ZBIGNIEW BRZEZINSKI
Σύμβουλος Θεμάτων ασφαλείας
του Προέδρου
των ΗΠΑ 1977-1981
Καθηγητής εξωτερικής πολιτικής
στο Πανεπιστήμιο HOPKINS
και διεθνούς κύρους συγγραφέας
Εκδόσεις Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ
Εισαγωγή Δημήτρης Κώνστας
Μετάφραση από τα αγγλικά
ΔΑΦΝΗ ΒΟΥΒΑΛΗ
Ελληνική έκδοση 2005
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Θα πραγματοποιηθεί, μήπως, επί προεδρίας Τράμπ, αφού του απέδωσε εύσημα ο Πούτιν μετά την Σύνοδο των G20 στο ΠΥΡΙΦΛΕΧΘΕΝ ΑΜΒΟΥΡΓΟ;
ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΙΡΑΚ, Κ.ΛΠ.
ΧΑΝΕΤΑΙ και «Η Δεύτερη Ευκαιρία» για την Αμερική, για να ηγηθεί αμερικανικά, ευρωπαϊκά και παγκόσμια για ένα καλύτερο κόσμο;
Αυτό τούτο το γεγονός είναι κυρίαρχο από την αποτυχημένη πολιτική των τριών προέδρων (Μπους πρεσβύτερο, Κλίντον και Μπους νεότερον). Μια πολιτική, η οποία αντί να διορθώσει τη δραματική εποχή του Βιετνάμ κ.λπ., οδήγησε σε εφιαλτικές περαιτέρω καταστάσεις…..
Για να γράψει ο Brzezinski το 2007 στο βιβλίο του (Η Δεύτερη Ευκαιρία) που αναφερθήκαμε στο προ-προηγούμενο άρθρο μας στο τελευταίο (έκτο) κεφάλαιο με τίτλο: «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 2008 και υπότιτλο και η Δεύτερη Ευκαιρία της Αμερικής…» τόσο αποκαλυπτικά.
ΔΥΣΜΕΝΗΣ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 2006
Σ’ αυτό το κεφάλαιο γράφει ότι: «Παρόλο που σε ορισμένους τομείς, όπως ο στρατιωτικός, η αμερικανική ισχύς ίσως να ήταν μεγαλύτερη το 2006 από το 1991 (που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση) δεν λειτούργησε όμως η ικανότητα της χώρας να κινητοποιήσει, να εμπνεύσει, να υποδείξει προσανατολισμούς από κοινού με άλλες χώρες, για να διαμορφώσει παγκόσμιες πραγματικότητες. Αντίθετα μειώθηκε αυτή η ικανότητα και δυνατότητα, σημαντικά. Με αποτέλεσμα το 2006 οι μεγάλες γεωπολιτικές τάσεις για την Αμερική να έχουν την εξής δυσμενή εικόνα:
• Εντεινόμενη εχθρότητα εναντίον της Δύσης σε ολόκληρο τον κόσμο του Ισλάμ.
• Εκρηκτική κατάσταση στη Μ. Ανατολή.
• Κυριαρχία του Ιράν στον Περσικό κόλπο.
• Ανεξέλεγκτος εξοπλισμός με πυρηνικά. Και ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ.
Η ΚΙΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
• Η Κίνα που οργανώνει κοινότητες της ανατολικής Ασίας.
• Μια Ιαπωνία πιο απομονωμένη στην Ασία.
• Αντιλαϊκιστικό αντιαμερικανικό κύμα στην Λατινική Αμερική, και
• Κατάρρευση του καθεστώτος μη διασποράς των πυρηνικών όπλων.
