Επαναφέρουμε στη μνήμη μας το 1964, πριν 54 ακριβώς χρόνια, 19 και 20 Μαρτίου, τότε με τις εσωκομματικές έριδες του κυβερνώντος κόμματος της Ενώσεως Κέντρου, όπου ο πρ/ργός της απελευθέρωσης, ο “Γέρος της Δημοκρατίας”, διεπίστωσε ότι οι συνεργάτες του, αριστεριστές, μεταλλάχθηκαν σε “αποστάτες” δουλόφρονες (σκληρός χαρακτηρισμός) με αντάλλαγμα της αναρρίχησης σε υψηλά κυβερνητικά αξιώματα.
Για τα διατρέξαντα χύθηκε πολύ μελάνι, από την επομένη των εκλογών, (16 Φεβ. ’64) όπου η Ε.Κ. πήρε 53% αποτέλεσμα του θορύβου περί “βίας και νοθείας” στις εκλογές του ’61 και της έναρξης του “ανένδοτου αγώνα”.
Το βράδυ της 19ης Μαρτίου συνήλθε η ολομέλεια της νεοεκλεγείσης Βουλής, να ψηφίσει τον υποδειχθέντα από τον Γ. Παπανδρέου Γεώργιο Αθανασιάδη – Νόβα Πρόεδρο Βουλής. Ο Νόβας επί 295 παρόντων έλαβε 136 ψήφους και δεν εξελέγη. Ο πρόεδρος της κυβέρνησης μετά την καταμέτρηση των ψήφων τις πρωινές ώρες δήλωνε: «Με βαθύτατην θλίψην, αγανάκτησιν και εντροπήν αναγγέλλω εις τον δημοκρατικόν κόσμον της Ενώσεως Κέντρου, ότι η δημοκρατία σήμερον προδόθη εις την Βουλήν. Οι θριαμβευταί της 16ης Φεβρουαρίου εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων».
Ο Νόβας ψηφίστηκε πρόεδρος της Βουλής με τη δεύτερη ψηφοφορία με 166 ψήφους επί 193 παρόντων, αφού απεχώρησαν οι βουλευτές της Ε.Ρ.Ε.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο “πρωθυπουργός της απελευθέρωσης”, είχε διαπιστώσει, ότι η αριστερά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και φάνηκε ανέτοιμη, να συνδιαχειρισθεί με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις τα υπαρκτά προβλήματα της χώρας. Οι ενστάσεις των συνεργατών του στον δρόμο, που επέλεξε να τραβήξει ο Παπανδρέου στην πολιτική, τον δυσκόλεψαν να χαράξει τα σχέδιά του και να διαφυλάξει την ενότητα της Ενώσεως Κέντρου. Κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του ‘65, γιατί παραιτήθηκε, όταν συγκρούσθηκε με τον Κωνσταντίνο.
Τον Ιούλιο του ‘65 ο Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε ότι η πρόθεσή του, ήταν να εξαντλήσει την 4ετία. Ο υπ. Εθνικής Αμυνης Πέτρος Γαρουφαλιάς διετύπωσε κατηγορίες εις βάρος του. Αιτία ο “Ασπίδα”. Ο πρ/ργός θέλησε να αναλάβει ο ίδιος υπουργός Εθνικής Αμύνης. Διεφώνησε το παλάτι και παραιτήθηκε, για ν’ ακολουθήσουν τα γνωστά με τις τρεις κυβερνήσεις αποστασίας Νόβα, Τσιριμώκου και Στεφανόπουλου, που ‘φερε πολιτική αστάθεια και την εκτροπή της 21ης Απριλίου.
Η φράση «εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων» είναι μια μαρτυρία, που δεν θα χαθεί μέσα στο χρόνο. Θα εξακολουθεί να δεσπόζει στην πολιτική ζωή, να γίνεται παράδειγμα στους πολιτικούς, που ασκούν εξουσία στον τόπο, για ν’ αποφεύγουν επιλήψιψες πράξεις και να μην υπόκεινται στο χλεύασμα απ’ τους χαμένους.
