Λένε ότι όποιος δεν µπορεί να καταλάβει τις σιωπές σου ,δεν µπορεί να καταλάβει και τα λόγια σου.
Πόση αλήθεια κρύβεται µέσα σε µια φράση και πόσες φορές όλοι µας, δεν έχουµε πει τα πάντα απλά σιωπωντας.
Γιατί, τί να τα κάνεις τα λόγια, τις εξηγήσεις ,τις αναλύσεις, όταν ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου, σε κοιτάζει στα µάτια και δεν µπορεί να τα διαβάσει;
Τι να τις κάνεις τις επεξηγήσεις, όταν ο άλλος δεν είναι σε θέση να δει τον λυγµό στο βλέµµα σου, ή δεν τον διαπερνά µία µατιά ξυράφι;
Τι να κάθεσαι να λές, όταν ο άλλος είναι απαθής και δεν µπορεί να κάνει ανάγνωση της σιωπής σου;
Πόσες φορές δεν τα έχουµε πει όλα ,απλά µην λέγοντας τίποτα!
Πόσες ατελείωτες σιωπές δεν έχουµε σπαταλήσει, για να µην σπαταλήσουµε άλλο τα λόγια µας;
Η σιωπή είναι η απόδειξη ότι έχουµε εξαντλήσει όλα τα άλλα µέσα επικοινωνίας και υποµονής.
Η σιωπή µας, είναι το σκαλοπάτι πριν την οριστική εγκατάλειψη και αποχώρηση.
Η σιωπή µας, είναι το τελευταίο χαρτί στην τράπουλα και ο άσσος στο µανίκι µας.
Να την φοβάσε την σιωπή του άλλου, ιδίως όταν αντιλαµβάνεται πολλά.
Όποιος δεν είναι σε θέση να διαβάζει την σιωπή µας, τότε σίγουρα δεν µπορεί να ακούσει και τίποτα από όσα θα του λέγαµε.
Και ναι ,τα λόγια είναι φτώχεια όχι όταν είναι πολλά, αλλά όταν είναι άσκοπα.
Τα λόγια είναι και περιττά και ανούσια, όταν ποµπός και δέκτης εκπέµπουν σε άλλο µήκος κύµατος.
Υπάρχει άραγε, τίποτα πιο εκκωφαντικό από τον ήχο µίας σιωπής;
* Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωµατικής γραφής
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
