«Κάτω από τις ταφόπλακες δεν είναι όλοι πεθαµένοι… Όσοι βαραίνουν τη Γη µε τα σαρκία τους δεν είναι όλοι ζωντανοί».
Είναι καιρός τώρα που πάνω από τη χώρα µας ένα βαρύ µαύρο σύννεφο έχει εγκατασταθεί και δεν ρίχνει ούτε βροχή, ούτε χαλάζι, αλλά εµποδίζει µε µανία τον ήλιο να φανεί. Και όλοι αναρωτιούνται πως σε αυτή τη χώρα που πάντα την έλουζε το φως, πως σε αυτή τη χώρα που η ελευθερία, η δηµοκρατία, η ελπίδα, η σοφία αποδίδουν την γέννηση τους για να απλωθεί έπειτα σε όλο τον κόσµο, συµβαίνει κάτι τέτοιο!
Σε µια χώρα φωτεινή αλλά γεµάτη σκοτεινούς ανθρώπους, σε µια χώρα ιδανική αλλά γεµάτη πληγωµένους ανθρώπους. Κάθε είδους εγκλήµατα, δολοφονίες, τραγικά γεγονότα, θάνατοι, συγκαλύψεις, αποκαλύψεις και όλα όσα κάνουν την ζωή δύσκολη, βρέθηκαν ξαφνικά γύρω µας. Γιατί; Πόσα γιατί µπορεί να απευθύνει κανείς σε όλους όσους βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας; Πόσα γιατί στον εαυτό του επίσης µπορεί να απευθύνει, αφού δεν ισχύει ποτέ ότι φταίει µόνο ένας ή µια οµάδα ανθρώπων, αλλά οι ευθύνες που βαραίνουν µια χώρα είναι συλλογική υπόθεση. Ευθύνες έχουν όλοι όσοι κάθε µέρα πουλάνε την αξιοπρέπεια τους για ιδίων όφελος, ευθύνες έχουν όλοι όσοι αποκρύπτουν την αλήθεια, όσοι χρησιµοποιούν τους συνανθρώπους τους, όσοι βολεύονται εις βάρος των άλλων, όσοι αδιαφορούν και γυρνούν το κεφάλι µπροστά στην δυστυχία και στην απελπισία των συνανθρώπων τους. Γιατί η αλυσίδα της διαφθοράς δεν είναι συµπαγής, όταν ένας κρίκος σπάσει, όλα λύνονται και αποκαλύπτονται. Οι άνθρωποι που απλά δεν κάνουν τη δουλειά τους έχουν µεγαλύτερη και σοβαρότερη ευθύνη από κάθε πολιτικό πρόσωπο που έτσι κι αλλιώς είναι διεφθαρµένο. Τα Τέµπη δεν έκαναν άλλο παρά να δείξουν και να αποδείξουν ότι η διαφθορά έχει πολλά µικρά ονόµατα, πολλούς µικρούς τίτλους, οι οποίοι αποδίδονται σε ασήµαντους ανθρώπους.
Αυτό το σύννεφο που καλύπτει τη χώρα µας είναι η χαµένη αξιοπρέπεια των Ελλήνων πολιτών, αυτή η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά που πουλήθηκε σε τιµή ευκαιρίας σε όποιον θέλησε να την αγοράσει. Όταν η ζωή τόσων οικογενειών καταστράφηκε, όταν τόσα σπίτια έκλεισαν για πάντα, όταν ο διπλανός, ο γείτονας, ο συµπολίτης, που ζει στην ίδια χώρα που µπορεί οποιαδήποτε στιγµή να βρεθεί στην ίδια θέση, αντιστρατεύεται µειώνει και αδιαφορεί για ένα τόσο τραγικό γεγονός, όπως αυτό των Τεµπών, τότε οι πολιτικοί φαντάζουν πιο αθώοι από όλους. Κι αν µια µάνα αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή της για να αποκαταστήσει µια τόσο ασύλληπτα τεράστια τραγωδία, είναι γιατί η µάνα αυτή έχει ένα σώµα που το κυβερνά µια ψυχή και όχι το αντίστροφο. Οι Έλληνες έχουν µάθει να µάχονται µε τη δύναµη της ψυχής τους και αυτή η δύναµη τους κάνει ανίκητους.
Γιατί η ψυχή είναι ο Θεός που κατοικεί µέσα στο σώµα του ανθρώπου. Όταν χάνεται η δύναµη και η δυνατότητα της ψυχής, δεν υπάρχει άνθρωπος, αλλά µόνο σάρκες που περιφέρονται και µολύνουν τον κόσµο µας. Όµως η ώρα της απόσυρσης των άψυχων όντων έφτασε, γιατί µέσα σε αυτή τη σκοτεινιά τα φώτα λάµπουν περισσότερο και θα λάµψουν περισσότερο, τόσο πολύ, που θα τυφλώσουν το σκοτάδι.
