Η διαιώνιση του συστήματος κυριαρχίας

Το να ταπεινώνεις μια χώρα με απίστευτα μέτρα και να απαιτείς ανομολόγητες θυσίες από τον ελληνικό λαό δεν είναι παρά ευθεία προσβολή των ίδιων των καταστατικών αρχών της Ε.Ε., που όλες οι χώρες που βρίσκονται εντός τη συμφώνησαν από χρόνια.
Η υποτιθέμενη Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ενότητας, έρχεται σε σαφή αντίθεση με την προκλητική συμπεριφορά των ηγετών της Ευρωζώνης που στην ανάγκη τους να αποσαφηνίσουν ποιος από Γαλλία και Γερμανία θα κάνει το τελικό κουμάντο, θυσιάζουν τη φτωχοποίηση και τη δεινή οικονομική θέση 10 εκ ανθρώπων και άλλων τόσων και περισσότερων που θα ακολουθήσουν  από άλλες χώρες του ευρωπαικού Νότου το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Το είχα γράψει και παλαιότερα ότι μία ενδεχόμενη συμφωνία θα συνοδευόταν από σκληρότατα μέτρα και η κατάσταση θα έφτανε εκτός ορίων προκειμένου να πειστεί και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης πως πρέπει να καταβάλλει τα πάντα προκειμένου να χρησιμοποιεί το ενιαίο νόμισμα. Μια συμφωνία με τέτοιους όρους  δεν αποτελεί παρά μια ακόμη επίθεση στην στοιχειώδη επιβίωση του κόσμου για να ικανοποιηθούν συμφέροντα που όχι μόνο μεγάλα είναι αλλά επεκτείνονται σε πολλούς τομείς.
Πρόκειται για καθαρά γεωπολιτικά συμφέροντα, που πίσω τους οχυρώνονται μεγάλες οικονομικές δυνάμεις που έχουν θέσει από καιρό στρατηγικούς στόχους με τα καλύτερα δυνατά επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Παίζονται παιχνίδια εξουσίας, παιχνίδια από μεγάλα οικονομικά τραστ που στοχεύουν στη διαιώνιση και διανομή των δομών εξουσίας σε βάρους το μέσου Ευρωπαίου πολίτη. Πίσω από την Ευρώπη όμως κρύβονται Η.Π.Α., Ρωσία και Κίνα -να μην το ξεχνάμε- που παρακολουθούν πολύ στενά τις εξελίξεις, που οι ίδιοι  έχουν προ καιρού προαναγγείλει.
Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο γεγονός η ταπείνωση ενός λαού, δεν προκαλεί έκπληξη η επιβολή μέτρων στο όνομα της όποιας κυβερνητικής αναξιοπιστίας. Το σχέδιο είναι λίγο – πολύ γνωστό, να ταπεινώνονται οι λαοί και να προσκυνούν τα όποια μέτρα στο όνομα ενός γενικόλογου φιλοευρωπαϊσμού.
Η Ευρώπη όμως έχει πεθάνει από καιρό. Η αλληλεγγύη έχει τελειώσει οριστικά όταν όχι μόνο τα δυσβάσταχτα δάνεια αλλά  και η κυνικότητα των Ευρωπαίων ηγετών έχει ξεπεράσει κάθε όριο, όταν οι όροι των δανειστών αξιώνουν την εξαφάνιση των φτωχών λαικών στρωμάτων. Πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας και επιβολής, για κατάργηση της Δημοκρατίας στην πράξη, για ελεημοσύνη από ολοκληρωτικά καθεστώτα, για εξευτελισμό και καταδυνάστευση. Οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν για τον απλό λόγο ότι αυτό το παιχνίδι δεν θα έχει τέλος.
Γιατί η ταπείνωση ενός λαού εξυπηρετεί αφενός ισχυρά  οικονομικά συμφέροντα και αφετέρου υπηρετεί τη διαιώνιση του συστήματος κυριαρχίας στο όνομα ενός ανύπαρκτου κοινοτικού κεκτημένου.