«Τότε που εκδόθηκε η εφηµερίδα “Αυγή”, καθηµερινή της Αριστεράς (Ε∆Α τότε: Ενιαία ∆ηµοκρατική Αριστερά), στις 24 Αυγούστου 1952, ο ένας από τα τέσσερα αδέρφια, ο µεγάλος, ο Γιώργος, είχε αποφυλακιστεί από µετεµφυλιακή φυλακή, µετά από καταδίκη µε χαλκευµένη κατηγορία: στην ερώτηση του προέδρου της έδρας προς τον κατήγορο: ”Ποιος είναι ο κατηγορούµενος;”, µεταξύ αρκετών που δικάζονταν για την ίδια υπόθεση, ο κατήγορος δεν τον αναγνώρισε. Συνηθισµένα πράγµατα εκείνα τα χρόνια.
ΑΡΤΙ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΕΙΣ, υπηρετούσε το προς την πατρίδα Χρέος -ήταν φαντάρος- στη Μακρόνησο, στο ΒΕΤΟ (Β΄ Ειδικό Τάγµα οπλιτών· άµα τα περιγράψω, θα ξηµερωθούµε…) Ο δεύτερος αδερφός, ο Λούης, ήταν και αυτός φαντάρος (τότε η αναβολή λόγω υπηρετούντος αδελφού ανήκε στην… κανονικότητα των εξαιρέσεων για πολλές οικογένειες), σε Ειδικό Τάγµα επίσης, στη ∆υτική Μακεδονία. ∆ιευθυντής τότε στην “Αυγή” ήταν τιµής ένεκεν, διακεκριµένο στέλεχος, της Αριστεράς, αγροτιστής, ο ιδρυτής και αρχηγός του Αγροτικού Κόµµατος, Κώστας Γαβριηλίδης».
”ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ” διευθυντής, διότι αδυνατούσε να διευθύνει από την εξορία του Άη Στράτη! Λίγο µετά την έκδοση της ”Αυγής”, ο διευθυντής της υπέστη βαρύ εγκεφαλικό. Το Yπουργείο Eσωτερικών δεν ενέκρινε µεταφορά του σε νοσοκοµείο. Πέθανε στην εξορία, 27 Σεπτεµβρίου 1952, 54 ετών.
Ο µοναχογιός του Γιώργος επίσης συνάδελφος τότε εν όπλοις (χωρίς όπλα!), συγκρατούµενος άρα, του αδελφού µας και φίλου έκτοτε, αδέλφια έως θανάτου.
Την ανακοίνωση θανάτου του Γαβριηλίδη πατέρα στον Γαβριηλίδη γιο, την έκανε λόγω ακατάλυτης φιλίας ο αδελφός µας.
∆ΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ αργότερα, το 1962-63, µετά τις εκλογές ”βίας και νοθείας” του 1961 και µες στον ”ανένδοτο αγώνα” του Γιώργου Παπανδρέου που ακολούθησε, τα δύο µικρά αδέλφια, φοιτητής ο µεγάλος, µαθητής ο µικρός, διαβάζουν την ”Αυγή” διάπλατα στα λεωφορεία, να σπάσουν τον φόβο, πρώτα τον δικό τους, και µετά των άλλων.
Πώς να τα ξεχάσεις! 72 χρόνια είναι αυτά. Και τι χρόνια. Στο σφυρί και στο αµόνι!».
Επίµετρο: Η ιστορική εφηµερίδα, στην επικαιρότητα, και το σχετικό άρθρο του Πέτρου Μανταίου(*) στο χρονογράφηµα της εφηµ. των Συντακτών! Σελίδα 2. Με συγκίνησε, µε συγκλόνισε, η οξύτητα της αλήθειας του και το αντέγραψα ως έχει.
