Η ευκολία της άρνησης

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα είναι ο εύκολος τρόπος σκέψης που αντιλαμβανόμαστε τις διάφορες καταστάσεις.
Πάντα στεκόμαστε αρνητικά  σε αυτό που δεν μας βρίσκει σύμφωνους χωρίς να εξετάζουμε εάν η αρνητική μας θέση μπορεί να μας φέρει σε ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση, π.χ. δεν μας αρέσει το ευρώ επειδή αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, όμως έχουμε σκεφθεί πώς θα ήταν τα πράγματα εάν βρισκόμασταν στη δραχμή; Εχουμε σκεφθεί πως εκτός της ευρωζώνης τα χρήματα που θα τυπώναμε θα είχαν την ίδια αξία που είχαν τα κατοχικά χρήματα; Οχι βέβαια, απλά το μυαλό μας σταματάει στην εύκολη άρνηση των πραγμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από μη ψηφοφόρους του προγράμματός του μόνο και μόνο επειδή ήθελαν να τιμωρήσουν τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χωρίς να έχουν σκεφθεί πως η απόφασή τους αυτή θα έφερνε πολλαπλάσια προβλήματα στους ίδιους και στην χώρα.
Το πιο δυσάρεστο είναι πως εξακολουθούν πολλοί “κοψοχέρηδες” να θέλουν να τιμωρήσουν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψηφίζοντας χωρίς να εξετάζουν τις συνέπειες, Χρυσή Αυγή.
Ολα αυτά αποτελούν το πιο βασικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έλλειψη παιδείας.
Σήμερα παρακολουθούμε τη διαμαρτυρία των αγροτών οι οποίοι πιστεύουν πως με το να κλείνουν τους δρόμους καταστρέφοντας άλλες κοινωνικές ομάδες, δημιουργούν προβλήματα στην κυβέρνηση.
Είναι η στενόμυαλη αντίληψη του δικού μας ΕΓΩ χωρίς να εξετάζουμε τις συνέπειες αυτού του “αγώνα”, ξεχνώντας πώς οι ίδιοι αντιμετώπισαν την απεργία των ναυτεργατών όταν  έβλεπαν να θίγονται τα δικά τους συμφέροντα. Τώρα εάν με τη δική τους απόφαση να κλείνουν τους δρόμους, μπορεί να οδηγούν άλλες κοινωνικές ομάδες σε καταστροφή ουδόλως τους ενδιαφέρει, αν και σε τελική ανάλυση η ζημιά που θα επιφέρουν στο σύνολο της οικονομίας θα έχει και για αυτούς αρνητικά αποτελέσματα.
Το τραγικό είναι πως παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η αμερικάνικη κοινωνία η οποία θέλοντας να τιμωρήσει την κα Κλίντον ψήφισαν τον κ. Τράμπ και μόνο όταν άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμά του συνειδητοποίησαν το τραγικό λάθος που είχαν κάνει, όμως είναι πλέον αργά.
Τα συλλαλητήρια και οι διαμαρτυρίες εναντίον του είναι χωρίς αντίκρισμα αφού για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα είναι ο πλανητάρχης.
Μόνο όταν όλοι μας αντιληφθούμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας και ξεφύγουμε από τη στείρα άρνηση μπορεί να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες, είναι εύκολο; Δυστυχώς ΟΧΙ.