Εκφράζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όλη η πολιτική ηγεσία, εξαιτίας της καταδίκης των μελών της ναζιστικής-εγκληματικής οργάνωσης, είπαν ότι «η Δημοκρατία ενίκησε». Φυσικά, δεν διαφωνεί κανείς, εκτός βεβαίως εκείνων που η «ηθική» τους συμφωνεί ή και δικαιολογεί τις εγκληματικές πράξεις της ναζιστικής οργάνωσης. Θα έλεγα όμως πως κυρίως, η Δικαιοσύνη είναι εκείνη που νίκησε.
Γιατί όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, για πρώτη φορά, συμφωνήσανε-ομονοήσανε πως η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν μία νίκη της Δημοκρατίας.
Και ήταν μία νίκη -όχι οριστική- κατά του φασισμού, επειδή υπήρξαν Δικαστές και Εισαγγελείς, που αψηφώντας απειλές, «τρικλοποδιές», εμπόδια, ΚΑΝΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, όπως, με τόση ταπεινότητα εδήλωσε η Εισαγγελέας που «έδεσε» τις παράνομες πράξεις με την εγκληματική οργάνωση: ΕΥΤΕΡΠΗ ΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗ.
Και ήταν νίκη της Δικαιοσύνης, αφού οι Δικαστές «δικάζουν, υπακούοντας μόνο στο νόμο και τη συνείδησή τους».
Όπως ήταν νίκη της Δικαιοσύνης η πρόταση των Χρήστου Σαρτζετάκη και Παύλου Δελαπόρτα, στη δίκη για την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Όπως ήταν νίκη της Δικαιοσύνης, η καταδίκη των πρωταιτίων της δικτατορίας, με πρόεδρο τον Εθνικό Δικαστή Γιάννη Ντεγιάννη.
Νίκες της Δικαιοσύνης, που δυστυχώς δεν ήταν ικανές να εμποδίσουν την εμφάνιση φασιστικών-εγκληματικών οργανώσεων, όπως της Χρυσής Αυγής. Η εξαφάνιση του φασισμού και της φασίζουσας νοοτροπίας, που θέλει «στον τάφο» τους πολιτικούς αντιπάλους, που εγκωμιάζει παράνομες πράξεις και τις αναγορεύει σε «ηθικές συμπεριφορές», είναι έργο και καθήκον της Δημοκρατίας. Είναι καθήκον και υποχρέωση ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
