Πριν από μερικούς μήνες ένας ορθόδοξος ιερέας από την Ουγκάντα που είχε σπουδάσει στη χώρα μας, δήλωσε ότι εδώ και 7 χρόνια κάθε 28η Οκτωβρίου γιορτάζει στην ενορία του το ΟΧΙ.
Όταν του ζήτησαν να πει για ποιο λόγο κάνει αυτή την εορτή και τι σχέση έχει αυτός με τη δική μας ιστορική επέτειο, δήλωσε ότι αυτή η εορτή έχει γι’ αυτόν διπλή σημασία:
Από τη μια αποτελεί ένα ευχαριστώ στη χώρα που τον μόρφωσε (την Ελλάδα) κι από την άλλη τιμά κι εκείνος όχι τόσο την επέτειο όσο τη λέξη ΟΧΙ.
Εμείς,είπε, μάθαμε να λέμε συνέχεια ΝΑΙ (yes, yes, yes). Στην Ελλάδα άκουσα για πρώτη φορά ότι ένας ολόκληρος λαός αρνήθηκε να πει ΝΑΙ. Είπε ΟΧΙ.
Όταν πεις ΝΑΙ, συνέχισε ο Αφρικανός ιερέας, δεν έχεις να προσθέσεις τίποτε άλλο. Όταν όμως πεις ΟΧΙ θα σου ζητήσουν να μιλήσεις, οπότε είσαι υποχρεωμένος να εξηγήσεις τον λόγο ή τους λόγους της άρνησής σου, να προβάλλεις τα επιχειρήματά σου,να κάμεις δηλαδή δ ι ά λ ο γ ο με το συνομιλητή σου και ή θα τον πείσεις ή θα σε πείσει.
Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σωστού ανθρώπου, το δείγμα της ελευθερίας και της δημοκρατικότητάς του… Να για ποιό λόγο τιμούμε κι εμείς στην ενορία μου, στην Αφρική,το ελληνικό ΟΧΙ κατέληξε ο ιερέας…
