Διαμορφώνει τις προϋποθέσεις βήμα-βήμα ο Ερντογάν για κάποιο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.
Η άμεση επιθετική τακτική στους γείτονές του δεν είναι τυχαία. Το γεγονός της απόπειρας εμβολισμού του “Γαύδος” και η παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ στο οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ συνιστούν παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Ανάγονται σε πειρατικές πρακτικές, για τις οποίες η Τουρκία ήταν σίγουρη, ότι οι αντιδράσεις θα ήταν το λιγότερο υποτονικές, όπως και έγινε.
Η ματαίωση της γεώτρησης θεωρείται επιτυχία του “σουλτάνου” ο οποίος σκοπεύει ν’ ανοίξει διάλογο και με τους Ιταλούς. Απώτερος σκοπός είναι η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων όχι μόνο αυτού του οικοπέδου αλλά και των υπολοίπων που βρίσκονται βορειοδυτικώς της Μεγαλονήσου. Ετσι εξελίσσεται η υπόθεση της παρεμπόδισης να συνδεθούν de facto και οι υποθαλάσσιες έρευνες με τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Τούτο θα ξεκαθαριστεί όταν ενεργοποιηθεί το ενδιαφέρον των EXXON-MOBIL και TOTAL αμερικανικών και γαλλικών συμφερόντων για το οικόπεδο 10.
Ο Τούρκος πρόεδρος απ’ τις ρητορικές απειλές προχώρησε σε πρακτικές πρόκλησης. Λειτουργεί διαβρωτικά. Βιώνει τον πόλεμο στο Κουρδικό καντόνι “Αφρίν” της βορειοδυτικής Συρίας, όπου ο Τουρικός στρατός αιμορραγεί προειδοποιώντας τον λαό του να είναι έτοιμος για επιστράτευση. Προβάλλει τις θέσεις του χρησιμοποιώντας ένα 6χρονο κοριτσάκι ντυμένο στρατιωτάκι, που πλάνταζε στο κλάμα, θυμίζοντάς μας άλλες εποχές.
Ο Ερντογάν καταλήγει σε κινήσεις εξωτερικής πολιτικής, για να επηρεάσει τους γείτονές μας εκφοβίζοντάς τους παντοιοτρόπως να πράττουν εναντίον μας. Θολώνει τα νερά μποϊκοτάροντας κάποιες συμφωνίες με τις οποίες προσπαθούμε να λύσουμε διασυνοριακά προβλήματα. Με τον Ζόραν Ζάεφ, που επισκέφθηκε την Αγκυρα τα συμφώνησαν να μην δεχθεί την αλλαγή του ονόματος “Μακεδονία” και με τον Εντι Ράμα να ματαιώσει τις διαπραγματεύσεις καθορισμού της ΑΟΖ στο Ιόνιο. Αυτού του είδους οι παρεμβάσεις μας ανησυχούν διότι δεν υπάρχει προηγούμενο να συμπεράνουμε πού μπορεί να καταλήξει αυτός ο απρόβλεπτος άνθρωπος.
Οι Αμερικάνοι περισσότερο από κάθε άλλον γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στην περιοχή. Θεωρούν ότι η Τουρκία θέλοντας να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, απομακρύνεται απ’ το Δυτικό κόσμο και ως εκ τούτο καθίσταται ανασφαλής σύμμαχος δοκιμάζοντας άλλες επιλογές. Αυτό το ’χει καταλάβει η Τουρκία γι’ αυτό δεν πιστεύει, ότι θα ’χει την ανοχή των ΗΠΑ σε ένα “θερμό επεισόδιο” στο Αιγαίο με την Ελλάδα. Φοβάται ακόμα μήπως κλυδωνισθεί η αξιοπιστία του ΝΑΤΟ ως προς αυτήν ενόσω βρίσκεται στο Αιγαίο, λόγω του μεταναστευτικού.