Πάντα υπάρχουν εσωκομματικές γκρίνιες μέσα στα κυβερνώντα κόμματα. Εξαρτάται πώς τις αντιπαρέρχεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός, για ν’ αντιμετωπίζει την κρίση, είτε προέρχεται από άτομα της ίδιας ταυτότητας, που οι προθέσεις των διαφοροποιήθηκαν απ’ αυτές των προγραμματικών δηλώσεων, είτε από διαφωνούντες, που προέκυψαν σε διαφορετική πορεία χάραξης νέου δρόμου διακυβέρνησης.
Ας ελπίσουμε τα επόμενα χρόνια, να μην βρεθεί άλλος πρωθυπουργός στη δυσάρεστη θέση να επαναλάβει τη φράση του “Γέρου της Δημοκρατίας”.
«…Η χλεύη των ηττημένων»
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κ.Πλέσσα,με το άρθρο σας αγγίξατε μια περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας,που είναι ο καταλύτης για τις μέχρι σήμερα “ταλαιπωρίες” του ΄Εθνους μας.Η περίοδος αυτή που έχει σαν αφετηρία τα γεγονότα του 1963 στην Τυλληρία,την Εθνική ευκαιρία του μοιραίου εκείνου καλοκαιριού του 1964,την πολιτική ανωμαλία που ακολούθησε(Υποθεση ΑΣΠΙΔΑ,δοτές κυβερνήσεις,κλπ) με αποκορύφωμα την ελεεινή χούντα,που τελείωσε σε πρώτη φάση (άν τελείωσε)με την απόλυτη ντροπή του Πενταδακτύλου.Το ότι ακόμη και σήμερα ως ΄Εθνος ,κοινωνία και πολιτικό σύστημα κάνουμε συνήθως άλμα επί κοντώ σε ότι αφορά τις τεράστιες ευθύνες για πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν την περίοδο εκείνη καθώς και στην μεταπολίτευση ,όπου χρήσιμοι ηλίθιοι χρίστηκαν “ήρωες” και έκαναν πολιτικές καριέρες , εις βάρος του συμφέροντος της πατρίδος που απαιτούσε γενικό ξεκαθάρισμα.Επειδή ο χώρος και ο χρόνος του φιλόξενου άρθρου σας δεν επιτρέπουν μια ανάλυση σε βάθος θα αναφέρω γεγονότα και πηγές που μπορεί να βρεί ο κάθε αναγνώστης που θέλει να μάθει την αιτία των δυσκολιών που αντιμετωπιζουμε σήμερα ως ΄Εθνος,έστω και αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να δεί τα “ειδικού χειρισμού” έγγραφα που κυκλοφορούσαν τότε.Οι συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου ήταν μιά αποτυχία για την διπλωματία της χώρας μας.Η “μοίρα” τάφερε έτσι ώστε τα συμφέροντα των ΗΠΑ (ήδη ο Πρόεδρος Κέννεντυ μετά την κρίση στην Κούβα και την “στάση” μας στο νησί έβλεπε λύση με παράγοντα σταθερότητας το ΝΑΤΟ)να ευνοούν νατοϊκή λύση με βάση τις υπάρχουσες δημοκρατικές πλειοψηφίες στο νησί ,πράγμα που εξηγεί και την παρουσία της πάνοπλης Ελλαδικής μεραρχίας στην Κύπρο.Ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου το χειρίστηκε άριστα το θέμα πλήν όμως είχε “αντιπάλους” δύο ισχυρούς παράγοντες.Για να γίνει αντιληπτός ο εκνευρισμός του και η απογοήτευσή του θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικές του ρήσεις για τα πρόσωπα αυτά.Για τον Μακάριο” ‘ Αλλα συμφωνούμεν εις τα Αθήνας και άλλα πράττετε εις την Λευκωσίαν” .Για τον έτερο “καπαδόκη”.”Ο υιός μου εκεί στην Αμερική που πήγε έμαθε καλά τις 4 πράξεις .Προσθέτει λίγους,αφαιρεί πολλούς,πολ/ζει τα προβλήματα και διαιρεί το ΄Εθνος”.Στο σημείο αυτό προτείνω στους αναγνώστες σας το συγκλονιστικό βιβλίο του ΄Αντυ Ροδίτη “Κουράγιο Πηνελόπη”όπου περιέχεται όλη η απόρρητη αλληλογραφία του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και πια λύση προωθούσαν τότε οι ΗΠΑ.
