Α’ «Eνας ξεχωριστός λαμπρός γάμος»
Eνα ξάστερο πρωτομηνιάτικο Σαββατόβραδο του Σεπτέμβρη στο όμορφο προαύλιο του Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι, έγινε ο γάμος δύο εκλεκτών νέων, του Γιώργου Βασιλαντωνάκη και της Μαριάννας Μηλάκη.
Το ζευγάρι είχαν πλαισιώσει οι οικογένειες των καταχαρούμενων νεoνύμφων, οι κουμπάροι, συγγενείς, φίλοι και πολλές νεαρές καλλίγραμμες υπάρξεις με τους κομψούς συνοδούς τους. Ο καλλίφωνος παπά-Μανώλης με το μικρόφωνο στο χέρι, απήγγειλε με ευκρίνεια τις υπέροχες ευχές και έψαλλε με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τα τροπάρια του γάμου. Το ρύζι έπεφτε βροχή στο «Ησαΐα… χόρευε», στο δε χαιρετισμό μετά το μυστήριο, έπεσε κυριολεκτικά με τη… σέσουλα. Η συνέχεια δόθηκε στον καταστόλιστο με μαεστρία σκηνογραφημένο υπαίθριο χώρο του κέντρου “Νυχτερίδα” στις Κορακιές Ακρωτηρίου. Οποτε παρευρεθώ εκεί, ανιστορούμαι το μικρό ταβερνάκι με τον χοροδιδάσκαλο Γιάννη Μαστορίδη και τη γυναίκα του Ελένη με τα εκλεκτά ντολμαδάκια και τους άλλους μεζέδες, γονείς του σημερινού ιδιοκτήτη Μπάμπη. Όλα τοποθετημένα στην εντέλεια, η δε εξυπηρέτηση άμεση. Η είσοδος των νεονύμφων μετά τις καθιερωμένες φωτογραφίες ήταν…. εντυπωσιακή. Από τον D.J. ακούστηκε ένα μοντέρνο μουσικό κομμάτι και οι χαρούμενοι νεόνυμφοι ξεχύθηκαν στην πίστα φουριόζοι, χορεύοντας και χοροπηδώντας, σκορπίζοντας κέφι και χαρά μέσα σε παρατεταμένα χειροκροτήματα όλων που απολάμβαναν ένα ξέφρενο σώου.
Ακολούθησε ένα ρομαντικό μπλούζ με ατελείωτα φιλιά ενώ συγχρόνως γέμισε η πίστα με νεαρά κυρίως ζευγάρια. Οι χοροί συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της κεφάτης αυτής εκδήλωσης. Ακούστηκαν κερκυραϊκά ρυθμικά δημοφιλή τραγούδια αφού η νύφη έχει γεννηθεί στο νησί των Φαιάκων, όταν υπηρετούσε εκεί ο πατέρας της που κατάγεται από τα Μάλια Ηρακλείου και δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να χορεύει, φανερώνοντας την ευτυχία του. Φιλενάδες της νύφης και κουμπάροι του γαμπρού ακόμα και από την Κάρπαθο τραγούδησαν και απήγγειλαν ευχές. Εν τω μεταξύ τα τραπέζια μας γέμιζαν με εκλεκτά ορεκτικά, σαλάτες, κυρίως πιάτα και τέλος στον μπουφέ φρούτα εποχής και ποικιλία γλυκών.
Ενδιάμεσα χόρεψε το μοναδικό κρητικό συγκρότημα των αγαπητών φίλων Γιάννη και Βαγγελιώς Αγιασμενάκη που καταχειροκροτήθηκε για τους σωστούς βηματισμούς του, τον συγχρονισμό, τις φιγούρες και τις όμορφες κρητικές ενδυμασίες. Εύγε τους!! Κι εγώ βέβαια δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος στον σύγχρονο χορό χορεύοντας την πάντα γελαστή, ανοιχτόκαρδη και καλοσυνάτη νύφη.
Β’ «Ο γιος του αδερφικού φίλου και κουμπάρου»
Ο Γιώργος μεγαλύτερος από τα δύο παιδιά -δεύτερος ο Αντώνης- του παιδικού μου φίλου και συμμαθητή στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων Κωστή Βασιλαντωνάκη. Μαζί από την ηλικία των 10 χρόνων στα πάντα. Στο σπίτι τους κοντά στο Γηροκομείο είχαμε διαμορφώσει ένα γήπεδο με ένα πρόχειρο σκάμα.
Αυτός έβγαινε πρώτος στους δρόμους ταχύτητας, ο Σήφης ο Μιχελογιάννης, επίμονος ενίοτε και πεισματάρης, δεν άφηνε άλλον να κόψει πρώτος το νήμα στους δρόμους αντοχής και ημιαντοχής.
Ο Δημήτρης Καστρινάκης -σε αυτόν θα αναφερθούμε άλλη φορά- επρώτευε στις ρίψεις, ο Μανώλης ο Μυλωνάκης, ο δίμετρος, ο σημερινός γνωστός ψυχίατρος, ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής στο ύψος κι εγώ… λίγο απ΄όλα!!! Με τον Κωστή συνδεθήκαμε αργότερα περισσότερο. Μαζί στην εκκλησιαστική χορωδία της Ευαγγελίστριας, στη Χορωδία Χανίων, στον Ορειβατικό, στις βόλτες του Συντριβανιού τα Σαββατόβραδα και τις Κυριακές στου Μπόλαρη, το νυφοπάζαρο. Και τι να πρωτοθυμηθώ. Είχε σπουδάσει οικονομικά και διετέλεσε δ/ντής της Αγροτικής Τράπεζας.
Στο σπίτι τους κάναμε πολύ συχνά πάρτυ, τις περισσότερες φορές τσονταριστά. Είχαμε συμφωνήσει ότι όποιος πρωτοπαντρευτεί θα τον στεφανώσει ο άλλος. Έτσι με στεφάνωσε ο αξέχαστος Κωστής. Δυστυχώς τον χάσαμε νωρίς, μόλις σε ηλικία 52 ετών. Η σύντροφος του Ελένη χήρεψε νέα με δύο μικρά παιδιά, στάθηκε στοργική μάνα, πιστή σύζυγος και τους έδωσε καλή ανατροφή. Σπούδασαν οικονομικά, ο Γιώργος δε είναι στέλεχος της σε τράπεζα. Αργότερα «έφυγε» και ο μεγαλύτερος αδελφός του Μάρκος, όπως και οι δύο αδελφές του Σοφία και Κατίνα. Σήμερα ζει από την οικογένεια του Γεωργίου Βασιλαντωνάκη μόνο η μικρότερη Ροδάνθη που είδα με χαρά στον γάμο.
Η ζωή όμως συνεχίζεται, όπως και οι εξιστορήσεις μου, οι τόσο προσωπικές που κάνω. Ίσως το παρακάνω καμιά φορά, όμως το συναίσθημα κυριαρχεί εντός μου και έτσι παρασύρομαι…