Από την εποχή του Οτσαλάν είχε στοχοποιήσει έναν εχθρό της, την Ελλάδα. Οι Κούρδοι ήσαν εσωτερικός εχθρός. Τώρα απέκτησε και έναν άλλο, τη Συρία, με την οποία πολεμάει και χαρακτηρίζεται ως ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός, ενώ η Ελλάδα έρχεται δεύτερος.
Η χώρα μας οφείλει να παρακολουθεί ενωμένη αυτά τα ζητήματα και με σύμπνοια να προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο. Δεν πρέπει να ρισκάρει έχοντας με το μέρος της και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο περί εφαρμογής Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, μέτρα που η Τουρκία θα το σκεφτεί πάρα πολύ να τα προσπεράσει.
Οι “εχθροί” του σουλτάνου
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κ.Πλέσσα,για όσους παρακολουθούν συνεχώς και ανελλιπώς το Εθνικής επιβίωσης ζήτημα με την Τουρκία,δεν αμβέβαλαν ποτέ ότι, το ενδεχόμενο τα πράγματα να πάρουν μια “ανεπιθύμητη” τροπή,ήταν απόλυτα ρεαλιστικό αν βέβαια με ψυχραιμία και ρεαλισμό μελετούσε κάποιος τις εξελίξεις των τελευταίων 120 ετών.Δεν χρειάζεται να τετραγωνίσει τον κύκλο για να διαπιστώσει ότι από την μία πλευρά υπάρχει μόνιμη στρατηγική,επικαιροποιημένη κατά διαστήματα(εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ και “στρατηγικό βάθος “Νταβούτογλου τα τελευταία 60 χρόνια)και από την άλλη πλευρά μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο ένα σούρτα -φέρτα και αποφάσεις στο γόνατο.Αυτό βεβαίως δεν αφορά τις Υπηρεσίες των αρμοδίων Υπουργείων(οι οι οποίες κάνουν καλά την δουλειά τους) άλλα τους αποφασίζοντας την ακολουθητέα στρατηγική πολιτικούς.Ευκαιρίες να ενισχυθούν οι συντελεστές ισχύος της χώρας υπήρξαν πολλές θα τις απαριθμήσω και ας σκεφτούμε όλοι μας πως τις διαχειριστήκαμε ως ΄Εθνος.1) Η Ελλάς είναι νικήτρια του Β΄παγκοσμίου πολέμου,έχει προσφέρει ποταμούς αίματος θυσία στην ελευθερία και την δημοκρατία ,όμως την ώρα της συγκομιδής,ένα τσούρμο αναλβάβητων έστειλαν τα νιάτα της πατρίδος ξανά στο σφαγείο,χωρίς κανένα λόγο,όταν οι σφαίρες επιρροής είχαν κριθεί.2)Ο μεγαλειώδης αγώνας της ΕΟΚΑ όπου μια χούφτα Ελληνόπουλα γονάτισαν και ντρόπιασαν την Βρετανική Αυτοκρατορία.3)Το μοιραίο καλοκαίρι του 1964 όταν τα συμφέροντα της υπερδύναμης ευνοούσαν δημοκρατική λύση του κυπριακού σύμφωνα με τις υπάρχουσες πλειοψηφίες στο νησί,χωρίς βρετανικές αλχημείες και επικοδομητικές ασάφειες.Η συνέπεια για τα λάθη αυτά ήταν η πολιτική ανωμαλία που ακολούθησε και που τελείωσε αν τελείωσε με την ντροπή του Πενταδακτύλου.4)Η ένταξη μας στην τότε ΕΟΚ και η ευκαιρία να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος με ισχυρή επιρροή στην περιοχή.