«Αυτός που αγωνίζεται µπορεί να χάσει, όµως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει»
Μπέρτολντ Μπρεχτ
Καλά εµείς οι πολίτες καθόµαστε απαθείς και βοµβαρδιζόµαστε καθηµερινά µε ειδήσεις και γεγονότα, που δεν θα µπορούσαµε ούτε να τα φανταστούµε πριν µερικούς µήνες. Αδιάφοροι, γιατί έχει επικεντρωθεί το ενδιαφέρον µας στην επιβίωση και για κάποιους άλλους στην κατανάλωση. Κατά συνέπεια έχουµε περιοριστεί στο Εγώ και όχι στο Εµείς.
Ποιος ασχολείται άλλωστε µε την ποιότητα της δηµοκρατίας µας και τους ποιητές …για να θυµηθούµε και το γνωστό ποίηµα του Γερµανού πάστορα M. Niemöller ‘‘Als die Nazis όταν οι Ναζί…’’.
Το µεγάλο ερώτηµα όµως που παραµένει, είναι πώς αντιδρούν οι ηγέτες της Ενωµένης Ευρώπης, στα σηµαντικά γεγονότα που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια, όπως… οι πόλεµοι σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή, στην κυριαρχία των µονοπωλίων, στην απόλυτη κυριαρχία του πλανητάρχη των ΗΠΑ κ.λπ.
Όσον αφορά τους πολέµους έχουµε να παρατηρήσουµε ότι, η Ευρώπη παραµένει, ένας απλός παρατηρητής, βάζοντας σε δεύτερη µοίρα τις αξίες και τις αρχές της που προέκυψαν από τη φιλοσοφία του διαφωτισµού. Ουραγός των εξελίξεων, όπου ο ρόλος της περιορίζεται, στο να τροφοδοτεί µε όπλα τον Ζελένσκι, για να συνεχίζει έτσι την καταστροφή της χώρας του. Η επιµονή τους και η ενθάρρυνση τους, να µπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ… κάτι που όφειλαν να γνωρίζουν, ότι είναι αν όχι αδύνατον, τουλάχιστον ριψοκίνδυνο, όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Κίσσινγκερ…. τους καθιστά συνυπεύθυνους, µε τον ανεύθυνο και επικίνδυνο πρόεδρο. Αυτές ήταν τότε, οι βουλαί του µεγάλου προστάτη. Τώρα που ο προστάτης άλλαξε και ο νέος πλανητάρχης δεν είναι προβλέψιµος, οι… καρικατούρες Ευρωπαίοι ηγέτες, είναι σε αναµονή, ελπίζοντας στην εύνοιά του. Ας ελπίσουµε να µην δικαιώσουν τον Πούτιν: «…θα σταθούν υπάκουα να κουνάνε την ουρά τους µπροστά στον νέο αφέντη…». Η απαξίωση όµως, του νέου αφέντη και του εκλεκτού του Μάσκ, είναι ξεκάθαρη, όχι µόνο για την ηγετική οµάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν τους κάλεσε καν στην ορκωµοσία του… αλλά και για τους ηγέτες µεγάλων κρατών, βλέπε Γερµανίας, Γαλλίας, ακόµα και της Αγγλίας.
Εδώ προφανώς θέλει η νέα εξουσία των δισεκατοµµυριούχων, να εκπέµψει ένα ξεκάθαρο µήνυµα του αµερικανικού ηγεµονισµού. Έτσι παρεµβαίνει µε αναίδεια, στις επερχόµενες εκλογές της Γερµανίας υπέρ του ακροδεξιού AfD και χαρακτηρίζει τον Καγκελάριο ανόητο, αγνοεί τον Μακρόν και δεν τον καλεί στην ορκωµοσία, όταν ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε καλέσει τον Τραµπ… που δεν είχε ακόµα ορκιστεί πρόεδρος… µε κάθε επισηµότητα στα θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων. Προανήγγειλε ότι θα κηρύξει εµπορικό πόλεµο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους επιβάλλει δασµούς, αν δεν είναι υπάκουοι… και τέλος τους απειλεί ότι θα κάνει κατοχή, ευρωπαϊκό νησί,… Γροιλανδία… εφόσον αυτό είναι προς το συµφέρον των ΗΠΑ. Συγγνώµη κυρία µου και πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εδώ δεν διακρίνετε κάποιο έστω, αναθεωρητισµό; Και ενώ πλησιάζει, απ’ ό,τι φαίνεται η ώρα των διαπραγµατεύσεων για την πολυπόθητη ειρήνη στην Ουκρανία, ανακοινώνει ο Τραµπ, ότι θέλει αντάλλαγµα τα ορυκτά και τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας για τη βοήθεια που τους πρόσφερε και για να συνεχίσει να τους προσφέρει. Ο Ζελένσκι, χωρίς να πάρει στα υπόψη τους Ευρωπαίους χορηγούς, έσπευσε να δηλώσει αµέσως ότι, είναι έτοιµος να διαπραγµατευτεί. Με λίγα λόγια, η εµπορική συµφωνία τούς ενδιαφέρει και όχι το διεθνές δίκαιο και η επούλωση των πληγών του πολέµου. Το κωµικοτραγικό είναι, ότι κανείς δεν αναφέρεται στην συµµετοχή της Ευρώπης και στις επικείµενες διαπραγµατεύσεις, που θα γίνουν µεταξύ του Βλαδίµηρου και του Ντόναλντ. Αυτό φαίνεται να µην ενοχλεί τα… κακέκτυπα ηγετών, που κυριαρχούν σήµερα στην Ευρώπη, τους αγνοούν, για να µην πω άλλη λέξη και αυτοί νοµίζουν, ότι ψιχαλίζει. Αναµενόµενο µε αυτούς τους διαχειριστές, που κάθε µέρα µας αποδεικνύουν, ότι δεν έχουν το εκτόπισµα παλαιότερων ηγετών, που είχαν το θάρρος να µάχονται για τις ιδέες τους. ∆εν έχουν όραµα και το πολιτικό ανάστηµα της Claudia Sheinbaum, προέδρου του Μεξικού, η οποία επιµένει να αντιστέκεται, στον ακροδεξιό παραλογισµό του νέου πλανητάρχη. Καιρός όµως είναι να στείλουν και οι πολίτες ένα µήνυµα στο ακριβοπληρωµένο ιερατείο των Βρυξελλών, τον πραγµατικό εχθρό της Ευρώπης.
Οι ποιητές, µας προειδοποιούν: Όταν θα έρθει και η σειρά µας να µας εκτοπίσουν και να µας συντρίψουν, δεν θα υπάρχει πλέον κανείς να διαµαρτυρηθεί.