Παρ’ όλο τούτο τα πυρηνικά όπλα αυξήθηκαν σε μικρότερες χώρες, όπως χρόνια συμβαίνει, αλλά σε μεγάλες, φιλικές χώρες της Αμερικής, όπως την Ινδία. Όμως, οι δυσκολίες της αμερικανικής δημοκρατίας να διατυπώσει μια παγκοσμίως ελκυστική πλατφόρμα αποτελούν μόνιμες κοινωνικές ανεπάρκειες και δημόσια άγνοια σχετικά με τον υπόλοιπο κόσμο. Με επικράτηση στην Αμερική μιας επίδειξης απέναντι στις διαρκείς στερήσεις του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου, ακόμα και σ’ ένα υψηλό ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού, αλλά για να θέλει να ηγηθεί η Αμερική κατά τον BRZEZINSKI, δεν θα πρέπει μόνο να είναι ευαίσθητη στις παγκόσμιες πραγματικότητες. Αλλά, θα πρέπει να είναι και με ελκυστική πολιτική.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ Ή ΑΥΤΗ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;
Όμως, για να πραγματοποιηθούν αυτές οι σημαντικές προϋποθέσεις είναι αναγκαία μια ευρύτερη εθνική συναίνεση, προκειμένου, να διορθωθούν βασικά μειονεκτήματα του αμερικανικού κοινωνικού μοντέλου. Για να προσθέσει (σελ. 227) ο συγγραφέας ότι «στα χρόνια που έρχονται, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να ηγηθεί για την αμερικανική ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων. Για να δημιουργηθεί παναμερικανικά μια μεγαλύτερη συναίσθηση όχι μόνο για το γεγονός ότι η Αμερική επηρεάζει τον κόσμο, αλλά και του γεγονότος ότι ο κόσμος επηρεάζει την Αμερική, με τρόπο που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον να φανταστούμε για την Αμερική. Αλλά το πιο δύσκολο έργο της Αμερικής θα είναι να ενσαρκώσει στον κόσμο μια ιδέα για την οποία ήγγικεν η ώρα, όπως το 1776 προσδιόρισε το νόημα της ελευθερίας για έναν κόσμο που μόλις άρχιζε να την αναζητά.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Από τότε ως σήμερα η Αμερική αγωνίστηκε για το ιδεώδες της ελευθερίας, όπως και η Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση στην οποία προκάλεσε πρώτα στη Γαλλία και στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ευρώπη ένα μεταδοτικό λαϊκό ακτιβισμό. Όπου κατά τη διάρκεια των αιώνων η πολιτική αφύπνιση εξαπλώθηκε βαθμιαία, αλλά ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ. Με έκφραση, νέων λαϊκών παθών και δραστηριοποίηση των μαζών.
Κυρίως, όμως, μετά το Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο παράλληλα με τον ψυχρό πόλεμο εκδηλώθηκαν οι αντιαποικιοκρατικές εξεγέρσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ μετά την τρομοκρατική είσοδο της ανθρωπότητας στον 21ο αιώνα, ο πληθυσμός του μεγαλύτερου μέρους του αναπτυσσομένου κόσμου, βρίσκεται σε αναβρασμό. Με την παγκόσμια πολιτική αφύπνισης τονίζει ιστορικά ο Brzezinski να είναι αντιιμπεριαλιστική αντιδυτική πολιτική και συναισθηματικά να είναι και ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ…
Στην πορεία όμως της παγκόσμιας γεωπολιτικής αφύπνισης αυτή έθεσε σε κίνηση μια μείζονα μετακίνηση του παγκόσμιου βάρους, με τεράστιες συνέπειες για το ρόλο της Αμερικής στον κόσμο.
ΠΥΚΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΙ
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Προς το τέλος των επιλόγων του – που είχε γραφτεί πριν 10 ολόκληρα χρόνια – έλεγε ότι: «Σε κάθε περίπτωση, οι συνδυασμένες επιπτώσεις της παγκόσμιας πολιτικής αφύπνισης και της σύγχρονης τεχνολογίας συμβάλλουν στην επιτάχυνση της πολιτικής ιστορίας. Όπου, κάτι που προηγουμένως διαρκούσε αιώνες τώρα διαρκεί μια δεκαετία και ότι, κάποτε διαρκούσε μια δεκαετία τώρα αυτό συμβαίνει σ’ έναν χρόνο. Συνεπώς από τώρα και στο εξής η υπεροχή οποιασδήποτε δύναμης θα δέχεται αυξανόμενες πιέσεις για να προσαρμοσθεί, να μεταβληθεί και τελικά να καταργηθεί.
Η παγκόσμια εξέγερση που έχει ξεκινήσει από καιρό κατά των σύγχρονων Δυτικο-υπερατλαντικών εκμεταλλεύσεων συνεχίζεται και εντείνεται όπως συνέβη αυτές τις μέρες στο Αμβούργο που συνεδρίαζαν οι G20 για να συζητήσουν τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Όμως, όσο και αν τα συζητούν νοιάζονται μόνο γι’ αυτούς και τα συμφέροντά τους.
