Η χρησιμότητα όσων διαβάζουμε…

Καλός π.χ. ο Σωκράτης, όπως μάς διέσωσε τις ιδέες του ο Πλάτων στους φιλολογικής και φιλοσοφικής σημασίας διαλόγους του! Καλός π.χ. κι ο Ισοκράτης, όπως μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε τα “πιστεύω” του διαβάζοντας προσεχτικά τις λεπτομέρειες πίσω από τα ιστορικής και πολιτικής αξίας γραφτά του! Καλός π.χ. κι ο Παύλος, όπως αναφαίνονται οι αρχές και ο χαρακτήρας του μέσα στις πολυποίκιλα χρήσιμες επιστολές του!
Πολλοί από εμάς έχουν διαβάσει το Σωκράτη ή τον Παύλο ή τον Ισοκράτη ή/και ένα σωρό άλλους, ήσσονες ή μείζονες, στοχαστές ή λογοτέχνες. Δεν έχουμε, όμως, όλοι μας προσλάβει κατά τον ίδιο τρόπο, ούτε έχουμε ενστερνιστεί όμοια τις ιδέες καθενός από τους προαναφερθέντες, ούτε τα “νοήματα” που ήθελε να μας “περάσει” ένα συγκεκριμένο ανάγνωσμα…
Ο τρόπος που εισδέχεται και κατανοεί αλλά και “φιλτράρει” ως γνώσεις όσα διαβάζει εις έκαστος των ανθρώπων εξαρτάται πολύ και σημαντικά από μια σειρά αξιοπρόσεκτους παράγοντες. Από το ιδεολογικό του “οπλοστάσιο”, όσα θεωρεί ως αρχές και αξίες του, τον πνευματικό του κόσμο και την παιδεία του, τα εσώψυχά του,  την οικονομική και κοινωνική του τάξη, την ηλικία και το φύλο του – ενδεικτικά, αναφέραμε μερικούς της καθημερινότητάς μας.
Οι ίδιοι ακριβώς παράγοντες μαζύ και με όσα, βεβαίως, διαβάζει και “φιλτράρει”, σύμφωνα και με το αρχαιοελληνικό ρητό “γηράσκω αεί διδασκόμενος”, επηρεάζουν, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε πιο πολύ, και τη στάση του καθενός μας απέναντι σε όσα έρχονται απέναντί του στη ζωή.
Ο φρόνιμος και συνετός, στηριγμένος όντας κυρίως στις γνώσεις που προέρχονται από το διάβασμα και τις εμπειρίες του, όχι μονάχα δεν προκαλεί τους κινδύνους, αλλά φυλάγεται κιόλας προσεχτικά από δαύτους, αντίθετα με τους συντρόφους του Οδυσσέα που έφαγαν τα βόδια του Ήλιου και άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου. Ο καθένας έχει την Τύχη του και μοναχά αυτός ευθύνεται για τις σκέψεις και τις πράξεις του, αλλά και για τα πάθη και τα παθήματά του, όπως ο Πάτροκλος που παράκουσε τις συμβουλές του Αχιλλέα και βρήκε τραγικό θάνατο προ των πυλών της Τροίας. Από μια σπίθα, πολλά σπίτια καίγονται και πρώτ’ απ’ όλα του άμυαλου και όποιου δεν μπορεί να διακρίνει, έγκαιρα, τα μελλούμενα. Επίσης, ο μυαλωμένος δεν αναμειγνύεται σ’ ό,τι δεν τον αφορά, αποφεύγει τις πολυπραγμοσύνες και λέει λίγα και την κατάλληλη στιγμή, που, όμως, σημαίνουν πολλά.
Ο διδαγμένος από τα περασμένα, ο έξυπνος, ο γρήγορος, ο διορατικός και δραστήριος κερδίζει. Αντίθετα, χάνει όποιος παραμένει διστακτικός, νωθρός και απαίδευτος από τα  προηγούμενα και περιμένει απαθής τα επερχόμενα.
Ο καλός και αγνός στους τρόπους και στην ψυχή αντίστοιχα, πάντοτε, βρίσκει μέσ’ απ’ όσα έχει διαβάσει ή ζήσει, τρόπο ν’ αμυνθεί απ’ των αισχρών και συμφεροντολόγων τις κακόβουλες σκέψεις και πράξεις και δεν φοβάται καμία διαβολή. Κι αν ακόμη φαίνεται σε άλλους άδεια η ζωή του, δεν καταντά ποτέ ρηχή, σ’ αντίθεση με τον κακόψυχο και τον μικρόνου, που, με “μαρτύρια” που θυμίζουν τον Σίσυφο, ό,τι κι αν κάνει και όσο κι αν μοιάζει “ευτυχής και πλήρης, είναι καταδικασμένος να ορέγεται, πάντα, ακόρεστος, περισσότερα…
Κατόπιν των ανωτέρω, εσείς τι πιστεύετε για όλα τούτα;