■ Οι άνθρωποι καταστρέφουν ό,τι πολυτιμότερο μας χαρίζει η Φύση: την ίδια τη ζωή!
Ο μήνας Αύγουστος ήταν, σ’ αλλοτινούς καιρούς, ονειρικός για όλον τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους. Ο μήνας τής ξεγνοιασιάς και της ραστώνης, που άλλοι περίμεναν να το σκάσουν, για ν’ απολαύσουν τη Φύση και το μεγαλείο της, κι άλλοι να ξαποστάσουν στα πάτρια εδάφη. Είναι ο μήνας, που ακόμη και η λαϊκή Μούσα επάξια ύμνησε και που ο κόσμος χιλιοτραγούδησε “Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές τον χρόνο” .
Kαι, όμως, ο φετινός Αύγουστος ήταν, και συνεχίζει να είναι, σκέτος εφιάλτης όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για σχεδόν όλη την Υφήλιο. Τρία χρόνια μετά απ’ την πολύνεκρη τραγωδία και τις καταστροφές στο Μάτι, ο πύρινος όλεθρος ξαναχτύπησε αλύπητα και σάρωνε, αρκετά μερόνυχτα, πολλές περιοχές τής Χώρας. Σε Αττική, Εύβοια, Ηλεία, Μεσσηνία, Γρεβενά, Φωκίδα, Κρήτη, Ρόδο κ.ά. ξεκίνησαν οι πυρκαϊές σταδιακά κι αφάνιζαν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Οι υπεράνθρωπες προσπάθειες των ηρωικών πυροσβεστών και εθελοντών και η διαρκής υποστήριξη από αέρος, ξηράς και θάλασσας, με επίγεια μηχανικά μέσα, ελικόπτερα και αεροπλάνα για την κατάσβεσή τους, δεν κατάφεραν τελικά να αποτρέψουν την καταστροφή. Πάνω από ενάμιση εκατομμύριο στρέμματα γης και δασικών εκτάσεων · αρκετές εκατοντάδες σπίτια, κύριες κι εξοχικές κατοικίες στην Αττική και τους άλλους νομούς · χιλιάδες ζώα, οικόσιτα και άγρια – των δασών · εκατοντάδες επιχειρήσεις στις πληγείσες περιοχές και αρκετές εκατοντάδες ξεσπιτωμένων και ολοκληρωτικά κατεστραμμένων οικογενειών και επιχειρηματιών ανά την Ελλάδα είναι ο μέχρι σήμερα πρόχειρος, τραγικός απολογισμός τής πύρινης λαίλαπας του τωρινού Αυγούστου που έπληξε τη Χώρα.
Ο επίσημος απολογισμός των καταστροφών, του αριθμού των ανθρώπινων απωλειών και τραυματιών και των επιπτώσεων στις τοπικές και την εθνική μας οικονομία αποτελούν χρέος και ευθύνη τής κρατούσας Πολιτείας. Δεν πρέπει όμως, να ξεχνάμε πως τα -συχνά και τραγικά για ολόκληρο τον Πλανήτη- ξεσπάσματα της Φύσης, πυρκαϊές, πλημμύρες, τυφώνες, παλίρροιες, θύελλες κ.ά. , είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, που σταδιακά εξελίσσεται σε κρίση ακραία, καταστροφική και, ενδεχομένως, δύσκολα αναστρέψιμη !!
Αρκετά χρόνια τώρα παρακολουθούμε έμφοβοι σ’ ολόκληρη τη Γη, σε πλούσιες κι αναπτυσσόμενες χώρες της και ηπείρους, Η.Π.Α. , Αμαζόνιο, Ρωσία, Νότιο Αφρική, Ευρώπη, Ωκεανία κ.ά., να καταστρέφονται τεράστιες εκτάσεις τους από παρόμοια σε ένταση και διάρκεια ξεσπάσματα της Φύσης. Παρακολουθούμε, ανίκανοι ν’ αντιδράσουμε, το συνεχές λιώσιμο των πάγων · την τρομακτική αλλαγή στη Φύση, τη ζωή, το περιβάλλον. Και όλ’ αυτά ως αποτέλεσμα της ανεύθυνης, αλόγιστης και απάνθρωπης διαχειριστικής πολιτικής τού περιβάλλοντος από τις ηγεσίες τους, λες και το περιβάλλον αφορά μόνο στο σπίτι τους ή, έστω, τη δική τους χώρα !
Για τη σοβαρότατη τώρα καταστροφή τού περιβάλλοντος στη δική μας χώρα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι -κυβερνήσεις και πολίτες- διαχρονικά. Όσo η αυθαίρετη δόμηση μέσα στα δάση οργιάζει και οι κυβερνήσεις, συχνά πυκνά, νομιμοποιούν τούς παράνομους, παραμονές των εκλογών · όσο οι πολεοδομίες καθυστερούν τούς ελέγχους και την πιστή εφαρμογή των νόμων στα παράνομα κτίσματα · όσο οι πολίτες χτίζουν σπίτια μέσα στα δάση, αδιαφορώντας για τη συντήρηση και τον καθαρισμό τού περιβάλλοντος χώρου τους · όσο τα ηλεκτρικά καλώδια παραμένουν αιωρούμενα κοντά σε σπίτια ή περιοχές με ανεπτυγμένη βλάστηση ή και εντός τού δάσους, με επαπειλούμενο τον κίνδυνο της ηλεκτροπληξίας και των πυρκαϊών, τότε οι καταστροφές είναι αναπόφευκτες. Τότε τα δάση και η ζωή σ’ αυτά αφανίζονται, οι άνθρωποι ξεσπιτώνονται, σπίτια και επιχειρήσεις γίνονται παρανάλωμα, το περιβάλλον καταστρέφεται και το κλίμα μεταλλάσσεται !! Γιατί η Φύση, σαν θυμώσει, εκδικείται θανάσιμα !!
