Η “χαμένη” Ανάσταση…

Άλλη μια “χαμένη” Ανάσταση, μέσα σε ανεκπλήρωτες ευχές και υποκριτικούς ασπασμούς. Οι εντυπωσιακοί φιόγκοι στις αναστάσιμες λαμπάδες, τα πλουσιοπάροχα γεύματα και δείπνα, τα καταναλωτικά ψώνια των ημερών δε βοηθούν και τόσο το Χριστό στην ετήσια διαδρομή του από το Σταυρό στην Ανάστασή του!
Ούτε καν η αύξηση των «τουριστών» του Πάσχα που διαφημίζεται επίμονα από τα ΜΜΕ δε συμβάλλει στην «Ανάσταση» του Θεανθρώπου που τόσο ευελπιστούμε να γίνει επιτέλους πραγματικότητα. Τι κι αν η… Μενεγάκη παραθερίζει οικογενειακώς στο νησί μας, τι κι αν ο Γ.Α. Παπανδρέου «τίμησε» με την παρουσία του χωριό της Μεσαράς, χωριό καταγωγής ενός απ’ τους μεγαλύτερους Αγωνιστές της Επανάστασης, του καπετάν Μιχάλη Κόρακα (ω, τι ειρωνεία!!!)…
Ο Χριστός αργεί να αποκαθηλωθεί… μένει Σταυρωμένος, στα πεδία των μαχών, στα βλέμματα των μικρών παιδιών στη Συρία, των πεινασμένων ανθρώπων που λιμοκτονούν στην Αφρική, στα λιανισμένα απ’ τον κάματο σώματα των εργατών-δούλων της Κίνας, της Ταϊλάνδης ή του Βιετνάμ, στους λιπόσαρκους ανθρώπους στις φυτείες καφέ της Λατινικής Αμερικής… Σταυρώνεται απ’ τους χαρτογιακάδες τραπεζίτες που παίζουν εκατομμύρια ζωές για τα συμφέροντά τους και για τους ματαιόδοξους «δείκτες» ανάκαμψης των οικονομικών μεγεθών τους, από τους μεγάλους «Οργανισμούς» που δήθεν κόπτονται για την «Πρόοδο» του Πλανήτη μας, στους ηγέτες που ντύνονται με στολές παραλλαγής, για να τονώσουν το καταρρακωμένο φρόνημα των πολιτών τους και να κραυγάσουν μιλιταριστικά συθήματα και πολεμικούς παιάνες. Ο Χριστός μένει Σταυρωμένος στις «Οικονομικές ζώνες» εκμετάλλευσης φυσικών πόρων και σ’ ένα περιβάλλον απονεκρωμένο από κάθε μορφής ζωής στο βωμό της «Αξιοποίησης».
Προφανώς δεν αρκούν «βαμμένα κόκκινα αβγά», ούτε οβελίες καλοψημένοι για να «Αναστηθεί» ο Χριστός μας. Ας αρκεστούμε στην έλευση της Μενεγάκη και του Γ.Α. Παπανδρέου…για να νιώσουμε την έλευση μιας ακόμα «χαμένης» Ανάστασης του Θεανθρώπου…