«Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, μηδέ δειλιάτω».
(κατά Ιωάννη, κεφ. 14, 27-28)
Λέγει λοιπόν ο Χριστός: «Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος!» Τούτη λοιπόν είναι η αυθεντική Ειρήνη, η προερχόμενη απ’ τον Χριστό καθώς επαγγέλλεται ο ίδιος. Έτσι με την ειρήνη των ψυχικών μας δυνάμεων, θάναι και το αποτύπωμα των ενεργειών μας μέσα στην κοινωνία, στο περιβάλλον μας, στον κόσμο όλο.
Ανακλάται στη φύση γύρω μας. Γίνεται δοξολογία! Ευχαριστία γίνεται. Πληρότητα. Μελωδία γίνεται… Και όχι ταραχή, ανασφάλεια, θυμός, κόμπλεξ, επιθετικότητα, φόνος, ανικανοποίητες τάσεις. Η Ειρήνη Χριστού προωθεί μέσα μας το ησυχαστικό πνεύμα που εμείς αποζητούμε… Ας επιθυμήσουμε αυτήν την ιδανική κατάσταση στον κόσμο μας. Όμως τούτη απορρέει από την “αυθεντικότητα”.
Κι όχι φυσικά από τεχνητούς παραδείσους όπου ξεπέφτει το πνεύμα μας. π.χ. ναρκωτικά, και κάθε είδους εφευρέσεις και εξαρτήσεις.
Κι όχι βέβαια στο όνομα της “ειρήνης” να διεξάγουμε πολέμους! Και όχι βέβαια για χάρη της “ησυχίας” να κάνουμε ένωση όλων των θρησκειών!
Στερεωμένοι μέσα μας με αυτήν την ησυχία, την αυθεντική του Χριστού μας, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, ν’ αγωνιστούμε για την ελευθερία, και τα καλά που προέρχονται απ’ αυτήν.
Κατά πρώτον στην εσωτερική μας ησυχία, η ανασύνταξη των σκέψεων και των δυνάμεών μας. Εκεί μας χρησιμεύει η ησυχία.
Και να είμαστε με σύνεση και σε εγρήγορση. Καθώς λέγει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός: «Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί· εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί είσι. Δια τούτο μη γίνεσθαι άφρονες, αλλά συνιέντες, τι το θέλημα του Κυρίου. Και μη μεθάτε (λέγει) με κρασί που οδηγεί στην ασωτία, αλλά να γεμίζετε με το Πνεύμα του Θεού».
«Ο δε Θεός της ελπίδος, πληρώσει υμάς πάσης χαράς και Ειρήνης» (Ρωμ. ιε 13).
