Οι αγρότες της αρχαίας Ελλάδας ήταν το βασικό τµήµα της παραγωγικής δύναµης της, διότι συνέβαλαν στην περιοχή τους, είτε την οικονοµική ευµάρεια, είτε είτε στο λιµό της.
Αυτή η διαφοροποίηση δικαιολογείται από το πόσο η ετήσια παραγωγή των προϊόντων τους, ήταν σε καλό επίπεδο ή ήταν µηδενικό, το οποίο βασικά αυτό οφείλετο και οφείλεται σήµερα, στις καιρικές συνθήκες. Μάλιστα πίστευαν ότι αν οι θεοί τους ευλογούσαν µε καλές εσοδείες, τότε είχαν και να φάνε και να κάνουν επικερδές εµπόριο ή στην αντίθετη περίπτωση κινδύνευαν µε πείνα, µε την πιθανότητα να απολέσουν τα κτήµατα τους, ακόµα και να βρεθούν στο επίκεντρο του µένους των αρχόντων ή βασιλιάδων της περιοχής τους.
Ιστορικά από τον Όµηρο έχουµε αρκετές περιγραφές για τις περιπέτειες και την ζωή που περνούσαν οι αγρότες εκείνη την εποχή. Ξεκινώντας από την Μινωική εποχή και µέχρι σχεδόν τα κλασικά χρόνια, η γη και τα αγροτικά προϊόντα, τα οποία παράγονταν δεν ανήκαν στους αγρότες, αλλά στους άρχοντες της περιοχής. Αυτή η προϋπόθεση εργασίας των αγροτών τα χρόνια εκείνα, δεν εξασφάλιζε την διατροφική ευηµερία των, γιατί όλη η παραγωγή έπρεπε να αποδοθεί στους ανθρώπους των ιερών και των ανακτόρων, ως προσφορά και ως φόρος
Απεναντίας ο άρχοντας της εκάστοτε περιοχής είχε και τον ρόλο του διαχειριστή των παραγόµενων αγαθών. Πριν εµφανιστούν τα νοµίσµατα, έδιναν ως πληρωµή για εργασίες των αγροτών, διάφορα εδώδιµα αγαθά. Ως παράδειγµα έχουµε πληροφορίες από την Πύλο του Νέστωρα, ότι χορηγήθηκε οίνος, από 9,5 λίτρα έως και 48 λίτρα, ως πληρωµή σε κάποιον ή κάποιους για την εργασία των
Το ίδιο ίσχυε και για άλλους εργάτες και τεχνίτες του βασιλείου, που πληρώνονταν σχεδόν πάντα σε είδος και ειδικότερα µε τροφή, ή στην ακατέργαστη ή επεξεργασµένη µορφή τους
∆υστυχώς οι αρχαίοι αγρότες εκτός από τα παραπάνω προβλήµατα είχαν να αντιµετωπίσουν και άλλες αντιξοότητες, όπως τα καιρικά φαινόµενα,τις διάφορες επιδροµές αγρίων ζώων, διαχρονικές συγκρούσεις πολεµικού χαρακτήρα και φυσικά ληστρικές επιδροµές, µε τα γνωστά αποτελέσµατα επηρεασµού των αγροτικών εργασιών τους. Μόνον οι αγρότες της Αθήνας κατάφεραν να µπορούν να ελέγχουν καλύτερα την τύχη τους και µάλιστα κάποιοι να µπορέσουν να ανελιχτούν οικονοµικά και κοινωνικά
∆ιατροφικά στα κλασικά χρόνια οι αγρότες ήταν προνοµιούχοι σε σχέση µε τους κατοίκους των πόλεων. Κατ αρχή είχαν στη διάθεση τους µέρος των καλλιεργούµενων, είτε για να τα καταναλώνουν, είτε να τα εµπορεύονται. Επί πλέον ήταν και κτηνοτρόφοι και έτσι είχαν στη διάθεση τους κρέας, που για ένα κάτοικο της πόλης ήταν σχεδόν απλησίαστο οικονοµικά
Τέλος είχαν στη διάθεση τους, από άγρια φρούτα και λαχανικά, µέχρι άγρια θηράµατα, στα δε ποτάµια, λίµνες και θάλασσα, όσοι ήταν πλησίον τους, µπορούσαν να αλιεύσουν ψάρια. Κάτι παρόµοιο συµβαίνει και σήµερα στις κοινωνίες µας
Η µαγειρική που χρησιµοποιούσαν ήταν κατά κανόνα απλή, χωρίς τη χρήση πολλών µπαχαρικών και άλλων σκευασµάτων
*Ο Αναστάσιος Τριποδιανάκης είναι χηµικός, τ. υπ. Αγοράς Τροφίµων
