Απ’ ουρανούς ήρθε πνοή κι επάγωσε τον κόσμο
δεν είχ’ αλλού να στηριχτεί στη δύναμή ντου μόνο.
Εδά τηνε κατάλαβε καλά τη δύναμή ντου
άλλο πράμα δε θα χαρεί σε ούλη τη ζωή ντου.
Σαν ήρθ’ ο νους στην κεφαλή του κάθε νιους αθρώπου
εκτίμησε κι εγνώρισε τη δύναμη του τόπου.
Μα η κανονική ζωή όσο κι αν είν’ σπουδαία
χωρίς υγειά σωματική, κατάληξη μοιραία.
Μόνο αγάπη στη ζωή, ομόνοια, φιλία
φέρνει για πάντα δίπλα μας τη θεία ευλογία.
Εδά και πάλι ο λαός με θάρρος θα βαδίσει
τα έργα του πλησίον του ποτές δε θα μισήσει.
Η σύμπνοια κι η αθρωπιά στον κόσμο είν’ ωφέλιμη
λαός σαν εκατάλαβε ποτές η χώρα έρημη.
Αυτή η χώρα που ‘γινε με βάσανα, με κόπους
και προσπαθεί να βρει γιατριά σ’ εργατικούς αθρώπους.
Αρκεί να σταματήσουνε των αλλωνώ οι βλέψεις
να βρούμε πάλι αθρωπιά και φυσικές ορέξεις.
Έχουμε επιστήμονες που την υγειά φροντίζουν
λαός πολύς τσ’ αγάπησε κι ούλοι τσοι μακαρίζουν.
Οι Έλληνες στα δύσκολα μόνο καταλαβαίνουν
μπαίνουνε ούλοι στο χορό κι όπου τσι μπέψεις πιένουν.
Θα μας ξανοίγει ο Θεός ψηλά που τα ουράνια
ούλοι θα ζήσουμε καλά με λίγη περηφάνια.