Χρήσιμη είναι επίσης μια ματιά στο βιλίο του τότε Υπ.Αμύνης Π.Γαρουφαλιά “Ελλάς και Κύπρος”.Ο Αρχιεπίσκοπος ζητούσε τροποποίηση του συντάγματος για να γίνει αντιβασιλεύς και επειδή του ελέχθη ότι αυτό δεν είναι εφικτό, σημαντικός πολιτικός παράγων της Λευκωσίας (ό οποίος έφθασε και σε ανώτατο αξίωμα),γυρνούσε το νησί και διατυμπάνιζε “δεν συζητάμε με τον ΄Ατσεσον και γαία πυρί μειχθήτω”.Δικαιώθηκε απόλυτα δέκα χρόνια αργότερα.΄Οσαν συνέβησαν αργότερα στο Ελληνικό ΄Εθνος είναι συνέπεια του χειρισμού της εν λόγω υποθέσεως ,η οποία κατέστησε την πατρίδα μας αναξιόπιστη στα μάτια του μεγαλύτερου συμμάχου της ,ο οποίος μετά την “αποτυχία” του σχεδίου Α΄πέρασε στο σχέδιο Β΄.Ακολούθησαν λοιπόν τα γεγονότα που αναφέρονται παραπάνω με τις τραγικές μέχρι σήμερα συνέπειες για την πατρίδα μας.Θα καταγράψω ένα γεγονός που αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Τούρκου διαπραγματευτή Νιχάτ Ερίμ,ο οποίος από την κόλαση βρέθηκε στον παράδεισο με τις δικές μας ανοησίες.Αφού οι προσπάθειες του ΄Ατσενσον είχαν τορπιλιστεί είπε απογοητευμένος μετά την ληξη των συνομιλιών στην Γενεύη στον Ν.Ερίμ ” Η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει αποβατικό στόλο και να παρέμβει.Αυτή τη φορά οι ΗΠΑ δεν θα την σταματήσουν……”.Για όσους δεν θυμούνται αναφερόταν στην επιστολή του Προέδρο Τζόνσον πρός τον Ινονού(1964) και την παρουσία του 6ου στόλου των ΗΠΑ(“Τα κρίσιμα ντοκουμένα του Κυπριακού 1959-1967”.Σπύρου Παπαγεωργίου,Εκδόσεις Επιφανίου).Το πως καταφέραμε να στρέψουμε τις ΗΠΑ εναντίον μας την στιγμή που τα συμφέροντα τους “ταυτίζονταν” με τα δικά μας είναι “θαύμα”.Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ελευθερίου Βενιζέλου!!!! Επειδή όλοι σήμερα ξέρουμε ότι όλα αυτά δεν συνέβησαν για την διαχείρηση της σοδιάς της ντομάτας στην πεδιάδα την Μεσαορίας θα αναφέρω ένα τηλ/μα του τότε βρετανού κυβερνήτη της Κύπρου,το οποίο διεύρευσε και δημοσιεύτηκε στην καλά ενημερωμένη επιθεώρηση “Near East”του Λονδίνου τον Δεκέμβριο του 1914!!!!!!!!”΄Ωστε ως προς την Κύπρον γενομένην ήδη αγγλικήν αποικίαν,θα ήτο δύσκολον να εξευρεθεί μάλλον επωφελής χώρα ως νέος ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΑΡΑΓΩΓΟΣ τόπος προς εκμετάλλευσιν.Οι Άγγλοι βιομήχανοι θα έπραττον καλώς όπως μελετήσωσι τας ούτω παρουσιαζομένας εξαιρετικάς ευκαιρίας”.Φανταστείστε το 1964 να είχαμε εκμεταλευτεί την ευκαιρία ,φανταστείτε να είχαμε υπερασπιστεί με την ψήφο μας τον Νοέμβριο του 1920 τον θριαμβευτή της Συνθήκης των Σεβρών…..Αυτά και όποιος κατάλαβε….Με ιδιαίτερη εκτίμηση