Η Δεοντολογική οικονομική, προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στις ερωτήσεις του “τι θα έπρεπε να είναι ” (θεωρητική οικονομική σελ.33,Θ .Δαμαλετσος ).Η δική μας Δεοντολογική θέση, θέλει να δώσει απάντηση στο ερώτημα, του ποιες θέλουμε να είναι οι δικές μας απόψεις και θέσεις έναντι της κοινωνίας – έναντι του εαυτού μας – έναντι του επαγγέλματος μας – έναντι των συναδέλφων μας.
H τοποθέτηση μας, απέναντι στα δυο βασικά φιλοσοφικά ρεύματα για την οικονομία, που επικράτησαν από την εμφάνιση της ανθρωπότητας μέχρι και σήμερα, θα μας βοηθήσει να τοποθετηθούμε στα παραπάνω ερωτήματα. Το ένα φιλοσοφικό ρεύμα, επικράτησε από τη γέννηση της ανθρωπότητας μέχρι και τον 18ο αιώνα και το άλλο ρεύμα ,επικράτησε από τον 18οαιωνα μέχρι και σήμερα , που αρχίζει να έχει έκδηλα τα σημάδια της αποσύνθεσης. Μέχρι και τον 18ο αιώνα, η όψη της οικονομίας, είχε σαν βασική αρχή την “οικιακή μέριμνα ” και αυτήν την έννοια είχε η ελληνική λέξη “οικονομία ” , απ ‘όπου κατάγεται η σύγχρονη οικονομολογία.
Η εξέλιξη της κοινωνίας ,συμπεριλαμβανομένης και της εξέλιξης του οικονομικού συστήματος, συνδέεται στενά με τις μεταβολές του συστήματος αξιών, που υποβόσκει αυτών από όλες τις εκδηλώσεις της.
Οι αξίες που ζει μια κοινωνία θεληματική ,καθορίζουν την άποψη της για τον κόσμο , τους θρησκευτικούς θεσμούς , τα επιστημονικά και τεχνολογικά της επιτεύγματα ,την πολιτική και οικονομική διάρθρωση. Μόλις η μαζική δέσμη αξιών και στόχων ,βρει την έκφραση της και κωδικοποιηθεί, συνθέτει το πλαίσιο των αντιλήψεων , των εμβαθύνσεων, των επιλογών για νεωτερισμούς και αναπροσαρμογή της κοινωνίας. Η μελέτη των αξιών ,είχε πρωταρχική σημασία για όλες τις κοινωνικές επιστήμες και η οικονομία ήταν κοινωνική επιστήμη. Το σύστημα της οικονομίας ήταν βασισμένο στην “καλή διαβίωση ” και στο “μέσο δρόμο” , όπου απέβλεπε στην μέγιστη καλή διαβίωση των ανθρώπων με το καλύτερο δυνατό πρότυπο κατανάλωσης. Από την” οικιακή μέριμνα” περάσαμε στον 17ο με 18ο αιώνα , στην πολιτική οικονομία .Η έννοια της οικονομίας μέχρι τον 17ο αιώνα, ήταν αδιαίρετο σύνολο με την κοινωνιολογία – κοινωνική ανθρωπολογία-ιστορία-θρησκεία-οικολογία-πολιτική. Από τον 17ο αιώνα ο Καρτέσιος, προτείνε μια οικονομία των ζώντων οργανισμών, παρουσιάζοντας τους σαν” μηχανικά συστήματα ” Το ανθρώπινο σώμα, είναι ρολόι ,αλλά ένα ρολόι τεράστιο και θαυμάσια κατασκευασμένο, έτσι που αν σταματήσει ο τροχός που εξασφαλίζει την κίνηση του δείκτη των λεπτών , θα συνεχίσει ανεμπόδιστα τη λειτουργία του. Ο θρίαμβος της νευτωνικής μηχανικής τον 18οκαι 19ο, ανέδειξε την φυσική σε πρότυπο μέτρων και σταθμών κάθε άλλης επιστήμης. Η σκηνή του νευτωνικού συστήματος, οπού διαδραματίζονται όλα τα φυσικά φαινόμενα, είναι ο τρισδιάστατος χώρος της κλασικής ευκλείδειας γεωμετρίας.
Πρόκειται για τον απόλυτο χώρο , άδειο και ανεξάρτητο από τα φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν στο εσωτερικό του. Έτσι η σύγχρονη οικονομολογία ,προσεγγίζει τα αντικείμενα αποσπασματικά και ορίζεται σαν η επιστήμη που ασχολείται με την παραγωγή , την διανομή και την ανακατανομή του πλούτου. Σήμερα η οικονομολογία, περνάει μια βαθιά κρίση αντιλήψεων. Η ανικανότητα της να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και οικονομικές ανωμαλίες – πληθωρισμός – ανεργία –κακή κατανομή πλούτου-ενεργειακή κρίση γίνεται αντιληπτό στον καθένα.
Η σημερινή όψη της οικονομολογίας, χαρακτηρίζεται από την αποσπασματική και αναλογική προσέγγιση που την συναντάμε. Κατά κάποιο τρόπο, σε όλες σχεδόν τις κοινωνικές επιστήμες κατά κανόνα, οι οικονομολόγοι δεν είναι σε θέση να δουν την οικονομία σαν μια από τις πολλές όψεις του συνόλου του οικολογικού και κοινωνικού πλέγματος , ενός ζωντανού συστήματος, που το συνθέτουν τα ανθρώπινα όντα, μέσα από τις διαρκείς αλληλεπιδράσεις, που ασκούν τόσο μεταξύ τους όσο και προς τους φυσικούς πόρους, που με της σειρά τους αποτελούν άλλους ζωντανούς οργανισμούς..
Το βασικό σφάλμα των κοινωνικών επιστημών, είναι ότι χωρίζουν αυτό το πλέγμα σε ξεχωριστά τμήματα. Υποθέτουν ότι είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους και αναθέτουν την μελέτη σε διάφορους ακαδημαϊκούς κλάδου Το κείμενο στηρίζεται σε βιβλιογραφία