Αυτό είναι που συνέβη τούτες τις μέρες στην Ελλάδα. Θάνατος, τραυματισμοί, γαίες πολλές καμένες, άνθρωποι, επιχειρήσεις και ζωές κατεστραμμένες. Κλάμα πολύ, αγανάκτηση μεγάλη και τα παράπονα πολλά, ανάκατα με οργή, ζωγραφισμένη σε πολλών τα πρόσωπα. Όλων εκείνων που ήθελαν τους ταγούς τής Πολιτείας κοντά τους την ώρα τού ολέθρου και ΌΧΙ να τους εκλιπαρούν με κοπετούς μέσω των καναλιών και των δημοσιογράφων “ σώστε μας, καιγόμαστε, στείλτε μας αεροπλάνα ! ” . Δυστυχώς, όμως, πολλοί απ’ αυτούς είδαν τα χωριά και το βιος τους, τα σπίτια και τους κόπους τής ζωής τους να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια !!
Η τραγική εμπειρία των καταστροφικών πυρκαϊών τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ανέδειξε κατεπείγουσα την ανάγκη να λάβει η Πολιτεία, τώρα κιόλας, άμεσα, σειρά δραστικών μέτρων, η ύπαρξη των οποίων θα ήταν ευεργετική και αποτρεπτική τού σημερινού χαλασμού, αν είχαν ληφθεί δεκαετίες νωρίτερα. Μέτρα, όμως, τα οποία οφείλει να αποφασίσει ΟΜΌΦΩΝΑ το πολιτικό μας σύστημα, γιατί αφορούν στο συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας κι όχι μόνο μιας μερίδας πολιτών. Μέτρα ΠΡΌΛΗΨΗΣ των καταστροφών και ΌΧΙ, απλά, ΕΠΟΎΛΩΣΗΣ πληγών. Όπως:
1ον. η προστασία τού χαρακτήρα των καμένων εδαφών και η άμεση κήρυξη ως αναδασωτέων και αναπαλλοτρίωτων ΌΛΩΝ των καμένων δημόσιων εδαφών και δασικών εκτάσεων, ώστε να αποτραπούν ενδεχόμενα σχέδια “αξιοποίησής τους” .
2ον. Η σύνταξη και εφαρμογή ενός “Εθνικού Σχεδίου Πρόληψης, Αντιμετώπισης και Προστασίας από τις Πυρκαϊές” · ενώ, αντίστοιχα, εθνικά σχέδια οφείλουμε να διαθέτουμε και για τα λοιπά φυσικά φαινόμενα (πλημμύρες, σεισμοί κ.ά). Ο χειμώνας, άλλωστε, είναι κοντά και προβλέπεται πολύ δύσκολος.
3ον. Η απαγόρευση της νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών εντός δασικών εκτάσεων, με την αυστηροποίηση των πολεοδομικών, ποινικών και διοικητικών διατάξεων και κυρώσεων.
4ον. Η ανανέωση των γερασμένων πυροσβεστικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων, οχημάτων και μηχανολογικού εξοπλισμού του Πυροσβεστικού Σώματος.
5ον. Η υπογειοποίηση των καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Για να μη θρηνήσουμε στο μέλλον ανθρώπινα θύματα και βιβλικές καταστροφές. Οι πρόσφατες και οι αντίστοιχες της φονικής “Μήδειας” του φετινού Φλεβάρη επιβάλλεται να μας προβληματίσουν και να μας συνετίσουν !
6ον. Η προστασία των αρχαιολογικών χώρων, των Μουσείων και των ευαίσθητων εθνικών και ιστορικών μνημείων και περιοχών τής χώρας μας.
Ευθύνη και χρέος τής Πολιτείας δεν είναι μόνον η -ούτως ή άλλως- αυτονόητη προστασία και ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Χρέος και ευθύνη της, κατά το Σύνταγμα, είναι επιπλέον η προστασία τής ιδιοκτησίας, των επιχειρήσεων, του μόχθου ζωής των πολιτών · η προστασία των δασών και της άγριας φύσης αλλά και της άγριας ζωής, που ενδημεί και αυξάνεται εντός αυτών. Και στο χρέος της αυτό η Πολιτεία δεν ευτύχησε μέχρι σήμερα, παρά τις ηράκλειες προσπάθειες των πυροσβεστών και των χειριστών των πυροσβεστικών μέσων, εναέριων και επίγειων.
Γι’ αυτό προβάλλει κατεπείγουσα η ανάγκη λήψης των προταθέντων μέτρων. Ανάγκη, που δικαιώνεται απόλυτα από την εμπνευσμένη διδαχή τού Θαλή, Έλληνα σοφού, όπως μάς τη μεταφέρει ο Πλούταρχος : “Τι μέγιστον; Τόπος · τ’ άλλα μεν γαρ ο κόσμος, τον δε κόσμον ούτος περιέχει” . Που σημαίνει, πιο απλά : τι είναι μέγιστον ; Ο τόπος ( = η Φύση) · διότι όλα τα άλλα τα περιέχει ο κόσμος , τον δε κόσμο τον περιέχει η Φύση!
