«…εγώ περιέχω και τον αριστερό, ο αριστερός όμως δεν με περιέχει…»
Μ. Χατζιδάκις
Για να ξεκινήσω με την αυτοκριτική μου… να ομολογήσω ότι δεν παρακολούθησα το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άλλωστε να το πράξω, αφού μας έχει δώσει αρκετά δείγματα η ηγετική του ομάδα ότι λειτουργεί με πρότυπο τα προηγούμενα πολιτικά κόμματα. Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι αυτό που προέχει για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η παραμονή στην εξουσία για τη διαχείρισή της και όχι για μια εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση που θα αναμόρφωνε ριζικά το πολιτικό πεδίο. Με πολιτικές λιτότητας και με νεοφιλελεύθερα μέτρα προσπάθησαν οι προηγούμενοι να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, με παρόμοιες πολιτικές και με ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα συνέχισε και… η για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση. Κι έτσι φτάσαμε δυστυχώς στην χώρα μας 1 στους 3 πολίτες να ζει σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τις στατιστικές της Euro stat.
Να αναγνωρίσουμε μάλιστα, ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων, ήταν δυνατή μόνο από μια κυβέρνηση που μας νανούριζε και μας αποκοίμιζε με το παραμύθι της αριστεράς και με τη λογική του αναγκαστικού μνημονιακού μονόδρομου. Αυτό άλλωστε είναι και το πολιτικό έγκλημα της τωρινής κυβέρνησης, ότι ανέλαβε να εφαρμόσει το πιο σκληρό μνημόνιο χωρίς να ανοίξει μύτη. Μια Αριστερά που απαρνήθηκε τον εαυτόν της και συνεργάστηκε προθύμως και επιλεκτικά με το παλιό πολιτικό προσωπικό, για να εδραιώσει την εξουσία της. Δεν είχα καμιά διάθεση να παρακολουθώ την παράσταση του… ενός ανδρός που μετά από τόσες μεταλλάξεις, αποφάσισε… αφού βέβαια αναρριχήθηκε στην εξουσία, ότι… άλλος δρόμος δεν υπάρχει…. πέραν αυτού που χάραξαν οι προκάτοχοί του. Το πρωτεύον σ’ αυτό το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, απαλλαγμένο από τις αριστερές τάσεις και τα ενοχλητικά βαρίδια, ήταν η επικύρωση της καθ’ ολοκληρίαν κυριαρχίας του αρχηγού. Ο αρχηγός πλέον θα πρέπει να αποφασίζει για τις τύχες μας, σύνεδροι και θεσμικά όργανα του κόμματος θα έχουν την υποχρέωση… να συμφωνούν και να επικυρώνουν. Κάπως έτσι φαντάζεται τη συλλογικότητα ο κ. Τσίπρας, όπως μας το έδειξε και στην πράξη κατά την διάρκεια του συνεδρίου του κόμματος του, όπου μετά το πέρας μιας ψηφοφορίας, πήρε τον λόγο για να εξηγήσει στους συνέδρους, ότι… «δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν, γιατί αυτό που ψήφισαν ήταν ενάντια στην εισήγηση του…», και τους πρότεινε να ξαναψηφίσουν. Εννοείται ότι τη δεύτερη φορά που ξαναψήφισαν οι σύνεδροι, κατάλαβαν και πολύ καλά μάλιστα τι ήθελε να πει ο ποιητής και υπάκουσαν στην προτροπή του προέδρου, γιατί είναι αυτός που διασφαλίζει την παραμονή στην εξουσία… η συλλογικότητα μπορεί να περιμένει όταν… επανεμφανισθεί στο προσκήνιο η Αριστερά.
