Γεωργίου Μαύρου
τ. αρχηγού της Ένωσης Κέντρου και πρώην Υπουργού Εξωτερικού στην κυβέρνηση μετά την εφτάχρονη δικτατορία
Εκδόσεις Ατλαντίδα
Αθήνα 1978, 1η έκδοση
ανατύπωση Μάϊος 1978
ανατύπωση Ιούνιος 1978
και 2η έκδοση Οκτώβριος 1978
Με την ευκαιρία, του εορτασμού της Μεγάλης εθνικής μας εορτής (μόλις 3 χρόνια) πριν να συμπληρωθούν τα 200 χρόνια του Νεοελληνικού κράτους παρουσιάζουμε το σημαντικό βιβλίο του Γεωργίου Μαύρου, που αποκαλύπτει τη λανθασμένη, εν πολλοίς, ελληνική εξωτερική πολιτική, παράλληλα με την Τουρκική επιθετική πολιτική από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους…..
Μια πολιτική η οποία σήμερα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη νέα ελληνική πραγματικότητα και ευθύνη. Θα ολοκληρώσουμε με τις επιδιώξεις της Τουρκίας για τα Νησιά και το Αιγαίο και τις απαντήσεις του Γ. Μαύρου.
ΜΕΙΖΩΝ ΘΕΜΑ Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στον πρόλογο της πρώτης και δεύτερης έκδοσης ο Γεώργιος Μαύρος γράφει στην πρώτη έκδοση ότι:
«Με την πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι τόσο κρίσιμο στα δημοκρατικά πολιτεύματα όσο και η ουσιαστική και πλήρης ενημέρωση του Λαού στα Μεγάλα Εθνικά θέματα, για τα οποία έκρινα σκόπιμο να δώσω ευρύτερη δημοσιότητα, κυρίως στα φλέγοντα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Με βάση δύο ομιλίες μου που αποτελούν τον κύριο κορμό του βιβλίου, αλλά και μια μακρά εισαγωγή και ένα τελικό κεφάλαιο. Για να αναφέρει περαιτέρω ότι: «Στην εισαγωγή προσπαθώ να αναλύσω τα σφάλματα των πολιτικών και διπλωματικών χειρισμών της τελευταίας τριετίας, εννοεί την τριετία (1974-1977), και να επισημάνω την πλημμελή λειτουργία του νεόκοπου Δημοκρατικού μας πολιτεύματος».
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΥΡΙΧΗΣ ΚΑΙ ΛΟΝΔΙΝΟΥ
Στο δεύτερο κεφάλαιο, που έχει τον τίτλο: «Η γένεση της τραγωδίας» περιλαμβάνει, αγόρευσή μου στη βουλή, που έγινε στις 26 Φεβρουαρίου 1959, ….. μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης και του Λονδίνου.
Τότε είχα καταγγείλει τις συμφωνίες αυτές σαν την απαρχή των δεινών για τη χώρα μας, τονίζοντας ότι η παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο που συμφωνήθηκε στη Ζυρίχη, θα ήταν μόνιμη πηγή διαταράξεων των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που θα κατέληγε στη σημερινή κρίση με την εισβολή στη Βόρεια Κύπρο το 1974 (προβλέψεις που είχε κάνει ο Γ. Μαύρος επαληθεύτηκαν στο ακέραιο 20 χρόνια μετά το 1959). Αλλά σήμερα είναι περισσότερο επαληθευόμενες και επίκαιρες λόγω των τόσο βάρβαρων προκλήσεων του σουλτάνου Ερντογάν, ο οποίος ακόμα και στη Βάρνα που πήγε για την ευρωπαϊκή διάσκεψη συμπεριφέρθηκε με το ίδιο αλαζονικό πνεύμα. Για να προσθέσω και εγώ ως συνεργάτης του Γ. Μαύρου στη μεταπολίτευση ότι οι προκλήσεις εκείνης της εποχής συνεχίζονται με μέγιστη όξυνσή τους τώρα.
ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Ακόμα, ο Γεώργιος Μαύρος εξηγεί ότι τα κεφάλαια 3-6 περιλαμβάνουν τα κρίσιμα προβλήματα της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως:
(στο 3ο κεφάλαιο)
Αγορεύσεις και δημοσιεύσεις του για το Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές διαφορές, την οχύρωση των νησιών του αιγαίου, την υφαλοκρηπίδα, τη μουσουλμανική μειονότητα Δυτικής Θράκης, τις σχέσεις μας με το ΝΑΤΟ και την επάνοδό μας στο στρατιωτικό σκέλος του, τις σχέσεις Ελλάδας με ΗΠΑ, την ένταξή μας στην ΕΟΚ, καθώς και τα γενικά πλαίσια της εξωτερικής μας πολιτικής και την ορθή άσκησή της, κλείνοντας το 3ο κεφάλαιο με το ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
Στο τέταρτο κεφάλαιο ο Γ. Μαύρος αναλύει τα βασικά προβλήματα της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής, την παρωδία της Δημοκρατίας, το εκλογικό σύστημα, τη συνάντησή του με τον Ετσεβίτ και τις αμερικανικές επιδιώξεις.
ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
Το τελευταίο κεφάλαιο έχει τίτλο και θέματα για την αγροτική μας οικονομία μετά την ένταξή μας με την ΕΟΚ. Για να επεκτείνει αυτό το μεγάλης σημασίας θέμα στο έκτο κεφάλαιο, γράφοντας για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, θεωρώντας ότι χωρίς την ΕΟΚ θα γίνει οικονομική πόλωση, ενώ, περίπου με την εξέλιξη της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής κοινότητας, έγινε μια τόσο επικίνδυνη επιπόλωση.
Όμως στο 6ο κεφάλαιο ο Γ. Μαύρος αγωνιά για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, αναφερόμενος στα στρατηγικά πυρηνικά όπλα, με πόλωση της Ευρώπης. Για να διερωτηθεί για τον κίνδυνο πολέμου, για τη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο και αν συμφέρει την Ελλάδα η ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ή τι απέδωσε η συμφωνία Σύνδεσής μας με την ΕΕ, αναφερόμενος όμως και στην ανάγκη μεταβολών αναδιάρθρωσης της οικονομίας μας.
Τέλος στο έβδομο κεφάλαιο αναφέρεται στις δηλώσεις ΤΟΥΡΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ κ.λπ., με παρατήρηση στις τουρκικές δηλώσεις.
25 ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥΡΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΓΙΑ ΑΙΓΑΙΟ – ΝΗΣΙΑ
Από αυτό το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρουμε ορισμένες από τις εσαεί προκλητικές δηλώσεις επισήμων τουρκικών παραγόντων, από παλιότερα, δηλώσεις και πολιτικές οι οποίες από παλιά εκφράζουν την τωρινή, υπερ-προκλητικότητα της Τουρκίας δια του προέδρου της Ερντογάν.
Δήλωση 1: Του τούρκου Υπουργού Εξωτερικών κ. Feridan Ceal Erkin, στο Λονδίνο κατά τη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας, η δήλωση αυτή λέει: «έγιναν λάθη τόσο από την τουρκική όσο και από την ελληνική ηγεσία μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους».
Πρώτο Λάθος: Όταν ο Κεμάλ, με τη συνθήκη της Λωζάνης, δέχθηκε την προσάρτηση των Νήσων του Αιγαίου στην Ελλάδα.
Δεύτερο λάθος: Όταν η Ελλάδα κατά το συνέδριο της ειρήνης στο Παρίσι το 1946-47 ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕ τουλάχιστον τα μισά Δωδεκάνησα στην Τουρκία, για να ενισχύει την ελληνοτουρκική φιλία.
Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΑΣ
2η. Δήλωση του τούρκου υπουργού εξωτερικών κ. Turan GUNES στην ιστορική εφημερίδα Οζουμ Χουριέτ στις 3 Ιουνίου 1974 η οποία λέει: «….Ο βυθός τoυ Αιγαίου και τα νησιά που βρίσκονται στις ηπειρωτικές ακτές αποτελούν προέκταση της Μικράς Ασίας».
3η. Δήλωση του τότε αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Suleiman Demmirel που δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα ΜΙΛΙΕΤ 9 Ιουνίου 1974 ότι: «Η Τουρκία και η Ελλάς εκτιμούν την αξία της συνυπάρξεως. Όμως η διαφωνία παρουσιάστηκε, επειδή τα νησιά που βρίσκονται πολύ κοντά στην Τουρκία ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία…Τα νησιά αυτά αποτελούν τμήμα της Ανατολίας και για αιώνες ανήκαν στο κράτος εκείνο που είχε την κυριαρχία της Ανατολίας….».
4η. Δήλωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Bulent Ecevit, που δήλωσε στις 30 Ιουλίου 1974 ότι: «Η άμυνα των νήσων του Αιγαίου θα πρέπει να αναληφθεί από κοινού από την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους μέσα στο ΝΑΤΟ».
και 5η. Δήλωση του τούρκου υπουργού αμύνης κ. HASAN ISIK στην αμερικανική εφημερίδα «CHRISTIAN SCIENCE MONITOR», που στις 4 Αυγούστου 1974 δήλωσε ότι:
«Η Τουρκία παρέδιδε συνεχώς εδάφη για να επιτύχη αληθινή ειρήνη. Παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα Δωδεκάνησα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά η γενναιοδωρία της Τουρκίας προφανώς παρερμηνεύθηκε από την Αθήνα…».
Ακολουθούν άλλες δηλώσεις τούρκων πολιτικών και δημοσιογραφικών φορέων ως τον αριθμό 25. Γι’αυτές όλες απαντά, συνολικά σε 12 σημεία, ο Γεώργιος Μαύρος, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς υπουργούς των εξωτερικών της μεταπολεμικής και μεταχουντικής Ελλάδας, στο παρόν βιβλίο αποκάλυψε καταστροφικά λάθη της εξωτερικής πολιτικής, όπως η γένεση της τραγωδίας της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Το τουρκικό αδιέξοδο, που συνεχίζεται πιο έντονο σήμερα από τον πρόεδρο Ερντογάν και τις νεοοθωμανικές – παραληρηματικές επιδιώξεις.
Στο άρθρο του Σαββάτου θα ολοκληρώσουμε το μεγάλο θέμα των Νησιών και του μισού αιγαίου που καθορίζουν την συνεχή επιθετική πολιτική της Τουρκίας κατά της Ελλάδας.
