Σαν σταματάς το διάβα σου στο γύρισμα του χρόνου
και στους στροβίλους της ανάμνησης περνάς,
δεν έχεις περιθώρια αναδρομής στα πίσω
μητ’ευκαιρία δεύτερη τα ίδια να διαβείς.
`Εχ’η γραμμή του άστρου σου Ανατολή και Δύση,
το φεύγα απ’την Ανατολή είναι σημαδιακό,
ιχνηλατεί το διάβα του με αύρα ως το τέρμα
κ’εκεί στραλιάζει μόνη της στου χρόνου τις φυγές.
Στερνό της Δύσης λιόγερμα, σημάδι τελειωμού,
μα ξώμεινε –ως είπαμε- η αύρα τ’αστεριού σου
για να θυμίζει στους καιρούς το διάβα το δικό σου
μην το σκεπάσουν θύελλες μήτε και χρονοθίνες1
Δικές σου είν’οι θύελλες, δικέσ’οι χρονοθίνες
αν εις το διάβα τ’άστρου σου έσπερνες καταιγίδες,
κι αν είχες αστραπόβροντα μπαρί 2 στο πέρασμά σου
θα σκεπαστεί η αύρα σου ευτύς με το φευγιό σου.
Μ’αν με λεβάντε, ζέφυρο και όστρια περπατούσες
κι αν έσπερνες ψιλή βροχή με λίπασμα αγάπης,
η αύρα’πό το άστρο σου θα μείνει στο φευγιό σου
δε θα τη σκιάσουν θύελλες μήτε και χρονοθίνες.
1 χρονοθίνες: σύνθετη λέξη, χρόνος + θίνες = οι “σωροί” του χρόνου, δηλ. οι μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες κλπ.
2 μπαρίς = σύντροφος (κρητικός ιδιωματισμός)