BRZEZINSKI: ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΜΗ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
Αλλά, αυτοί οι μηχανισμοί, όπως και ο μηχανισμός των G8 των παγκόσμιων ηγετών έχουν καταστεί αναχρονισμός για τους καιρούς μας. Όπου η ισχύς της καταστροφής υπερβαίνει την ισχύ του ελέγχου και τα μέσα καταστροφής γίνονται πιο προσιτά τόσο σε κράτη, όσο και σε κινήματα.
Κατά συνέπεια, εφόσον, η απόλυτη ασφάλεια για τους λίγους (ιδιαίτερα για την Αμερική) γίνεται απλώς σχετική για όλους. Με τη συλλογική τρωτότητα να επιβραβεύει την έξυπνη, συνεργατική διακυβέρνηση.
Βασικά, όμως, είναι γεγονός ότι η Αμερική – ισχυρίζεται ο Brzezinski με την εμπειρία του – είναι και θα παραμείνει για αρκετό χρόνο, η μοναδική δύναμη που να διαθέτει τη δυναμική να κινήσει την παγκόσμια κοινότητα προς την απαιτούμενη κατεύθυνση. Μόνο που η ικανότητά της να το πράξει ίσως να απαιτεί κάτι που να μοιάζει με εθνική επιφώτηση, η οποία συνοψίζεται καλύτερα… σε δύο φράσεις, περιβόητες φράσεις: ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ.
ΕΝΑΣ ΦΑΡΙΣΑΪΚΟΣ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Μια ουσιαστική, δηλαδή ανανέωση, γιατί με την ορμητική είσοδο της εποχής της παγκοσμιότητας, μια κυρίαρχη δύναμη δεν έχει άλλη επιλογή από το να ακολουθήσει μια εξωτερική πολιτική η οποία α είναι πραγματικά παγκόσμια στο ΠΝΕΥΜΑ, στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ και στο ΕΥΡΟΣ. Άλλωστε τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο για την Αμερική και για τον κόσμο ολόκληρο από το να θεωρεί ολόκληρη η ανθρωπότητα την αμερικανική πολιτική αλλαζονικά αυτοκρατορική, σε μια εποχή που δεν υπάρχουν αυτοκρατορίες…. και η Αμερική θάναι βαλτωμένη μέσα σε μια αποικιοκρατική ΥΠΟΤΡΟΠΗ…. χωρίς αποικίες. Αλλά, να είναι εγωιστικά αδιάφορη απέναντι στη χωρίς προηγούμενο πια παγκόσμια αλληλεξάρτηση, μέσα σ’ ένα θρησκευτικά ποικιλόμορφο κόσμο.
Τότε η κρίση της αμερικανικής υπερδύναμης θα γινόταν ΟΡΙΣΤΙΚΗ, χωρίς να ελέγχονται όλα αυτά που συνέβησαν στη σύνοδο των G20 από τα εξεγερμένα πλήθη στην ιστορική πόλη του Αμβούργου που παραδόθηκε στις φλόγες.
Η ΑΜΕΡΙΚΗ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για να τελειώσει τον επίλογο του 6ου κεφαλαίου και του βιβλίου με τα εξής κυριολεκτικά προφητικά:
«Είναι ουσιώδης η δεύτερη ευκαιρία της Αμερικής μετά το 2008 να είναι πιο επιτυχής από την πρώτη διότι δεν θα υπάρξει ΤΡΙΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ….Η Αμερική χρειάζεται επειγόντως να διαμορφώσει μια πραγματικά ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ εξωτερική πολιτική. Μπορεί, ακόμα ο νέος πρόεδρος (εννοούσε τον ΟΜΠΑΜΑ, ενώ, τώρα έχουμε τον νέο πρόεδρο Τράμπ) που έχει υψώσει το Λάβαρο μιας ενδόστροφης Αμερικής, που κινδυνεύει να πάψει να υπηρετεί μια βαθιά ανανεωμένη ιδέα που θα συσχετίζεται χειροπιαστά τόσο με την αμερικανική ισχύ όσο και με τις βλέψεις της πολιτικά αφυπνισμένης ανθρωπότητας.
