Τα νέα δεδομένα για τον Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα και τη Ναταλιζουμάμπη, τονίζουν την σημασία της έγκαιρης έναρξης αποτελεσματικής θεραπείας στην πορεία της νόσου ενός ασθενή.
Νέα δεδομένα από την καθημερινή κλινική πρακτική για την αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης (ΠΣ), επιβεβαιώνουν περαιτέρω την αποτελεσματικότητα του Φουμαρικού Διμεθυλεστέρα σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς και σε ασθενείς που αλλάζουν θεραπεία σε πρώιμο στάδιο της νόσου, ενώ οι ασθενείς με υψηλής δραστηριότητας ΠΣ επωφελούνται από την έγκαιρη και συνεχιζόμενη θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη.
Τα δεδομένα αυτά παρουσιάστηκαν στην 69η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (AAN) στη Βοστόνη και σύμφωνα με τους ειδικούς τονίζουν τη σημασία της έγκαιρης έναρξης αποτελεσματικής θεραπείας, η οποία μπορεί να συμβάλλει στον περιορισμό της φλεγμονής που προκαλείται από την ΠΣ και να καθυστερήσει τη μακροχρόνια αναπηρία για τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο.
Η ΠΣ είναι μία χρόνια νόσος, η οποία προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί σε αυτό φλεγμονή και συχνά οδηγεί σε αναπηρία. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η έναρξη μιας κατάλληλης τροποποιητικής της νόσου θεραπείας, έγκαιρα μετά τη διάγνωση, έχει δείξει ότι επιβραδύνει τη σωματική και γνωσιακή επιδείνωση και μπορεί να αποτρέψει τη συσσώρευση αναπηρίας, επιτρέποντας στους ασθενείς να παραμείνουν ενεργοί και δραστήριοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ο Φουμαρικός Διμεθυλεστέρας είναι μια από του στόματος θεραπεία για την Υποτροπιάζουσα- Διαλείπουσα Πολλαπλή Σκλήρυνση, την πλέον συχνή μορφή της ΠΣ. Περισσότεροι από 240.000 ασθενείς έχουν λάβει θεραπεία με Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα μέχρι σήμερα παγκοσμίως.
Έχει καταδειχθεί ότι ο Φουμαρικός Διμεθυλεστέρας μειώνει τις υποτροπές της ΠΣ, επιβραδύνει την εξέλιξη της αναπηρίας και μειώνει τον αριθμό των εγκεφαλικών βλαβών που προκαλεί η ΠΣ, ενώ επιδεικνύει ευνοϊκό προφίλ οφέλους-κινδύνου σε ασθενείς με Υποτροπιάζουσα-Διαλείπουσα Πολλαπλή Σκλήρυνση, ιδιαίτερα σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς και σε ασθενείς που άλλαξαν θεραπεία σε πρώιμο στάδιο της νόσου.
Η Ναταλιζουμάμπη είναι μία τροποποιητική της νόσου θεραπεία (DMT), εγκεκριμένη σε περισσότερες από 80 χώρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ναταλιζουμάμπη ενδείκνυται ως μονοθεραπεία για την αντιμετώπιση ασθενών με υποτροπιάζουσες μορφές της ΠΣ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδείκνυται ως τροποποιητική της νόσου μονοθεραπεία σε ενήλικες ασθενείς με υψηλής δραστηριότητας υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση.
Η Ναταλιζουμάμπη είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που προσδένεται εκλεκτικά στην α4-ιντεγκρίνη και πιστεύεται ότι παρεμποδίζει τη δράση των φλεγμονωδών κυττάρων σε ασθενείς με ΠΣ, εμποδίζοντας την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην α4β1-ιντεγκρίνη και το μόριο προσκόλλησης αγγειακών κυττάρων-1. Η παρεμπόδιση αυτών των μοριακών αλληλεπιδράσεων προλαμβάνει τη μετανάστευση των λευκοκυττάρων μέσω του ενδοθηλίου στον φλεγμαίνοντα παρεγχυματικό ιστό. Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίον η Ναταλιζουμάμπη ασκεί τη δράση της στην ΠΣ δεν έχει καθοριστεί πλήρως.
Δεδομένα από τη πιλοτική μελέτη AFFIRM Φάσης 3, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο New England Journal of Medicine, έδειξαν ότι στα δύο έτη, η θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη οδήγησε σε μία σχετική μείωση του ετησιοποιημένου ρυθμού υποτροπών κατά 68% σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο και μείωσε τον σχετικό κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας κατά 42% έως 54% (επιβεβαιωμένο στις 12-24 εβδομάδες αντίστοιχα, και στις δύο περιπτώσεις).
