματα, για να εξακολουθήσει να επιζεί αυτός εδώ ο τόπος είναι και η Γλώσσα μας!
Ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης μιλώντας σε εκδήλωση της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης για τους Τρεις Ιεράρχες, χαρακτήρισε την ελληνική γλώσσα ως Αξία!
Σε μία εποχή που παρακολουθούμε την αποδυνάμωση κάποιων θεμελιωδών πάλαι ποτέ αξιών, η ελληνική Γλώσσα επίσης βάλλεται και μάλιστα εκ των έσω· είναι κάτι που πρέπει πολύ να μας προβληματίσει!
Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μία χρονιά ορόσημο, όπως και η τωρινή, μέσα στα όσα προβλήματα ταλανίζουν τη χώρα μας αλλά και την παγκόσμια κοινότητα!
Η αξία της Γλώσσας μας αλλά και η Γλώσσα μας ως αξία, θα πρέπει να μας εμπνέει, να μας οδηγεί ώστε να την προστατεύουμε με όσα μέσα έχει ο καθένας αλλά και όλοι μαζί!
Κυρίως να μιλούμε στα παιδιά μας συνεχώς, να συνηθίζουν στο άκουσμά της, στην ευγενική απόδοση των λέξεών της που η κάθεμία της κρύβει ολόκληρους κόσμους, που μαγεύουν εκείνους που παρατηρητικά την αφουγκράζονται και την “παρατηρούν”, τόσο ακούγοντάς την όσο και διαβάζοντάς την!
Δηλαδή, έπρεπε να μιλήσει ο κ. Μπαμπινιώτης για να κάνουμε σημαία το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ; Αν σκεφτούμε καλά, θα διαπιστώσουμε πως το να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη “νέα ηγεμονία της Αθήνας” (είχα γράψει παλαιότερα για το θέμα) μας καθιστά σχεδόν άβουλα όντα (και στο συγκεκριμένο και σε άλλα θέματα).
Στο μεταξύ, θα ήθελα κάποιο σχόλιο για το ότι στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας (σελ. 23) διαβάσαμε με μεγάλα γράμματα τυπωμένο τον τίτλο «Ανοιχτό το ενδεχόμενο
ολικού λοκντάουν» (αν και σχολαστικό, καταγράφω το γελοίο του πράγματος που βρίσκεται στο ότι η αγγλική λέξη τού τίτλου εμφανίζεται να ανήκει στο ουδέτερο γένος της ελληνικής Γραμματικής, ενώ αποδίδει έννοια θηλυκού γένους: απαγόρευση κυκλοφορίας, επομένως θα έπρεπε να έχει γραφτεί “ολικής”…).
Τι να κάνουμε… Ο ποιητής το είχε πει (πόσοι όμως ακούνε τους -αληθινούς- ποιητές…_):”Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή”.
Νομίζω ότι η “εισβολή” ξένων λέξεων συνιστά επιδημία για την γλώσσα μας.
Αυτό φαίνεται πιο καθαρά στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Πάντοτε, ιδίως σε περιόδους δουλείας, ξένες λέξεις, σε μεγάλο αριθμό, ενσωματώνονταν στη γλώσσα μας. Κείμενα παλαιότερα (π.χ. δικαιοπρακτικά έγγραφα του 18ου αιώνα) είναι σε πολλά σημεία τους ακατάληπτα. Υπήρχε όμως μια διαφορά σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση: οι ξένες λέξεις προσαρμόζονταν στο τυπικό της ελληνικής γλώσσας (μορφή, κλιτικό σύστημα κλπ.). Στο σημείο αυτό βρίσκεται και μία από τις σημαντικές υπηρεσίες που οφείλουμε στην καθαρεύουσα, το ότι δηλαδή πλήθος ξένων στοιχείων αποβλήθηκε (γι’ αυτό και συμβατικά χρησιμοποιήθηκε ο όρος “καθαρεύουσα” γλώσσα)