Όταν κατευθυνόµαστε από τη νέα εθνική οδό προς Ρέθυµνο, συναντάµε δεξιά κάτω από εναέρια γέφυρα την είσοδο προς το χωριό Άγιοι Πάντες. Οι παλιότεροι το θυµούνται µε την ονοµασία του Μπαµπαλή το Χάνι.
Αν ακολουθήσετε την παράκαµψη για να µπείτε στο χωριό, σε λίγα µέτρα απόσταση θα αντιληφθείτε αριστερά έναν καφενέ µε την ονοµασία “Χρυσολιά”. Ονοµάστηκε έτσι γιατί στην αυλή του υπάρχει µια πανάρχαιη ελιά που κάτω της είναι θαµµένος ένας θησαυρός. Μεγάλη ποσότητα χρυσού, κατά την παράδοση, και γι’ αυτό ονοµάστηκε Χρυσολιά. Αυτή η παράδοση διά στόµατος των παλαιών γερόντων του χωριού, που σήµερα δεν υπάρχουν, αναφέρει πως οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής είχαν συχνούς πολέµους µεταξύ τους.
∆εν γνωρίζουµε αν ήταν τοπικοί πόλεµοι ή εισβολή εξ ανατολών ή από τους ∆ωριείς. Ωσότου λοιπόν ξεκαθαρίσει η εµπόλεµη κατάσταση, συγκέντρωναν το χρυσάφι τους και το έθαψαν εδώ, φύτεψαν και µια ελιά από πάνω για να µην µπορεί κανείς ξένος να το εντοπίσει. Ίσως να έσκαψαν κάποια κρύπτη και η ελιά να φύτρωσε αργότερα. ∆εν γνωρίζω.
Θησαυροθήρες, λοιπόν, που άκουσαν την ιστορία από τους παλιούς, έσκαψαν τη ρίζα της ελιάς και παλαιότερα, πριν από τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, όπως και πριν από λίγα χρόνια, αλλά δεν είναι γνωστό το αποτέλεσµα της έρευνας τους.
Μάλλον και σ’ αυτήν την περίπτωση «άνθρακας ο θησαυρός».
