Σηµερινό θέµα: ελληνική Παιδεία και οι Έλληνες εκπαιδευτικοί!
Θυµήθηκα µια ελληνική ταινία που κυκλοφόρησε το 1970 στις κινηµατογραφικές αίθουσες µε τίτλο “Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά”, µε τον Κώστα Βουτσά ως δάσκαλο σε ένα σχολείο ενός αποµακρυσµένου χωριού!
Ο δάσκαλος αυτός, αφού είδε και απόειδε, ταξίδεψε από το αποµακρυσµένο χωριό του έως την Αθήνα για να… ζητιανέψει αυτά που του είχε υποσχεθεί για την αναστήλωση του υπό κατάρρευση σχολείου του χωριού, ένας επιχειρηµατίας!
Υπάρχουν κοινά σηµεία του τότε µε το σήµερα!
Ίσως το κυρίαρχο όλων είναι η λεβεντιά και το φιλότιµο µε το οποίο εξακολουθούν να πορεύονται και σήµερα οι Έλληνες δάσκαλοι – εκπαιδευτικοί, οι οποίοι ωστόσο ακόµη ζητιανεύουν για… τα αυτονόητα!
∆εν είναι βέβαια η πρώτη φορά που αναφερόµαστε στις δυσκολίες που, κυρίως αντιµετωπίζουν, τόσο οι νεοδιόριστοι όσο και οι αναπληρωτές δάσκαλοι των παιδιών µας!
Ο ίδιος εξάλλου αναφέρεται και στο γεγονός ότι «οι τελευταίες φουρνιές αναπληρωτών, 10% περίπου των συναδέλφων, δεν ανέλαβαν γιατί προφανώς δεν άντεχαν να έρθουν στη µέση της χρονιάς για πέντε – έξι µήνες και να αντέξουν το µισθολογικό κόστος».
Και αν τα παραπάνω δεν είναι τραγικά, τότε σίγουρα αυτά που ακολουθούν, θα πείσουν και τον πιο δύσπιστο ότι κάτι δεν… γίνεται σωστά!
Ο κ. Μπέλµπας σηµείωσε ότι: «έχουµε πολλούς συναδέλφους που ζητάνε άδεια στο Υπηρεσιακό Συµβούλιο για να αναλάβουν µε τη σεζόν, τώρα που ανοίγει ο τουρισµός, δουλειά καµαριέρας, σερβιτόρου, καθαριστή, λαντζιέρη, οι οποίοι νόµιµα πηγαίνουν και κάνουν αίτηση γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήµατα. Από το προηγούµενο καλοκαίρι έχουµε αυτό το φαινόµενο. Έχουµε πάρα πολλούς καθηγητές οι οποίοι κάνουν λάντζα, δουλεύουν στα ξενοδοχεία σαν καµαριέρες, δουλεύουν στον τουρισµό γιατί οι άνθρωποι δεν τα βγάζουν πέρα, δεν µπορούν να ζήσουν µε το µισθό τους».
Είναι παραφροσύνη;
Ίσως και όχι… για κάποιους!
Έτσι κι αλλιώς, τι είναι αυτό στο οποίο… επενδύει η χώρα µας; Τουρισµός!
Τι πρέπει λοιπόν να παράξει;
Γκαρσόνια και καµαριέρες για τους τουρίστες που θέλουν να κάνουν τις διακοπές τους…!
