Οι δύο όψεις του νομίσματος

Μήνας – κλειδί, ιδιαίτερα κρίσιμος για την πορεία των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές και τους εταίρους, ο Οκτώβριος καθώς εάν η κυβέρνηση καταφέρει να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση των δόσεων και θα έχει γίνει ένα ουσιαστικό βήμα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.
Σε διαφορετική περίπτωση, η χώρα θα κινδυνεύσει να εισέλθει και πάλι σε μία περίοδο αστάθειας και αβεβαιότητας -όπως το προηγούμενο επτάμηνο- γεγονός που ενδεχομένως να οδηγήσει σε νέες περιπλοκές ενισχύοντας τις δυνάμεις εκείνες που αμφισβητούν την παρουσία της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Και μπορεί η κυβέρνηση να προσδοκά την πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας, να κάνει λόγο για προσέλκυση επενδύσεων, οι οποίες θα βοηθήσουν στην αύξηση της ρευστότητας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, όμως…. αυτή είναι μία πλευρά, η μία όψη του νομίσματος…
Γιατί από την άλλη, δεν μπορούμε να μην σκεφτόμαστε όλα εκείνα που έπονται των… συμφωνηθέντων: φόροι, διαρθρωτικές αλλαγές, δομικές αλλαγές στο κράτος, αλλαγές στο ασφαλιστικό και εργασιακό καθεστώς.
Αλλά και όλα εκείνα που ήδη βιώνουμε: capital controls, ανεργία, “κουρέματα” μισθών και συντάξεων και ένα σωρό άλλα κεκτημένα, που έχουν θυσιαστεί  στον “βωμό”  των προηγούμενων μνημονίων.
Ωστόσο, το νέο μνημόνιο έχει ήδη υπογραφεί, η νέα -πλέον- κυβέρνηση πρέπει να το υλοποιήσει… και η κοινωνία μας θα πρέπει να… “πορευθεί” με αυτό.
Ελπίζοντας ότι θα είναι το τελευταίο… Και ότι η ελπίδα για ανάπτυξη, ανάκαμψη και καλύτερες μέρες δεν θα μείνει ανεκπλήρωτη.