Τα ταξίδια στη ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτώνται -όπως πολλοί θα πίστευαν- μονάχα από τα “μπορώ” του σώματος αλλά κυρίως από τα “θέλω” της ψυχής.
Φέρνω στο νου το Χριστόφορο Κολόμβο και τους άλλους ταξιδιώτες της Αναγέννησης. Δε θα είχε ο Κολόμβος ταξιδέψει ποτέ έως τα πέρατα σχεδόν του τότε γνωστού κόσμου, ακόμα κι αν δεν είχε ν’ αντιμετωπίσει προβλήματα με τη σωματική του υγεία, εάν δεν έκαιγε, θαρρώ, την ψυχή του πάθος να γνωρίσει νέους κόσμους και ανθρώπους. Στην Αμερική ποτέ δε θα είχε πάει, ούτε καν δε θα ξεκινούσε να βρει καλύτερο δρόμο για τις Ινδίες, εάν παρέμενε κλεισμένος στην κρεβατοκάμαρά τους απογοητευμένος από όσους είχαν αποπάρει τις μέχρι τότε απόπειρες του…
Η δύναμη της ψυχής βοηθά τον άνθρωπο να δαμάζει τα πάθη του και να ξεπερνά κάθε σωματική δοκιμασία. Μας χαλυβδώνει όχι μονάχα στην αντιμετώπιση όλων όσα έρχονται αλλά και μας θωρακίζει ενόψει εκείνων που θα έλθουν με ή παρά τη θέλησή μας στην καθημερινή ζωή μας.
Είναι ευλογία θεού να ελέγχεις τα πάθη και τις δυνάμεις της ψυχής. Γιατί μόνο τότε – δίχως αρχομανία, φιλαργυρία, ζήλεια, απληστία, κενοδοξία και αλαζονεία δηλαδή – θεωρώ ότι μπορείς και ως μεμονωμένο άτομο να προκόψεις αφενός και αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη ενός οργανωμένου κοινωνικού συνόλου να ζεις και να συνεργάζεσαι αφετέρου. Άσε που αν δεν τιθασεύεις τα νοσηρά πάθη της ψυχής σου, ο θεός δε θα ζει πλάι σου ως αρωγός, οδηγός και πυξίδα και δε θα μπορέσεις πραγματικά ποτέ να πετύχεις στη ζωή σου, μολονότι φαινομενικά ίσως φαντάζεις τυχερός και ευτυχής, γιατί ο κυνηγός κάθε εφήμερου και του ψεύτικου είναι πάντοτε γεμάτος άγχος και πίεση. Έτσι, αν και θα περιβάλλεσαι από ένα σωρό συνανθρώπους μας, θα είσαι στην πραγματικότητα πάντα και παντού μόνος και θα φθαρείς από δυσίατες ψυχικές νόσους…
Και στον επίλογο αυτόν – έχοντας διδαχτεί, χάρη στην καθημερινή προσεκτική παρατήρηση και μελέτη όλων όσα γίνονται γύρωθέ μας, πόσο βλαβερό για τον άνθρωπο είναι το ν’ αφήσει την ψυχή του να πλανιέται εφημερολάγνα και βιτρινολάτρισσα – σάς θυμίζω τούτα τα λόγια του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές του: «[…] και οι σκοτούρες της εποχής μας κι η απάτη του πλούτου και οι επιθυμίες των ξένων πραγμάτων μπαίνουν μέσα μας, καταπνίγουν το λόγο του θεού κι αυτός καταντά άκαρπος (Ευαγγέλιο Μάρκου, δ, 19)» και «τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος ακόμη κι αν κατακτήσει όλη την οικουμένη εάν έχει χάσει την ψυχή του;» (Ευαγγέλιο Μάρκου, η, 36)…
*Στη γυναίκα μου Μαρία με αγάπη,
που μου συμπαραστάθηκε στην τελευταία δοκιμασία της σωματικής μου υγείας.
