«Η δέσμευση είναι δέσμευση»

Δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος “κουρέματος” για τις καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, και η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κινείται προς την κατεύθυνση της μείωσης του κόστους ετήσιας εξυπηρέτησης, τονίζουν κύκλοι της Κομισιόν.
Ο αγώνας όλο αυτό το χρονικό διάστημα λοιπόν ήταν για να μην κουρευτούν οι καταθέσεις; Γιατί όλα τα υπόλοιπα, νομίζω, έχουν συμβεί. Και υπέρμετροι φόροι έχουν επιβληθεί και δάνεια έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης για τους πολίτες, και οι τράπεζες εξακολουθούν να κάνουν το παιχνίδι τους αφού αιμοδοτήθηκαν γενναία για πολλοστή φορά.
Οι εταίροι λοιπόν καλούν τους Ελληνες να χαρούν που δεν τους κουρεύουν τις καταθέσεις, αφού φρόντισαν προηγουμένως να τους υφαρπάξουν και την ύστατη αποταμίευση. Την ίδια στιγμή, εκπρόσωποι του Δ.Ν.Τ. διαμηνύουν προς όλες τις κατευθύνσεις πως απαιτούνται “μεταρρυθμίσεις δομικού χαρακτήρα”, προκειμένου η ελληνική οικονομία να επανέλθει σε τροχιά σταθεροποίησης. Αν με αυτή τη φράση εννούν υποβολιμιαία και νέους φόρους (αφού δημοσίως δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν τώρα να το πουν), τότε έχουν ξεπεράσει όχι απλά τα όρια αλλά κάθε λογική.
Και όλα αυτά την στιγμή που ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, εμφανίζεται υπέρμαχος της αξιοπιστίας μας απέναντι στους εταίρους, λέγοντας ότι «η δέσμευση είναι δέσμευση και θα τιμήσουμε τη δέσμευση για τα πρωτογενή πλεονάσματα, για να δημιουργήσουμε αξιοπιστία».
Οι δεσμεύσεις, βλέπετε, πρέπει να τηρούνται μη τυχόν και ξεμείνουμε από ρευστό, που κοστίζει στην επιβίωση της χώρας. Οι αλλοτινές υποσχέσεις όμως για δίκαιη φορολογία πήγαν περίπατο. Βλέπεις τα λόγια για τον λαό δεν κοστίζουν.