Ας ηχήσουν σάλπιγγες. Ας σηκωθούν τα λάβαρα του αγώνα για τη χωράφα του Αγίου Ιωάννη καθώς είναι πλέον καιρός να επιστραφεί στους νόμιμους ιδιοκτήτες της, στη χανιώτικη κοινωνία. Όχι αγορά, όχι ενοικίαση. Η χωράφα του Αγίου Ιωάννη ήταν και είναι των Χανιωτών.
Γύρω στα 1950 η χωράφα έγινε στρατόπεδο. Πήρε το όνομα του ταξίαρχου Μαρκόπουλου. Ο ταξίαρχος σκοτώθηκε το 1949 στον εμφύλιο που μας επέβαλαν οι Μεγάλοι μας Σύμμαχοι! Πότε ήταν Μεγάλοι μας Σύμμαχοι; Στο Μεσολόγγι;: «Αραπιάς άτι- ΓΑΛΛΟΥ νους- Βόλι Τουρκιάς- Τόπι ΑΓΓΛΟΥ- Μέρα και Νύκτα πολέμου, βαρούν το καλυβάκι».
Το 1916; που οι Μεγάλοι μας Σύμμαχοι έβαζαν το μαχαίρι στον λαιμό του Ελευθερίου Βενιζέλου να διαλέξει Βόρεια Ήπειρο ή νησιά του Αιγαίου. Ο Βενιζέλος διάλεξε τα νησιά του Αιγαίου. Τη Βόρεια Ήπειρο την είχαν ελευθερώσει τα Κρητικά Εθελοντικά Αντάρτικα Σώματα. Ήταν καθαρά ελληνική. Κι όμως.
Μήπως στη Μικρασιατική καταστροφή, όταν οι Μικρασιάτες Έλληνες προσπαθούσαν να επιβιβαστούν στα πλοία των Αγγλογάλλων και αυτοί τους έριχναν καυτό λάδι;
Είναι καιρός το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου να ξαναγίνει η χωράφα του Αγίου Ιωάννη. Η χωράφα των Χανιωτών.
Ήρθε καιρός οι υποψήφιοι βουλευτές όλων των κομμάτων να ομώσουν- να ορκιστούν ότι θ’ αγωνιστούν «πάση δυνάμη», για να ξαναγίνει η χωράφα χανιώτικη. Να γίνει ένα πνευμόνι ζωής για τους κατοίκους της πόλης και τίποτα άλλο.
Όλοι μαζί. Αντιπεριφέρεια, Δήμος, Εκκλησία, φορείς, όλοι μαζί ενωμένοι θα πετύχουν στον δίκαιο αγώνα τους. «Όλοι μαζί ενωμένοι ποτέ νικημένοι».
Υ.Γ. Το σπίτι που γεννήθηκα πριν από ενενήντα και… χρόνια, ήταν μέσα στη χωράφα του Αγίου Ιωάννη, ακριβώς μετά το τέρμα της οδού Δημακοπούλου. Καταστράφηκε ολοσχερώς από τα Γερμανικά Στούκας κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης.
*Ο Γιώργος Μαρουλοσηφάκης είναι απόμαχος δημοσιογράφος – τυπογράφος
