Η ΤΟΥΡΚΙΑ ούτε νομοταγής γείτονας είναι, ούτε αξιόπιστος ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος. Εχει περίπου οκταπλάσιο πληθυσμό μεγαλύτερο από την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν της δίνει κανένα δικαίωμα να καταστρατηγεί τις διεθνείς συνθήκες που η ίδια υπόγραψε με τη χώρα μας ή να θέλει να επιβάλλει όρους διαλόγου.
ΤΟ ΠΑΛΙΟ αφήγημα των κεμαλιστών (“εκδυτικοποίηση” της χώρας) έχει καταρρεύσει με τον Ερντογάν και την πολιτική του. Όμως, όσο και να θέλει ο ίδιος να πατάει σε δυο βάρκες (Ευρώπη-Ισλαμ), δεν του “βγαίνει”. Κι αυτό, τόσο εξαιτίας των συνεχών αλλαγών στους διεθνείς συσχετισμούς (απομονωτισμός ΗΠΑ, άνοδος Κίνας κ.λπ.), όσο και λόγω των εσωτερικών αλλαγών στην Τουρκία εις βάρος του (οικονομία).
ΑΝΕΚΑΘΕΝ η Τουρκία, ως άλλος “γκρίζος λύκος”, δρα στην αναμπουμπούλα! Η “συμμαχία” με τη Ρωσία σε πολλά διεθνή θέματα, της έδωσε την αφορμή να αποδεσμευτεί μερικώς από τη Δύση. Αυτό της παρείχε την ευκαιρία να θέσει σε πράξη το όνειρο της “γαλάζιας πατρίδας” και της έτσι σταδιακής μετάβασής της σε περιφερειακή δύναμη στην περιοχή! Με το στανιό! Και είναι αυτό το “όνειρο” που την έχει “ξεσαλώσει” απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα, έμμεσα εναντίον και όλης της Ευρώπης.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν θα πάψει να προβάλλει ηγεμονικές επιδιώξεις, έστω κι αν υπάρχει η απειλή οικονομικών κυρώσεων. Το όνειρό της γεωπολιτικής δύναμης δεν ανακόπτεται εύκολα. Η Ελλάδα οφείλει να πείσει τη Δύση ότι η τουρκική αξίωση ηγεμονικών επιδιώξεων δεν αφορά μόνον αυτήν και την Κύπρο, αλλά έμμεσα τη Δύση και τα συμφέροντά της. Και ότι η πολιτική της Δύσης δεν μπορεί να εξαντλείται στα “ναι μεν, αλλά…” μπροστά σε μια προσχηματική αποκλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα, με ένα δήθεν επικείμενο “διάλογο”. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται μόνο δραστικά οικονομικά μέτρα εις βάρος της καθόσον δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος για παράνομες διεκδικήσεις. Επίσης, η πολιτική της Δύσης δεν μπορεί να διαιωνίζεται στον… κατευνασμό της Τουρκίας, λόγω ιδαίτερων οικονομικών συμφερόντων. Στη διεθνή πολιτική ευθύς εξαρχής θα πρέπει να δίδονται σωστές διπλωματικές απαντήσεις, και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, να εφαρμόζονται οι “ρεαλιστικές” πρακτικές.