Πάνω από 300 δίς Ευρώ υπολογίζονται τα πακέτα Ντελόρ,Σαντέρ τα Μ.Ο.Π. κλπ.Για να θυμιθούμε τι υπήρχε γύρω μας εκείνη την εποχή.Τουρκία χρεωκοπημένη με εποπτία ΔΝΤ,χούντα Εβρέν.Ενωμένη Γιουκοσλαβία και αν το επιδιώκαμε ευκολότερα διαχειρίσημο το σκοπιανό.Στην Αλαβανία ο Εμβέρ Χότζα(χωρίς σχόλιο)στην Ρουμανία οΤσαουσέσκου(χωρίς σχόλιο)στην Βουλγαρία ο “συνεννοήσιμος” Ζίφκωφ και παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Με βάση τα παραπάνω πετύχαμε άραγε το καλύτερο δυνατόν για την πατρίδα μας;Το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού λέγανε οι πρόγονοι μας, εμείς όμως επαναλαμβάνουμε ως ηλίθιοι τα ίδια λάθη.Θα χρησιμοποιήσω ένα επίκαιρο παράδειγμα που αποδεικνύει πόσο επιπόλαια , όχι ρεαλιστικά αλλά σύμφωνα με τις επιθυμίες μας αντιλαμανόμαστε καταστάσεις χωρίς να έχουμε διδαχθεί από το παρελθόν.΄Οταν ενεφανίσθη ο Ερτογάν στο πολιτικό προσκήνιο της γείτονος,υπήρχε ένα πανηγυρικό κλίμα ευφορίας ότι επιτέλους οι “κακοί κεμαλιστές” έφυγαν και η γειτονική μας χώρα θα μεταβαλλόταν σε μια ευρωπαϊκή χώρα που θα σεβόταν το διεθνές δίκαιο και όλα θα ήταν αγγελικά πλασμένα.Ευτυχώς που κάποιοι δεν βιάστηκαν να χτυπήσουν τις καμπάνες όπως το 1976 όταν κέρδισε στις ΗΠΑ τις εκλογές ο Κάρτερ και θα επέβαλε μια δίκαιη λύση στο μαρτυρικό νησί.Κάποιοι άλλοι βεβαίως (αδιάλλακτοι,εθνικιστές,παράφρονες κλπ) έλεγαν “μηδένα προ του τέλους μακάριζε” η επί το λαϊκότερον “στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό”. Ο Ερτογάν είναι η επανάληψη της ιστορίας από την ανάποδη.΄Οταν επικράτησε το κίνημα το Νεοτούρκων του Κεμάλ εναντίων των Οθωμανών και τότε πολλοί πανηγύριζαν με ενθουσιασμό ,κάποιοι μάλιστα πρότειναν να αποσυρθούν οι ΄Ελληνες αξιωματικοί από την Μακεδονία.΄Ενας ονόματι Ελευθέριος Βενιζέλος ,που ευτυχώς για το Έθνος μας θα αναλάμβανε σε λίγο την τύχη του στα χέρια του
δήλωνε το 1908 στον δημοσιογράφο Σπ.Μελά τα εξής:”Είδα ότι επανηγυρίσατε την επανάσταση των Νεοτούρκων.Δεν συμμερίζομαι διόλου αυτόν τον ενθουσιασμό.Αυτό το κίνημα για την εξυγίανση του “μεγάλου ασθενούς”,η προσπάθεια να τονωθεί,να συγχρονιστεί,να συνταχθεί ως κράτος με καινούργιες βάσεις και να γίνει μία ζωντανή σημερινή δύναμις συμφέρει την Ελλάδα;”Τα συμπεράσματα προφανή,από όποια πλευρά και αν δει κανείς τα γεγονότα.Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο δηλητηρώδης εμφυλιοπολεμικός διχασμός που έσπειραν οι κυβερνώντες με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η ελάχιστη Εθνική συνεννόηση.Θάθελα πολύ να γνώριζα το περιεχόμενο των τηλεγραφημάτων του Τούρκου Πρέσβυ στην Αθήνα πρός την κυβέρνηση του…Αυτά με ιδιαίτερη εκτίμηση.