Οι “διαπλεκόμενοι”

Αναταραχή στη χώρα από παντού. Στις ακτές των νησιών μας ξεβράζονται ανυπεράσπιστοι ηλικιωμένοι, παιδιά και βρέφη και κάνουν τον γύρο του κόσμου εικόνες χιλιάδων κατατρεγμένων στην Ειδομένη που σοκάρουν. Οι δουλέμποροι με τους διακινητές κυκλοφορούν εντός και εκτός της χώρας στην αφάνεια και επί του ασφαλούς. Ανθρωπιστικές οργανώσεις διαφόρων αποχρώσεων ξεφυτρώνουν σε κάθε σημείο, που συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες – μετανάστες. Η αισχροκέρδια οργιάζει, οι καταστάσεις υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας, η οποία μέσα σε μία γενικευμένη αστάθεια και στη δίνη του προσφυγομεταναστευτικού προσπαθεί να διαπραγματευθεί για την απομείωση του χρέους, ενώ το Δ.Ν.Τ. ζητάει υπερβολικά πράγματα.
Οι Ευρωπαίοι είναι αποφασισμένοι να τρενάρουν το κλείσιμο της αξιολόγησης μέχρι τον Απρίλιο. Παραπαίουν κι αυτοί, αποδυναμωμένοι δε από την κρίση των μεταναστευτικών ροών, έκλεισαν τις πόρτες των Βαλκανικών διόδων και ανέθεσαν την “εργολαβία” στην Τουρκία, αδιαφορώντας για τους εγκλωβισμένους στην Ελλάδα.
Οι λόγοι για το πώς φθάσαμε ως εδώ και ποιοι ευθύνονται, δεν μπορεί να εξακριβωθούν. Αναμφιβόλως τα αίτια βρίσκονται στο παγκόσμιο σύστημα σκευωριών και στους πολέμους, όπου εμείς είμαστε ένα κομμάτι του παζλ στην εικόνα που διαπλέκεται το γεωπολιτικό παιχνίδι. Παντού αυτή η διαπλοκή σ’ όλο τον κόσμο, σε κάθε τόπο. Χωρίς τη διαπλοκή τίποτα δεν προχωρεί. Σ’ αυτήν αναμειγνύονται οι πάντες, πολιτικοί, επιστήμονες, δημοσιογράφοι. Ολοι οι χώροι είναι ευάλωτοι. Γι’ αυτήν θυσιάζονται τα πάντα.
Το χαρακτηριστικό της διαπλοκής είναι η μαζικοποίηση. Η διαφθορά συμβάλλει στην επιβολή της, αρχίζει και τελειώνει στο υψηλό αξίωμα των πολιτικών, που δεν είναι παρά άτομα της εκάστοτε κοινωνίας, της διπλανής πόρτας, ο πρόθυμοι και οι εν αφθονία μεσάζοντες.
Η διαπλοκή είναι εγγενής και παγκόσμια πάθηση, που εκτρέφεται από ένα αλλοιωμένο σύστημα, το οποίο εξασφαλίζει ανοχή και ατιμωρησία. Και αν έρθει στην επιφάνεια κάτι από τη δράση των διαπλεκόμενων και κοπεί κάποιο κεφάλι, φυτρώνουν άλλα σαν της Λερναίας Υδρας. Σύγχρονος Ηρακλής δεν υπάρχει. Η παρακμή των κρατικών μηχανισμών και το στρεβλό περιβάλλον ευνοούν τη δράση των διαπλεκόμενων, με παρεμβάσεις στους θεσμούς και στους νομοθέτες. Είναι εξειδικευμένοι στους εκβιασμούς, στις απειλές, επιτίθενται βίαια στο ελαττωματικό κράτος κρατώντας θέσεις κλειδιά με σκοπό τη λεηλασία του πλούτου του, καταλύοντας ακόμα και τη θεσμική του ανεξαρτησία για να θηρεύσουν για λογαριασμό τους το παραγόμενο εισόδημα των άλλων.
Είναι η “κακοδαιμονία του τόπου”. Σε ομότιτλο άρθρο γράφαμε (Χ.Ν. 1/11/2005) ότι «βομβαρδιζόμεθα καθημερινώς απ’ τα φαινόμενα διαπλοκής… πειθαναγκαζόμεθα, να πιστέψουμε ότι είναι συνέπεια εξοικείωσης με τη νοοτροπία του λαού μας… έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αυτές τις “μπαγαποντιές” ως παίγνιο αξιοπρεπών λοβιτουρατζήδων…».
Οι διαπλεκόμενοι μπορεί ν’ αποκαλυφθούν και να πάνε στην άκρη, μόνο αν υπάρξει πολιτική βούληση και ενδελεχής έρευνα από δημόσιο φορέα, που να μην συσκοτίζει, να μην αδρανοποιεί τις υποθέσεις και να ενεργεί για το κοινό συμφέρον στα όρια της νομιμότητας.
Αν ο κ. πρωθυπουργός κοιτάξει γύρω στο περιβάλλον του, θα βρει αρκετούς εκκολαπτόμενους της διαπλοκής. Είναι καιρός ακόμα να τους παραμερίσει. Οταν δεν κλείνουν οι δρόμοι της διαπλοκής, οι πολιτικοί κάποια στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους διαπλεκόμενους, που παίζουν το παιχνίδι τους, γνωρίζοντας ότι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο είναι ατελέσφορο και διευκολύνεται η επικράτησή τους…