Ιστορική αναμφίβολα η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Είναι σημαντικό -ιδίως για την ελληνική κοινωνία που έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα από τις γνώριμες παθογένειες που κουβαλάει από την ίδρυσή του το ελληνικό κράτος- να βλέπεις τους θεσμούς να παράγουν ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.
Εξίσου σημαντικό να καταδικάζονται για την εγκληματική τους δράση άνθρωποι που πολέμησαν οικουμενικές αξίες – θεμέλια του πολιτισμού, όπως η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη, σπέρνοντας το μίσος κατά του ξένου, του διαφορετικού, του “Αλλου”.
Ανθρωποι που γελοιοποίησαν έννοιες όπως η πατρίδα, η ιστορία και η γλώσσα. Που περηφανεύονταν για την άσκηση ωμής βίας και θαύμαζαν ό,τι πιο σκοτεινό γέννησε ο 20ος αιώνας: τον ναζισμό.
Η δικαιοσύνη μίλησε και το νεοναζιστικό μόρφωμα θεσμικά επέστρεψε στο κοινωνικό περιθώριο όπου ανήκει.
Ομως η μέρα όπου η κοινωνία θα έχει απαλλαγεί από τη βία και το μισανθρωπισμό που κουβαλάει ο φασισμός αργεί ακόμα πολύ να ξημερώσει. Η Δημοκρατία δεν περιορίζεται στα συνταγματικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ενός πολίτη. Είναι καθημερινή πρακτική. Είναι στάση ζωής. Είναι χειρονομία πολιτισμού και αντανάκλαση παιδείας. Κι αυτά καμία απόφαση Δικαστηρίου δεν πρόκειται να μας τα δώσει.
Εμείς οφείλουμε να τα κερδίσουμε μέρα τη μέρα.
